I 7 'Relatietherapie hoort erbij' 'Hier een leuke kop' r Relatietherapeut Caroline Franssen (54) Psycholoog Slc\en Ponl (45) maar paracetamol, zoals een vriend van mij roept. Ik wil bewijzen hoe hip en dynamisch mijn vak is. In de hoop dat beginnende huisartsen er wat aan hebben. En ik schrijf, omdat het mij ontspant. Dat doe ik al sinds ik op mijn negende jaar fan tasieverhaaltjes bedacht. Dit boek is ook voor minister Schippers van Volksgezondheid. Zij legt niet alleen extra taken bij de huisarts neer, maar zij wil ook vat op de kosten kant van de zorg krijgen. Daar kan ik inkomen, maar ik vind dat zij niet uitsluitend bij huisartsen moet aan kloppen. Loyaal als wij zijn, zetten wij onze dokterstas niet snel in de hoek, maar sommige collega's verlie zen wel de lol in hun werk, omdat het te administratief is geworden en omdat de doktersassistent plaats heeft moeten maken voor een team Rutptetosi van soms wel vijf praktijkondersteu ners. Het gemoedelijke is er af. Tot mijn spijt betalen de ouderen daar de prijs voor. Zij merken dat wij onze sociale visites moeten schrap pen. Dat weegt zwaar. Op hun leef tijd is eenzaamheid ronduit killing." "Dat ouderen naar thuiszorg moe ten hengelen, raakt mij. Het ergste moet nog komen. Ik vrees dat men sen op hoge leeftijd die van dit kabi net zelfstandig thuis moeten blijven wonen, zichzelf vaker gaan uithon geren. Niet alleen zij, er zijn meer patiënten die zorg gaan mijden. Een echo van bijvoorbeeld 230 euro? O, dan stel ik die nog even uit. Truc kers en bouwvakkers werken door met een kapotte rug, omdat ze geen geld voor de fysiotherapeut hebben. Ik probeer een oplossing te vinden. Kan ik bijvoorbeeld zelf oefeningen meegeven? "Dan heb ik het nog niet eens over de palliatieve zorg die in de afgelo pen jaren een flinke ontwikkeling heeft doorgemaakt. De zorg in je laatste levensfase stikt van de richt lijnen. Zelf heb ik drie situaties mee gemaakt waarin mensen hun leven wilden beëindigen, bij sommigen was dat om psychische redenen. Bij alle drie is het vanwege die regels niet gelukt. Huisarts Tromp in Tuit- jenhorn is van de richtlijnen afge weken jüist omdat hij zijn patiënt zo goed kende. Palliatieve zorg is één van de intiemste kanten van dit vak. Hoe veel intiemer kun je worden met een patiënt in de laatste dagen van diens leven? Mensen voelen de drang om alsnog spijt betuigen of Even voorstellen een ruzie zien bij te leggen. Dat ge beurt, vanzelf. "Als arts kan ik weinig van mijn emoties laten zien, omdat dat niet professioneel overkomt. Dus bij mij geen tranen, ook niet van ontroe ring. Betrokken zijn, kan wel. Of samen lachen als de situatie dat toe laat. Ik word ook wel boos. Als ik zie dat een specialist een patiënt pro beert af te houden of een praktijkas sistent de volle laag krijgt. En soms sta je oprecht versteld. Dat een hond als eerste aanvoelt dat zijn baasje niet meer ademt. Als meneer Vleugels zijn laatste adem uitblaast, roert zijn hond zich opeens en likt zijn voorhoofd. Een kat merkt nooit iets, het is altijd de hond. Niet nor maal." "Ik vind dat prima. Laatst eiste een patiënt bijna een MRI-scan. Het voelt dan alsof er geen gesprek mo gelijk is, maar doorvragend vertelt hij dan hoelang zijn medische tra ject al loopt. Zo iemand wil eindelijk eens duidelijkheid. Dat snap ik als geen ander. Ik zie bovendien nog ge noeg mensen die niet mondig zijn. Die te lang wachten voordat ze in mijn spreekkamer belanden. Van mij mag iedereen op internet een diagnose proberen te vinden. Zelf ben ik ook mondig, anders zou ik geen huisarts kunnen zijn." zondag 31 mei 2015 GO 'Wat denkt u, dokter? Verhalen van een jonge huisarts' verschijnt als paperback bij uitgeverij Thomas Rap (14,90 euro). Wordt u dat te veel? Rutger Verhoeff beantwoordt als huisarts de vragen van lezers van &- katern. Dat doet hij per toerbeurt met psycholoog Steven Pont, relatie- deskundige Caroline Franssen en voedingsdeskundige Ay Lin Kho uit het panel. Als vertegenwoordiger van een generatie jonge, vlotte huis artsen houdt hij praktijk in Buren, Geldermalsen en Utrecht. Na elke werkdag wacht hem de sportschool. "Ik moet wel, ik heb een zittend be roep. En zitten is het nieuwe roken". Sinds hij als puber mateloos geboeid naar de Australische televisieserie The Flying Docters keek, staat voor hem vast dat hij huisarts wordt. Dat zelfde geldt voor zijn zus. Na zeven jaar geneeskunde studeren, legt Rutger op zijn 25ste de Eed van Hip pocrates af. U gaat de medische vragen van lezers van het &-katern beantwoorden. Te genwoordig zoekt bijna iedereen op in ternet al op wat er mis kan zijn. Is dat lastig voor een huisarts? "Ik begeleid mensen die persoonlijk willen groeien. Eerst coachte ik mensen die tot hun recht wilden komen op hun werk, later kwamen daar de liefdesrelaties bij. Zo schreef ik het boek 'Eerste Hulp Bij Relatieongelukken'. Bij mijn Relatie Academie in Culemborg laat ik stellen die het niet meer zien zit ten, op een verfrissende manier naar el kaar kijken. Met behulp van poppetjes tonen ze hoe ze zich voelen: de zogehe ten familie-opstelling. Ik heb 400 poppet jes staan. Van prinsesjes tot boeren, van monsters tot zwanen: je kan het zo gek niet bedenken. De partners kijken zonder oordeel naar elkaar én zichzelf. Ze erva ren wat hun bijdrage is aan de relatie en leren er verantwoordelijkheid voor te nemen. Dat werkt bevrijdend. Therapie als laatste redmiddel? Ik draai het om. Het zou gek zijn als je nooit the rapie nodig hebt. In je relatie leg je de diepste dingen bloot en als je die niet durft aan te pakken, steek je je kop in het zand. Ook ogenschijnlijk totaal vastgelopen relaties kan ik uit het slop trekken. Negen van de tien keer gaat het tussen mannen en vrou- wen om de scheve taak- verdeling en het gebrek aan seks in de relatie. De man moet gewoon de leidersrol weer overnemen en zeg gen: schat. "Ik begeleid mensen die persoonlijk willen groeien. Eerst coachte ik mensen die tot hun recht wilden komen op hun werk, later kwamen daar de liefdesrelaties bij. Zo schreef ik het boek 'Eerste Hulp Bij Relatieongelukken'. Bij mijn Relatie Academie in Culemborg laat ik stellen die het niet meer zien zit ten, op een verfrissende manier naar el kaar kijken. Met behulp van poppetjes tonen ze hoe ze zich voelen: de zogehe ten familie-opstelling. Ik heb 400 poppet jes staan. Van prinsesjes tot boeren, van monsters tot zwanen: je kan het zo gek niet bedenken. De partners kijken zonder oordeel naar elkaar én zichzelf. Ze erva ren wat hun bijdrage is aan de relatie en leren er verantwoordelijkheid voor te nemen. Dat werkt bevrijdend. Therapie als laatste redmiddel? Ik draai het om. Het zou gek zijn als je nooit therapie nodig hebt. In je relatie leg je de diepste dingen bloot en als je die niet durft aan te pakken, steek je je kop in het zand. Ook ogenschijnlijk totaal vastge lopen relaties kan ik uit het slop trekken. Negen van de tien keer gaat het tussen mannen en vrou wen om de scheve taakverde ling en het gebrek aan seks in de relatie. De man moet gewoon de leidersrol weer over nemen en zeggen: schat, trekje mooi ste jurk aan, we gaan uit.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2015 | | pagina 125