Mishandelde mannen schuilen in blijf-van-mijn-lijfhuis NIEUWS 11 Karei ontsnapte aan zijn agressieve echtgenote. „Ik schaamde me. Wie laat zich nou door een vrouw slaan?" Aantal aanvragen blijft groeien De collega's van Karei zeiden het meer dan eens. „Ga toch schei den." Karei kon het niet. Al probeerde hij het wel. Vaak zelfs, maar steeds was zijn vrouw hem een stapje voor. Ze sloot hem op in huis en nam zijn pinpas en autosleutels mee. Stapte als eerste in de auto zo dat hij er niet vandoor kon gaan. En als het gelukt was te ontsnappen, wist ze hem weer te vinden. Zeven maanden geleden kwam er een einde aan de hel waarin de zesti ger leefde. Als zijn vrouw hem in de auto probeert te wurgen, timmert hij net zo lang op haar handen tot ze los moet laten en hij kans krijgt uit de auto te vluchten. Hij rent naar een benzinestation. Daar belt hij de poli tie, die zijn vrouw arresteert. Dat geeft hem precies genoeg tijd om zijn spullen te pakken en te verdwij nen. Naar de mannenopvang op een geheim adres ergens in Den Haag. Karei ontmoette zijn vrouw in het buitenland, waar hij werkte. Ze had veel geweld gezien en vond in de Ne derlander een lieve man. Ze trouw den en kwamen naar Nederland. Jaloers „Na het eerste jaar begon het. Ze was jaloers, had last van verlatingsangst. Ik mocht niet naar andere vrouwen kijken, laat staan met ze praten. Op een gegeven moment werd het zo erg dat als er een reclame op televisie was met een mooie vrouw dat ze voor het beeld ging staan. Ik praatte alleen nog met mijn hoofd naar bene den, om haar maar niet kwaad te ma ken. „Ik begreep het vanwege haar ach tergrond en wilde alles zo goed moge lijk voor haar te regelen. Nam een baan erbij om haar mooie spullen te kunnen geven, die ze graag wilde." Maar Kareis vrouw werd geweldda diger. Als hij de eerste keer op zijn werk verschijnt met een blauwe striem in zijn nek en opengekrabde borstpartij, zegt hij dat hij een klus- ongelukje heeft gehad. „Ik schaamde me. Wie laat zich nou door een vrouw slaan? Maar zij was veel ster ker. Veel gemener ook." In plaats van weg te gaan toen het nog kon, probeert hij het haar zo goed mogelijk naar de zin te maken. In de hoop dat het geweld ophield. „Maar er was altijd wel iets." Door de gesprekken afgelopen maanden met lotgenoten - mannen en vrouwen - is hij erachter geko men dat het geweld tegen hem juist zo lang doorging en steeds erger werd om wie hij is. „We zijn meestal mensen die te goed zijn voor de an der. Die het gezellig willen maken, geen ruzies willen en geen 'nee' kun nen zeggen." 'Casewerker' Carla van het opvanghuis in Den Haag knikt be vestigend. „Ze hebben moeite gren zen aan te geven. Dat zien we steeds terug." Op zijn werk meldt Karei zich steeds vaker ziek. Als zijn vingers ge broken zijn, kan hij niet werken. Blauwe plekken zijn niet meer te ver bergen. „Ik kon natuurlijk niet steeds aankomen met een zogenaamd klus- ongeluk. Uiteindelijk heb ik het mijn collega's verteld." Het begrip dat hij van hen krijgt, helpt, maar uiteindelijk beïnvloeden de problemen thuis zijn werk te veel. Hij wordt met vervroegd pensioen ge stuurd. „Ik probeerde te vluchten en soms lukte het. Een week, een maand, drie maanden. Telkens vond ze me weer. Ging ze in mijn auto zit ten. Niemand die haar dan nog weg- kreeg. „Een keer kwam ze me achterna rennen, maar ik dacht: ik stop niet, ik rijd gewoon weg. Maar toen reed ik over haar voeten heen. Lag ze ker mend op straat. Wat kon ik doen? Ik heb haar naar binnen gedragen." Ge laten. „En daar zat ik weer." Karei belde de politie. Maakte fo to's toen ze zijn gezicht met een ha mer bewerkte. „In het begin lachten ze me gewoon uit. Mannen die door hun vrouw geslagen worden, dat be staat gewoon niet. Soms praatten agenten een keer met mijn vrouw. Maar dan zei ze dat ik begonnen was." Met een cynisch lachje: „Na tuurlijk geloofden ze haar. Ze is im mers een vrouw." Taboe Volgens Müzeyyen Polat, manager bij stichting Wende die de opvang ver zorgt in Den Haag, is het idee dat de vrouw altijd de zwakkere is, precies Afgelopen jaar wer den in het blijf-van-mijn-lijf- huis in Den Haag 26 mannen opgevangen (21 in 2013). In Utrecht waren dat er 21 (18 in 2013). In Den Haag klopte 80 procent aan om dat ze door hun part ner geestelijk wer den mishandeld of in elkaar geslagen. Dat was in het begin 20 procent, toen kwamen er voorna melijk slachtoffers van mensenhandel en eerwraak. In totaal zijn er 4 op vanghuizen met plek voor 40 man nen. Na de start in 2009 blijkt dat in alle hui zen nauwelijks een plek onbezet blijft en de aanvragen blij ven groeien. 'Natuurlijk geloofde de politie haar, ze is immers een vrouw' de reden waarom mannenmishande- ling nog altijd een groot taboe is, ter wijl een schatting uit 2010 zegt dat jaarlijks 80.000 mannen worden mis handeld. De helft door hun partner. „Er wordt ook niet over gesproken. Mannen schamen zich en willen zo veel mogelijk alles zelf oplossen. Pas als het echt niet meer gaat, bijvoor beeld omdat het in de winter echt te koud wordt om in de auto te slapen, kloppen ze aan voor hulp." Casewerker Carla werkt sinds eni ge maanden in de mannenopvang. Ze begeleidt de mannen, uiteenlo pend van een doorverwijzing naar een psycholoog tot het helpen zoe ken naar een nieuwe woning. Daar voor werkte ze in de vrouwenop- vang. Een verademing vindt ze het mannenhuis. „Ze zijn veel directer, mannen komen op adem en zoeken meteen door naar een oplossing. Vrouwen hebben de neiging veel lan ger in hun slachtofferrol te blijven hangen." Leven Intussen kwam Karei de afgelopen maanden in de groepsopvang in Den Haag tot rust, al kijkt hij op straat nog altijd achterom of hij zijn vrouw ziet. Binnenkort hoopt hij weer een eigen huisje te hebben waar hij op nieuw kan beginnen met zijn leven. „Ik heb een paar keer gedacht: Wat als ik nu hier tegen de muur rijdt, dan is alles voorbij. Ik heb het niet ge daan, en daar ben ik nu blij om. Ik hou nog te veel van het leven." DINSDAG 9 JUNI 2015 'Mij n vrouw was veel sterker, gemener ook' door Jorina Haspels In het mannen- blijf-van-mijn-lijfhuis kwam Karei tot rust. foto Frank Jansen Karei Om privacyredenen is de naam van Karei gefingeerd.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2015 | | pagina 11