Vólkoren
maansen
Die aore
m
STREEKTAAL
ZEELAND 13
RUDENRIEMENS.COM
Uit volle borst raken we het hart van de stad.
Middelburg VÓLkoren geeft de zomer klank.
Eenmaal verdwaald in de binnenstad zweeft
de zang overal. Daar moet je geweest zijn,
daar moet je gezongen hebben.
Ruden Riemens fotografeert Zeeland.
De foto's zijn gebundeld in drie boeken:
Kust, Land en Feest.
Fotografie: Ruden Riemens. Tekst: Jan van Damme
De polletiek in Brussel is
eêl druk bezig mit de
landen in 't zuden van
Europa. Want daer ze
vee schulden emaekt in noe bin
ze vee aarmer as bevobbeld Neder
land in Duitsland. A je 't zö leest
bin't daer aomè maansen die d'r
ma mit vee leut op los leve. Wul-
der bin netuurlijk vee zuniher,
ons lette eêl goed op de centen,
dust bin ons eihenlijk vee beter.
Ze motte dae ma goed naer ons
kieke oe of wulder 't doe, dan za 't
dae vee beterder gae.
M'n aode vroeher 'n kennis, die
was in Noord-Afrika geweest. Toe
dat 'n trug kwam liet 'n wete, dat
de maansen daer agheêl nie deeje
waarke. 't Was lui volk, om 't ma
's dudelijk te zaahen. De vrouwe
in ikke bin ok ma 's weze kieke in
Afrika in Zuud-Europa. Dat 'r daer
nie op dezaalfde tieden as bie ons
ewaarkt oort vinde wulder wè te
behriepen. 't Is in die landen noe
eêmae waarmer as bie ons in mid
den op d'n dag ko je dust enkelt
van die zotte toeristen dü de eête
straeten zie loape in dat waere
wulder. Nae drie ure in de mid-
deg wier d'r ier in daer 'n wienkel-
tje open edae, ma pas laete in de
middeg, as d'n droaher gieng zak-
ke, kwam d'r wï leven in de stad
jes.
Wat ons van aol die vekansies
ont'ouwen is dat de maansen zó
aordig bin vö vreemdeliengen in
ok eêl gastvrie. In dae kun wulder
op Schouwen in ik dienke in eêl
Nederland nog van lere.
Ij
x
Voor de gesproken rubriek zie
www.pzc.nl/streektaal
Ik mot 'r an dienke, dat wulder
op 'n aor eiland waere, op Kreta in
Griekenland. Saeves nae d'n eten
waere m'n 's naer 'n durpje ge-
loape twi kilometer varder d'n
baarg op. Nie om uut te buken
dat was toe nog nie noódig. In dat
durpje was 't eêl stille totdat ons
op 'n plekke kwaeme waer of'n
groöte femielje midden op straete
zat te eten. Wulder wouwe d'r ver-
bie gae, ma dat mocht nie, ons
moste mee-ete. Dat aode m'n net
uurlijk net edae, ma dat konde
m'n nie in 't Grieks uutlaahe in 't
zou ok eêl onbeleefd weze. Noe, 't
was vreêd gezellig, ok dü de eihen-
hemaekte raki, 'n soort jenever.
Me bin teminsten mit vee leut wï
naer benee ehae, richtieng otèl.
In noe mö je nie dienke dat 't
d'n eênigste keer was dat ons dat
meemieke. Die maansen bin toch
andester as ons. In noe kü m'n wè
zunig kieke in zaahe dat ze 's be
ter op de portemenee motte lette,
me kun d'r ok wè wat van lere.
Want kiek, ze zitte noe in de per-
blemen omdat ze nie genocht cen
ten ma ze wete wè oe dat ze
motte leve!
Om eerlijk te wezen mot ik dae
glieke wat aors bie zaahe. Want ze
neme 't leven nie enkelt makkelij
ker, ze neme ok makkelijk wat
van joe, a je behriept wat ik be-
doele. Ik mahhe dat netuurlijk nie
vö aol die maansen zaahe, ma me
bin naarhest zó vee bestole as in
Spanje. Je kan nie behriepe dat Sin-
terklaos uut dat land komt. Of ie
wil goedmaeke wat verscheie van
z'n landhenoten verkeerd doe! Ma
jao, wulder mit eihen oahen
ezie dat op Schiphol 'n Japans stel
dü 'n Nederlander beroafd wier,
dust lae m'n ma nie te vee zaahe
over die aore maansen.
D'n droaher gae zakke: de zon
gaat onder
ZATERDAG 6 JUNI 2015
door Henk Blom
