I 7
'Relatietherapie hoort erbij'
'Hier een leuke kop'
r
Relatietherapeut Caroline Franssen (54)
Psycholoog Slc\en Ponl (45)
maar paracetamol, zoals een vriend
van mij roept. Ik wil bewijzen hoe
hip en dynamisch mijn vak is. In de
hoop dat beginnende huisartsen er
wat aan hebben. En ik schrijf,
omdat het mij ontspant. Dat doe ik
al sinds ik op mijn negende jaar fan
tasieverhaaltjes bedacht. Dit boek is
ook voor minister Schippers van
Volksgezondheid. Zij legt niet alleen
extra taken bij de huisarts neer,
maar zij wil ook vat op de kosten
kant van de zorg krijgen. Daar kan
ik inkomen, maar ik vind dat zij niet
uitsluitend bij huisartsen moet aan
kloppen. Loyaal als wij zijn, zetten
wij onze dokterstas niet snel in de
hoek, maar sommige collega's verlie
zen wel de lol in hun werk, omdat
het te administratief is geworden en
omdat de doktersassistent plaats
heeft moeten maken voor een team
Rutptetosi
van soms wel vijf praktijkondersteu
ners. Het gemoedelijke is er af. Tot
mijn spijt betalen de ouderen daar
de prijs voor. Zij merken dat wij
onze sociale visites moeten schrap
pen. Dat weegt zwaar. Op hun leef
tijd is eenzaamheid ronduit killing."
"Dat ouderen naar thuiszorg moe
ten hengelen, raakt mij. Het ergste
moet nog komen. Ik vrees dat men
sen op hoge leeftijd die van dit kabi
net zelfstandig thuis moeten blijven
wonen, zichzelf vaker gaan uithon
geren. Niet alleen zij, er zijn meer
patiënten die zorg gaan mijden. Een
echo van bijvoorbeeld 230 euro? O,
dan stel ik die nog even uit. Truc
kers en bouwvakkers werken door
met een kapotte rug, omdat ze geen
geld voor de fysiotherapeut hebben.
Ik probeer een oplossing te vinden.
Kan ik bijvoorbeeld zelf oefeningen
meegeven?
"Dan heb ik het nog niet eens over
de palliatieve zorg die in de afgelo
pen jaren een flinke ontwikkeling
heeft doorgemaakt. De zorg in je
laatste levensfase stikt van de richt
lijnen. Zelf heb ik drie situaties mee
gemaakt waarin mensen hun leven
wilden beëindigen, bij sommigen
was dat om psychische redenen. Bij
alle drie is het vanwege die regels
niet gelukt. Huisarts Tromp in Tuit-
jenhorn is van de richtlijnen afge
weken jüist omdat hij zijn patiënt zo
goed kende. Palliatieve zorg is één
van de intiemste kanten van dit vak.
Hoe veel intiemer kun je worden
met een patiënt in de laatste dagen
van diens leven? Mensen voelen de
drang om alsnog spijt betuigen of
Even voorstellen
een ruzie zien bij te leggen. Dat ge
beurt, vanzelf.
"Als arts kan ik weinig van mijn
emoties laten zien, omdat dat niet
professioneel overkomt. Dus bij mij
geen tranen, ook niet van ontroe
ring. Betrokken zijn, kan wel. Of
samen lachen als de situatie dat toe
laat. Ik word ook wel boos. Als ik zie
dat een specialist een patiënt pro
beert af te houden of een praktijkas
sistent de volle laag krijgt. En soms
sta je oprecht versteld. Dat een
hond als eerste aanvoelt dat zijn
baasje niet meer ademt. Als meneer
Vleugels zijn laatste adem uitblaast,
roert zijn hond zich opeens en likt
zijn voorhoofd. Een kat merkt nooit
iets, het is altijd de hond. Niet nor
maal."
"Ik vind dat prima. Laatst eiste een
patiënt bijna een MRI-scan. Het
voelt dan alsof er geen gesprek mo
gelijk is, maar doorvragend vertelt
hij dan hoelang zijn medische tra
ject al loopt. Zo iemand wil eindelijk
eens duidelijkheid. Dat snap ik als
geen ander. Ik zie bovendien nog ge
noeg mensen die niet mondig zijn.
Die te lang wachten voordat ze in
mijn spreekkamer belanden. Van
mij mag iedereen op internet een
diagnose proberen te vinden. Zelf
ben ik ook mondig, anders zou ik
geen huisarts kunnen zijn."
zondag 31 mei 2015
GO
'Wat denkt u, dokter?
Verhalen van een jonge
huisarts' verschijnt als
paperback bij uitgeverij
Thomas Rap (14,90 euro).
Wordt u dat te veel?
Rutger Verhoeff beantwoordt als
huisarts de vragen van lezers van &-
katern. Dat doet hij per toerbeurt
met psycholoog Steven Pont, relatie-
deskundige Caroline Franssen en
voedingsdeskundige Ay Lin Kho uit
het panel. Als vertegenwoordiger
van een generatie jonge, vlotte huis
artsen houdt hij praktijk in Buren,
Geldermalsen en Utrecht. Na elke
werkdag wacht hem de sportschool.
"Ik moet wel, ik heb een zittend be
roep. En zitten is het nieuwe roken".
Sinds hij als puber mateloos geboeid
naar de Australische televisieserie
The Flying Docters keek, staat voor
hem vast dat hij huisarts wordt. Dat
zelfde geldt voor zijn zus. Na zeven
jaar geneeskunde studeren, legt
Rutger op zijn 25ste de Eed van Hip
pocrates af.
U gaat de medische vragen van lezers
van het &-katern beantwoorden. Te
genwoordig zoekt bijna iedereen op in
ternet al op wat er mis kan zijn. Is dat
lastig voor een huisarts?
"Ik begeleid mensen die persoonlijk willen
groeien. Eerst coachte ik mensen die tot
hun recht wilden komen op hun werk,
later kwamen daar de liefdesrelaties bij.
Zo schreef ik het boek 'Eerste Hulp Bij
Relatieongelukken'.
Bij mijn Relatie Academie in Culemborg
laat ik stellen die het niet meer zien zit
ten, op een verfrissende manier naar el
kaar kijken. Met behulp van poppetjes
tonen ze hoe ze zich voelen: de zogehe
ten familie-opstelling. Ik heb 400 poppet
jes staan. Van prinsesjes tot boeren, van
monsters tot zwanen: je kan het zo gek
niet bedenken. De partners kijken zonder
oordeel naar elkaar én zichzelf. Ze erva
ren wat hun bijdrage is aan de relatie en
leren er verantwoordelijkheid voor te
nemen. Dat werkt bevrijdend. Therapie
als laatste redmiddel? Ik draai het om.
Het zou gek zijn als je nooit the
rapie nodig hebt. In je relatie
leg je de diepste dingen
bloot en als je die niet durft
aan te pakken, steek je je
kop in het zand.
Ook ogenschijnlijk totaal
vastgelopen relaties kan ik
uit het slop trekken. Negen
van de tien keer gaat het
tussen mannen en vrou-
wen om de scheve taak-
verdeling en het gebrek
aan seks in de relatie.
De man moet gewoon
de leidersrol weer
overnemen en zeg
gen: schat.
"Ik begeleid mensen die persoonlijk willen
groeien. Eerst coachte ik mensen die tot
hun recht wilden komen op hun werk,
later kwamen daar de liefdesrelaties bij.
Zo schreef ik het boek 'Eerste Hulp Bij
Relatieongelukken'.
Bij mijn Relatie Academie in Culemborg
laat ik stellen die het niet meer zien zit
ten, op een verfrissende manier naar el
kaar kijken. Met behulp van poppetjes
tonen ze hoe ze zich voelen: de zogehe
ten familie-opstelling. Ik heb 400 poppet
jes staan. Van prinsesjes tot boeren, van
monsters tot zwanen: je kan het zo gek
niet bedenken. De partners kijken zonder
oordeel naar elkaar én zichzelf. Ze erva
ren wat hun bijdrage is aan de relatie en
leren er verantwoordelijkheid voor te
nemen. Dat werkt bevrijdend. Therapie
als laatste redmiddel? Ik draai het om.
Het zou gek zijn als je nooit therapie
nodig hebt. In je relatie leg je de
diepste dingen bloot en als je die
niet durft aan te pakken, steek
je je kop in het zand.
Ook ogenschijnlijk totaal vastge
lopen relaties kan ik uit het slop
trekken. Negen van de tien keer
gaat het tussen mannen en vrou
wen om de scheve taakverde
ling en het gebrek aan
seks in de relatie. De
man moet gewoon de
leidersrol weer over
nemen en zeggen:
schat, trekje mooi
ste jurk aan, we
gaan uit.