Floor Rieder in Goes Cor Schijve centraal
Als rose
bloesems
ZEELAND GEBOEKT 17
Fotoboek
Een echt Zeeuws fotoboek. Chris Platteeuw
laat de provincie op zijn manier zien. Met
een knipoog naar wat was en mag blijven.
Zeeuwse
schrijvers:
Leo Ross
Kijk nog
eens
achterom
met Chris
Platteeuw
Illustratrice Floor Rieder sig
neert zondag 31 mei tussen 13
en 14 uur in boekhandel De
Koperen Tuin in Goes. Rieder
maakt tekeningen voor kranten
en tijdschriften, en voor boeken.
Afgelopen jaar won ze het gou
den penseel voor haar illustraties
in Het raadsel van alles wat leeft.
In Goes zal ze haar boeken op
geheel eigen wijze signeren. Ze
neemt haar spiegelmachine mee
en kan voor iedereen een spiegel
tje maken met een illustratie.
Muziekleraar en enthou
siast regisseur en
schrijver Cor Schijve
(1897-1982) staat cen
traal in het voorjaarsnummer van
Tijdschrift van de Heemkundige
Kring West-Zeeuws-Vlaanderen.
Hij was onder andere muziekle
raar op de Rijkskweekschool in
Middelburg. Zijn naam is voor al
tijd verbonden aan het toneelstuk
Jaontje, dat na vele succesvolle op
voeringen eind jaren zestig ook
werd verfilmd.
Aan een fotoboek
moet je niet al te
veel woorden beste
den. Goede beelden
hebben een eigen
verhaal. Dat geldt
ook voor het pas verschenen foto
boek van Chris Platteeuw (1958)
uit Terneuzen. Zeeuws venster is de
titel. De toevoeging 'Een mooie
herinnering' zegt meteen wat het
boek wil zijn. Een herinnering,
voor toeristen die de provincie be
zoeken. Maar Platteeuw hoopt
vast dat de Zeeuwen zelf met zijn
boek in de hand nog eens achter
om kijken.
Wie met liefde en passie zijn ca
mera hanteert, laat je met andere
ogen naar je eigen wereld en wer
kelijkheid kijken. Dat is precies
wat er gebeurt als je een blik door
het 'Zeeuws venster' van de Ter-
neuzense fotograaf werpt. Zelf
zegt hij het zo: „Eenmaal onder
weg 'overkomt' Zeeland je en dan
moet je dat op het juiste moment
en in de juiste beeldhoek vastleg
gen."
Platteeuw - in het dagelijks le
ven bedrijfsfotograaf - is voor zijn
boek de hele provincie doorge
reisd. Toch komen de meeste beel
den uit zijn eigen streek, Zeeuws-
Vlaanderen. Van de smokkelroute
met kinderkopjes tot paarden in
IJzendijke, oogst bij Biervliet en
Hoek en oldtimers bij het belfort
van Sluis. Stadsgezichten van
Goes, Zierikzee en Middelburg
zorgen voor regionale spreiding.
Paarden bij de Zwaakse Weel
doen dat ook.
De aandacht voor folklore, mo
numenten en oude auto's geeft
aan dat de fotograaf met plezier
achterom kijkt. Schapen, koeien,
ganzen en paarden doen het ook
goed in het boek. Kennelijk heeft
Platteeuw een goede truc in huis
om de dieren precies op het goede
moment in de lens te laten kijken.
Het haalde geen enkele
krant, het overlijden
eind vorig jaar van Leo
Ross. Toch was hij tien
tallen jaren in de literatuur actief
en zag men hem bij zijn debuut
in 1962 met L'amour vert als een
veelbelovende dichter. Jawel, hij
bouwde geen omvangrijk en al he
lemaal geen gewichtig oeuvre op.
Hij serveerde liever een verleide
lijk ijsje dan een vullende stamp
pot. Of om zijn eigen beeldspraak
te bezigen: hij maakte gedichten
'als rose bloesems, dwarrelend in
de blauwe wind'. Met zulke poë
zie behaal je geen belangrijke prij
zen of plechtige necrologieën. Ik
kan het niet helpen, maar ik
zwicht altijd voor een ijsje, bij
voorkeur pistache, en laat me stee
vast bedwelmen door bloesems,
rose, natuurlijk met de s van sier
lijk in plaats van met de z van
zwaar. Daarom krijg ik als ik de ge
dichten van Leo Ross lees vanzelf
een glimlach op mijn gezicht.
Neem dat gedicht met de 'ro
se bloesems'. Onderwerp is een
begrafenis, een begrafenis van een
geliefde nog wel. De dichter hees
zich weliswaar in zijn 'zwarte
pak', maar verkleedde zich ijlings
zodra hij besefte 'dat deze liefde
er weer opzat'. Let op de woord
keus, vals en luchtig en aansteke
lijk. Achteloos zei hij dingen die
wij niet eens durven te denken.
Het wordt in de poëzie van Leo
Ross nooit winter, het is alle da
gen voorjaar of zomer. Zij het niet
de drukkende, dreigende zomer
van het Noorden, maar de zomer
van Griekenland waar hij zo graag
kwam en dikwijls over schreef.
Of de zomer van Zeeland,
van Vlissingen om precies te zijn,
waar zijn vader, een arts, zich in
1946 vestigde. Zoon Ross, die het
gymnasium in Middelburg be
zocht, mogen we daarom, al werd
hij ergens anders geboren en
stierf hij elders, een Zeeuwse dich
ter noemen. Vooral Vlissingen, al
dan niet bij naam genoemd, komt
nogal eens in zijn werk voor. Zo is
er zijn 'April in Vlissingen' uit
1963, met de onvervalste Ross-re-
gel: 'de wind schrijdt door een ont
bijt van paardenbloemen'. Een re
gel waarbij je, en zoiets gebeurt
zelden in poëzie, zo'n wuivende
gele paardenbloemenzee voor je
ziet. Daarom vergeet ik Leo Ross
niet.
VRIJDAG 29 MEI 2015
door Mario Molegraaf
Westsluis Terneuzen. foto's Chris Platteeuw
Zeeland
overkomt je
door Jan van Damme
Chris Platteeuw
Zeeuws venster
Een mooie
herinnering Uitgave
Rammeloo
Communications
84 pagina's
12,50 euro
Sluis
Breskens
Vanaf het ongezadelde paard
Zeeuws venster
