Sacramentsprocessie
Wien oudt r alles in de gaoten?
STREEKTAAL
ZEELAND 13
RUDENRIEMENS.COM
Het Religieus Erfgoed heeft in Kwadendamme vaste voet aan de grond gekregen.
De Sacramentsprocessie is in alle opzichten een traditie geworden.
Met schuilkerk, Mariakapel, monstrans en muziek van Con Affezione.
Na afloop vloeit het Bonifacius Abdijbier.
ZATERDAG 13 JUNI 2015
San Paolo Aposrom
Ruden Riemens fotografeert Zeeland.
De foto's zijn gebundeld in drie boeken:
Kust, Land en Feest.
Fotografie: Ruden Riemens. Tekst: Jan van Damme
Hie bin t 'r al vroeg bie,'
roept de buurman
binst a tie verbie riejt
op z'n fiets. „Jao, jao,"
roepe kik terug, „ik bin d'r vroeg
voor opgestaon."
't Was 'n paor weken geleejen.
De frènzen waoren net uutge-
bloeid. En daor 'aon wat blomme
tjes op gestaon. 't Bed was wel
twêê weeken lange, êên an al, wit
te blommetjes, 't Was 'n lust om
nao te kieken. De ménsen die ver
bie liepen, stoengen d'r gewoon
voo stille. Ze 'aon d'r allemao ud
der schik in. „Da 's raok ee," zeien
ze dan tegen mekaore, as ze verbie
goengen, „dao gao je nog wat frèn
zen van kunnen trekken."
En dan knikkende kik maor 's.
Wa moe j'anders doen?
Wien d'r ook aordigheid in kre
gen, da waoren de mèrelaors. Êêst
zaoten ze op de rand van m'n
schuurtje en keken wa nieuwsgie
rig naor al die witte blommetjes.
Toen d'r een weke laoter a wa klei
ne frènzen an kwaomen, doken
van 't schuurtje m'n frènzenbed
in.
Om alles 's goed van dichterbie
te kunnen bekieken. En warèntig.
Jao, 'öör pseede weke begonnen
ze al an die grootste groene frèn
zen te vreten. „Ziene kik da noe
wel goed?" zei 'k bie m'n eigen,
„die binnen nog groen." En jao
'oor, ze vraoten die groene grööte
frènzen op. Zeker toch al een bitje
zoetachtig van smaoke. „Noe moe
ten bots de netten d'r over,
anders..."
D'n anderen dag bin 'k a vroeg
begonnen mee 't geraomte van
paoltjes en draoien over 't frènzen
bed te zetten. Nêê, 't net nie, da
goeng nie. Daovoor was t'r te vee
wind. Kiek, dat net moe wel net-
Voor de gesproken rubriek zie
www.pzc.nl/streektaal
jes gespannen staon. Nie zó van
schoenkerdeboenk over de paoltje
leggen. Da's gêên gezicht. Dan zit
ik me dao an t'èrgeren as 'k van
binnen uut de kaomer, nao buut-
en zit te kieken. En de ménsen die
verbie riejen zunnen ook we dien
ken: Die kan nog geen nette fas-
soenlijk over de frènzen leggen.
De anderen morgen was de
wind gevallen en bin 'k vroeg op
gestaon. Om 't net schóóne over
de frènzen te leggen. Eigenlijk te
spannen, want mee 'n paor was-
kniepers zette kikke dat vast op
de 'oeken bie de paoltjes.
't Wérk was net gedaon. Ik kie
ken contènt nao m'n kerwei as 'k
m'n bakje koffie zit te drienken.
En wie zit d'r noe op dat êêne
paoltje? Sjuust, die mèrelaor.
Die zit allicht mee 'n nist joen-
gen èrgens in de buurte. En
die ouwe veugels kommmen
kieken nao de frènzen. Die be
ginnen natuurlijk a schóóne
róód te kleuren. En wie ligt 'r
dao lekker in 't zonnetje op 't
dek van m'n schuurtje? Om al
les in de goaten t'ouwen? Je
raoidt 't al. Percies. De katte
van de buuren. En die vist noe
ook mooi achter 't net.
