I 7
'Van diëten word je ongelukkig'
L
'Relatietherapie hoort erbij'
'Mensen boeien me mateloos'
M
g
v
In tranen, ik? Nee.
Maar ik ben wel betrokken
s
S*
Truckers en bouwvakkers werken
door met een kapotte rug, omdat ze
geen geld voor de fysiotherapeut
hebben. Ik probeer een oplossing te
vinden. Kan ik bijvoorbeeld zelf oe
feningen meegeven?"
„Dan heb ik het nog niet eens over
de palliatieve zorg die in de afgelo
pen jaren een flinke ontwikkeling
heeft doorgemaakt. De zorg in je
laatste levensfase stikt van de richt
lijnen. Zelf heb ik drie situaties mee
gemaakt waarin mensen hun leven
wilden beëindigen, sommigen ver
kozen dat om psychische redenen.
Bij alle drie is het vanwege die re
gels niet gelukt. Huisarts Tromp in
Tuitjenhorn is van de richtlijnen af
geweken jüist omdat hij zijn patiënt
zo goed kende. Palliatieve zorg is
één van de intiemste kanten van dit
vak. Hoe veel intiemer kun je wor
den dan bij de laatste dagen van ie
mands leven zijn? Mensen voelen de
drang om alsnog spijt betuigen of
een ruzie bij te leggen. Dat gebeurt,
vanzelf. Als arts kan ik weinig emo
ties laten zien, omdat dat niet pro
fessioneel overkomt. Dus bij mij
geen tranen. Betrokken zijn kan wel.
Of samen lachen als de situatie dat
toelaat. Ik word ook wel boos. Als ik
zie dat een specialist een patiënt af
houdt of een praktijkassistent de
volle laag krijgt. En soms sta ik op-
recht versteld. Dat een hond als eer
ste aanvoelt dat zijn baasje niet
meer leeft, bijvoorbeeld. Een kat
merkt nooit iets, het is altijd de
hond. Niet normaal."
„Ik vind dat prima. Laatst eiste een
patiënt bijna een MRI-scan. Het
voelt dan alsof er geen gesprek mo
gelijk is, maar doorvragend vertelde
hij hoelang zijn medische traject al
loopt. Zo iemand wil duidelijkheid.
Dat snap ik. Ik zie bovendien nog
genoeg mensen die niet mondig
zijn. Mensen die lang wachten voor
dat ze bij me komen. Van mij mag
iedereen op internet kijken. Ik ben
ook mondig, anders zou ik geen
huisarts kunnen zijn."
'ot:
'91
WD
2.
dinsdag 26 mei 2015
GO
rm
U gaat medische vragen van lezers
beantwoorden. Veel mensen zoeken
tegenwoordig op internet op wat er
mis kan zijn. Is dat lastig?
schimmelkaas vult mijn
neusgaten. Ik probeer
door mijn mond te ade
men. 'Dat ziet er pijnlijk
uit,'zeg ik. Ik houd mijn
adem in en bekijk de
twee bedorven voeten.
'Er is maar een conclusie
mogelijk,' zeg ik,'zwem
merseczeem.
'Maar ik ben een schaat
ser, geen zwemmer.'
Ik vraag hem zijn
schoenen en sokken
weer aan te trekken, was
mijn handen en schrijf
een receptje. Een crème
die hij twee keer per dag
moet aanbrengen en een
poedertje voor in zijn
schaatsen en schoenen
tegen de sporen van de
schimmel. John maakt
een buiging.
'Dank je wel, je hebt mijn
leven gered.Hij geeft me
een kus op mijn voor
hoofd. 'Als je ooit
schaatslessen wilt, je
weet me te vinden.'
■e
AYLIN KHO (38): „Als kind
was ik al gefascineerd door
voeding en gezondheid. Mijn
vader was arts en maakte
mensen beter. Dat wilde ik
later ook.
Mijn ouders letten goed op dat
ik niet te veel suiker binnen
kreeg. Sinaasappelsap en fris
drank kwamen het huis niet in.
Maar ze waren niet te streng
hoor, want ik mocht weieens
een cake bakken en mijn moe
der serveerde altijd lekkere
koekjes bij de thee.
Na mijn studie Voeding en Ge
zondheid aan de Universiteit
Wageningen schreef ik het
boek 'Gezond Blij zonder
diëten' en ik richtte mijn be
drijf NutriKho op, dat voe
dingsadvies geeft aan mensen
die gezonder willen leven. Ook
adviseer ik werkgevers die
verzuim van hun werknemers
willen tegengaan. Ik zit in de
redactie van het magazine
'Vork-prikken in de voedselke
ten' en ik ben hoofdredacteur
van het Nederlands Tijdschrift
voor Voeding en Diëtiek.
Ik heb drie overtuigingen: van
diëten word je ongelukkig, je
moet weten wat je eet en je
brein houdt je vaker voor de
gek dan je lief is. Houd je
van cola, dan mag je best
eens cola drinken.
Schenk het dan wel in
een longdrinkglas, want
dan drink je er minder
van. Maar doe water en
thee, de gezonde
drankjes, juist
altijd in een
whiskeyglas,
want dan
schenk je
juist meer in
dan je denkt.
Ja echt, je
brein houdt
je voor de gek. Probeer het
maar! Nog zo'n tip: eet nooit
voor de tv, want dan eet je
meer dan je denkt.
Ik laat me inspireren door
Azië. Mijn ouders komen uit
Indonesië en ik heb twee jaar
in Shanghai gewoond, waar ik
mijn eerste boek
schreef. In Azië eten
de mensen over het
algemeen gezon
der, met meer
aandacht voor
hun voedsel.
Ik wil de lezers
op een leuke
en onder
bouwde
manier
tips geven
om hun
leven fit
te leven."
CAROLINE FRANSSEN (54):
"Ik begeleid mensen die per
soonlijk willen groeien. Eerst
coachte ik mensen die tot
hun recht wilden komen op
hun werk, later kwamen
daar liefdesrelaties bij. Zo
schreef ik het boek 'Eerste
Hulp Bij Relatieongelukken'.
Bij mijn Relatie Academie in
Culemborg laat ik stellen op
een verfrissende manier
naar elkaar kijken. Met be
hulp van poppetjes tonen ze
hoe ze zich voelen: de zoge
heten familie-opstelling. Ik
heb 400 poppetjes. Van
prinsesjes tot boeren, van
monsters tot zwanen: je kan
het zo gek niet bedenken.
De partners kijken zonder
oordeel naar elkaar én zich
zelf. Ze zien wat hun bij
drage is aan de relatie en
leren er verantwoordelijk
heid voor te nemen. Thera
pie als laatste redmiddel? Ik
draai het om. Het zou gek
zijn als je nooit therapie
nodig hebt. In je rela
tie leg je de diepste
dingen bloot en
als je die niet
durft aan te
pakken, steekje
je kop in het
zand. Negen van
de tien keer gaat
het tussen man
nen en vrouwen
om de scheve
taakverdeling
en het ge
brek aan
seks in de
relatie. De
man moet
de lei
dersrol weer overnemen en
zeggen: schat, trekje mooi
ste jurk aan, we gaan uit. De
oppas is geregeld'. Ik kom
snel tot de kern, dus de le
zers van Hart Ziel
kunnen duidelijke
antwoorden van
mij verwach
ten."
STEVEN PONT (52): „Men
sen denken soms dat psycho
logen door ze heen kunnen
kijken, maar psychologen die
die mythe in stand houden
zijn geen knip voor hun neus
waard", zegt Steven Pont
(52), ontwikkelingspsycho
loog.
Sterker nog: ook psychologen
snappen vaak amper waarom
ze doen wat ze doen. Ik ken
psychologen die zich door
hun leven heen worstelen.
Niets is dus zo boeiend als de
mens en niets is zo lastig te
begrijpen.
"Ik ben ontwikkelingspsycho
loog, systeemtherapeut en
mediator. Een ontwikkelings
psycholoog richt zich wat
meer op het individu, een sys
teemtherapeut meer op de
omgeving en mediators op
conflicten. Vroeger was ik on
derwijzer en enige
zendingsdrang is
me nog steeds
niet vreemd. Ik
geef graag le
zingen en trai
ningen; van
pedagogiek op
kinderdagverblij
ven tot aan com
municatie- en
manage-
mentstrai-
It t *mMW- m
ningen
voor be
drijven.
Die zen
dings
drang
heeft me er ook toe aangezet
om boeken over psychologie
te schrijven. Ik ben bijna klaar
met 'Scheidzooi' over de ont
wikkelingspsychologische
gevolgen van een schei
ding voor kinderen. Na
mijn studie wilde ik in
Tokyo leraar worden,
maar ik kwam bij
moeder Teresa in
India terecht. Later
werkte ik met arme
kinderen in
5 «"V New York.
f Lastig en
boeiend.
Dat hoort
in dit vak
vaak bij
elkaar."
