Bitterzoet afscheid van
Jan Kan
42 SPORT
FINALE DISTRICTSBEKER
Na een periode op de bank keert Birgen
Martens terug in de basiself van Hoek.
Hij baalt van de afgelopen maanden.
Het zal u niet zijn ontgaan: van
daag is het alweer de 142e ge
boortedag van de eerste Neder
lander die in clubverband een
strafschop benutte. Jan Kan,
van 18 mei 1873, speelde voor
Football Club Victoria uit Rot
terdam. Kan was veelzijdig. No
men est omen, zou je kunnen
zeggen. Het leven van de mees
te huidige voetballers zal lang
niet zo gevarieerd zijn als dat
van Jan Kan. Stel dat de straf
schop komend seizoen pas
geïntroduceerd zou worden in
de eredivisie. En stel dat, laten
we zeggen, Luc Castaignos als
eerste een penalty zou benut
ten. Om net zo veelzijdig te
zijn als Jan Kan, zou Cas
taignos moeten gaan hock
eyen. Naast het voetbal was
Kan namelijk actief als links
back bij de Haagse hockeyclub
Togo. In ons gedachte-experi
ment is Luc Castaignos nu dus
de strafcornerspecialist bij
Bloemendaal. Vervolgens moet
Luc de baas worden bij Buiten
landse Zaken. Dat is het minis
terie waar Jan Kan in 1908 se
cretaris-generaal werd. Vanaf
1918 onderhield de penaltyspe
cialist namens ons land de con
tacten met Wilhelm II, de voor
malige Duitse keizer die naar
Nederland gevlucht was. We
hebben nu dus oud-hockeyer
Luc Castaignos die als topamb
tenaar gesprekken voert met
de Dalai Lama. In 1926 werd
Kan minister van Binnenland
se Zaken. In die hoedanigheid
voerde hij veranderingen door
in de Kieswet. Later werd hij
lid van de Raad van State. Bo
vendien was Jan Kan de vader
van cabaretier Wim Kan. Dit
betekent dat Luc Castaignos na
het gesprek met de Dalai Lama
het kabinet in moet om de
Kieswet te veranderen en ver
volgens zitting moet nemen in
de Raad van State, waarna hij
op één of andere manier de va
der moet zien te worden van
Youp van 't Hek. Maar goed,
misschien denk ik te ver voor
uit. Die penalty moet er nog
wel in natuurlijk.
Ik moet aan een wedstrijd begin
nen, eerst een paar ballen raken,
er even inkomen. Als ik inviel,
speelden we vaak ook alles of
niets, echt een soort kick and rush.
Ik zag de ballen alleen maar over
me heen vliegen."
Dat gebeurde zaterdag vooral in
het eerste halfuur, toen Hoek
moeite had met de speelwijze van
Kozakken Boys en enkele keren
aan een achterstand ontsnapte.
Na de 1-0 van Sam De Munter
kantelde het duel en ging Hoek
makkelijker voetballen. De ver
snelling met de bal aan de voet,
één van Martens' wapens, bleef
deze keer achterwege. Hij koos
vooral voor controle op het mid
denveld en gaf Hoek weer wat
meer inhoud. Waar Reguillo Van-
depitte en Emre Dönmez een
week eerder tegen IJsselmeervo-
gels soms handen en voeten te
kort kwamen, was het midden
veld in de finale tegen Kozakken
Boys weer in balans, met naast
Vandepitte en Martens de jonge
Jelle de Schrijver als derde pion.
Martens was zichtbaar weer in
zijn element, al moest hij wel
wennen. „Ik miste echt ritme, dat
kon ik goed merken. Kozakken
Boys is ook geen ploeg die je er
rustig in laat komen. Ik moest
meteen aan de bak." Zijn pas der
de basisplaats in twee maanden
tijd - Martens startte alleen tegen
Ajax (14 maart) en Dubbeldam
(kwartfinale beker, 14 april) -
voelde goed. „Dit is wat ik wil.
Spelen, je ploeg helpen, straks
ook om in de topklasse te blijven.
Op dat niveau horen wij thuis. En
weet je wat het ook is? Als ik op
de bank zit, heb ik veel meer
stress dan wanneer ik op het veld
sta. De trainer moet mij maar ge
woon lekker laten voetballen...."
Het duurste kaartje kostte rond
de 3500 euro. Geld speelde voor
fans uit alle hoeken van de wereld
voor deze dag geen rol. Later kun
nen zeggen bij het laatste optre
den van Gerrard op Anfield te
zijn geweest telde zwaarder dan
een echtelijke ruzie of een lening
tegen woekerrentes.
Gerrard, niet vies van een beetje
kitsch op zijn tijd, had voor de ge
legenheid de letters YNWA - een
afkorting van het wereldberoem
de lied 'You'll Never Walk Alone'
- op zijn schoenen laten stikken.
Zijn dankwoord na afloop loog er
evenmin om. „Ik heb genoten van
elke minuut en ben er kapot van
dat ik nooit meer zal spelen voor
deze geweldige supporters", zei
hij. „Jullie zijn geweldig." Breken
deed hij niet. Gerrard leek ver
dwaasd, alsof het finale aspect
van het moment niet helemaal
tot hem doordrong. Echtgenote
Alex begreep het wel. Tranen sij
pelden onder de glazen van haar
zonnebril op haar wangen. Wei-
Op het ereterras klapten groothe
den uit het verleden voor de 34-ja-
rige aanvoerder van Liverpool.
Het respect voor hem droop er
vanaf. Geen van hen deed een po
ging zijn erfenis af te zwakken.
Gerrard gaat de geschiedenis in
als de beste speler die ooit het ro
de shirt aantrok. Tina Turners
'Simply The Best' gaf dit voor de
aftrap al luid en duidelijk weer.
Tickets voor de wedstrijd verruil
den soms twaalf keer van eige
naar, tegen oplopende bedragen.
DORDRECHT - In het kampioens
jaar van Hoek was Birgen Mar
tens één van de belangrijkste scha
kels. De technisch begaafde mid
denvelder leek die lijn dit seizoen
in de topklasse moeiteloos door
te trekken, tot de huidinfectie gor
delroos hem even aan de kant
hield. Martens (28) werd reserve,
mocht af en toe eens invallen en
moest steeds dezelfde vraag beant
woorden. „Ben je nog ziek?" Zater
dag liet hij zien dat er niets mis
met hem is, want in de bekerfina
le haalde Martens het beste in
zichzelf naar boven.
Vrijdagavond had hij een appje ge
kregen van Kenny Verhoene. „Ik
moest me goed voorbereiden
want ik zou spelen", vertelde Mar
tens na de 3-0-zege op Kozakken
Boys. „Hij zegt altijd dat je zijn
vertrouwen moet verdienen en
dat had ik nu kennelijk gedaan.
De afgelopen tijd heeft hij weinig
met me gecommuniceerd. Kenny
houdt zich doordeweeks vooral
met de jongens bezig die zijn ba
siself vormen. Daar hoorde ik de
afgelopen maanden niet bij en dat
was behoorlijk frustrerend."
De schouderklopjes die hij na de
gewonnen finale kreeg, nam hij
zonder al te veel emotie in ont
vangst. „Het is leuk dat ik nu com
plimenten krijg, maar het voelt
ook een beetje wrang", was Mar
tens eerlijk. „Vorig seizoen werd
ik door de supporters tot beste
speler van het seizoen gekozen en
kreeg ik geregeld lovende kritie
ken. Dit seizoen startte ik goed,
maar door die gordelroos ver
dween ik uit het elftal. Dat kan,
de trainer koos voor een andere
speelwijze en daar pakten we pun
ten mee. Wat me wel dwars zit, is
dat ik nauwelijks nog een kans
kreeg en dat de trainer niet één
keer bij me is gekomen."
Martens kreeg wel mee dat zijn
houding Kenny Verhoene niet
aanstond. „Ja, je ziet het dan mis
schien aan mijn gezicht. Ik was
chagrijnig van heel de situatie.
Sponsors en supporters bleven
maar vragen stellen. Ben je nog
ziek? Heb je ruzie met de trainer?
Van dat laatste was ook geen spra
ke. Ik had alleen wel weinig con
tact met hem. Het probleem is
ook dat ik geen speler voor de
bank ben. Sommige jongens kun
nen goed invallen, ik kan dat niet.
Als ik inviel
speelden we vaak
ook alles of niets,
echt een soort
kick and rush
Steven Gerrard maakt met zijn dochters een ereronde op het veld van Li
verpool. foto Peter Powell/EPA
Complimenten
voelen wrang
door Geert Langendorff
LIVERPOOL - Met zijn linkerhand tik
te Steven Gerrard zaterdagmiddag
voor het laatst als speler het bord
'This is Anfield' aan. Zijn dochter
Lourdes droeg hij met zijn andere
arm de trap af. Op het veld vorm
den spelers van Liverpool en
Crystal Palace een erehaag om zijn
betekenis voor het voetbal te mar
keren. Volwassen mannen op de tri
bunes pinkten een traantje weg.
door Barry van der Hooft
Birgen Martens
