De vraag in hoeverre
je als zoon moet
losbreken van je
ouders beheerst het
nieuwe album van
Douwe Bob. Een
antwoord heeft hij
nog niet „Ik herken
veel van mijn vader
in mij. En dat is
moeilijk."
10 VERDIEPING
DOUWE BOB POSTHUMA
Kijk dat kontje", zegt Dou
we Bob Posthuma (22). En
dan nog eens: „Kijk dat
kont-je." Door het venster
van het café staart hij de ei
genaresse van het bedoel
de achterwerk na tot ze de
straat oversteekt. Later zal hij zeggen:
„Vrouwen zijn mooi. Zo is het gewoon.
Dat ik meer aandacht krijg nu ik bekend
ben, werkt niet tegen me. En ik ben in de
prime of my life. Maar luister, ik ben geen
casanova, geen versierder, echt niet. Ik
houd niet van onenightstands. Daarbij: ik
ben nu verliefd. En ja, dat is wederzijds."
Op zijn zaterdag verschenen album Pass It
On staat het nummer Hollywood, dat gaat
over de verleidingen van het leven. „Ik laat
me graag verleiden", legt hij uit. „Maar dat
is niet altijd goed voor een mens."
Bedoelt hij behalve vrouwen ook drugs?
„Ik vind drugs niet zo interessant meer.
Toen ik dat allemaal ontdekte, was ik vrij
jong. Coke deed ik op mijn vijftiende voor
het eerst, samen met mijn vader. Ik ben er
nooit van onder de indruk geraakt. Ik zou
liegen als ik zeg dat ik het nooit meer doe,
maar ik heb het wel gezien."
Douwe Bob Posthuma is singer-songwri-
ter en wordt beschouwd als een van de
grootste talenten die de Nederlandse mu
ziek ooit heeft voortgebracht. Drie jaar gele
den won hij de eerste serie van De beste sin
ger-songwriter van Nederland. De jury zag in
hem de Nederlandse troonopvolger van
wijlen Johnny Cash. Zijn manager en boe
zemvriend Matthijs van Duijvenbode zegt:
„Douwe is een wonderlijke combinatie van
rijp en naïef. Een oude ziel en een jong jo
chie tegelijk."
Douwe Bob is ook de zoon van kunstenaar
Simon Posthuma (76), die in de jaren '60
en '70 hoezen ontwierp en instrumenten
beschilderde voor verschillende Beatles.
Zijn moeder is Ellen Benard, een voor
malig danseres. De twee scheidden toen
Douwe Bob 3 jaar was.
Het bracht hem een opvoeding die zich
langs twee uiteenlopende sporen voltrok.
Vier dagen per week bij zijn moeder, drie
bij zijn vader. Deze nam zijn zoon mee
naar zijn stamkroeg, zijn moeder speelde
thuis bordspelletjes met hem en stimuleer
de Douwe Bob - enige tijd - tot het maken
van huiswerk.
Lijk je meer op je moeder of je vader?
„Dat is niet zo'n eenvoudige vraag. Ik hoop
op mijn moeder."
Waarom?
„Zij is een engel. Wat die vrouw doet, niet
normaal. Ze is niet alleen lief voor mij,
maar ook voor anderen. Ze gaat nu gewoon
twee dagen per week naar het bejaarden
tehuis van pa. Terwijl die twee al bijna
twintig jaar uit elkaar zijn, hè?"
Je moeder vertelde dat ze deels gaat om jou te
ontzien.
„Zo is ze, ja. Een heilige. Ik ga niet zo vaak
meer. Vind het moeilijk pa zo te zien. Hij
heeft Korsakov, kan niet meer voor zichzelf
zorgen. Ik moest huilen toen ik hem een
jaar geleden in het ziekenhuis aan de beade
ming zag. Hij was in zijn eigen huis van de
trap gevallen, een halve fles whisky achter
z'n kiezen. Die fles staat nu bij mij op de
schoorsteenmantel. Als reminder."
Vóór die val zorgde jij voor hem?
„Ik voelde altijd een grote verantwoorde
lijkheid voor hem. Hij at de laatste jaren
zelf nauwelijks meer. Dus kookte ik vaak
voor hem. Hij was vegetariër, maar soms
dacht ik: gappie, ik douw nu een biefstuk
in je keel, want dat heb je gewoon nodig.
Maar ja, dat kon ik niet blijven volhouden
natuurlijk. Wat dat betreft is er wel een
last van mijn schouders gevallen."
De drukte van het lunchcafé begint Dou
we Bob te benauwen. Frisse lucht heeft hij
nodig. Een eindje lopen door het park doet
Douwe Bob is een
wonderlijke combinatie
van rijp en naïef. Een
oude ziel en een jong
jochie tegelijk
hem goed. „Dit is wel effe chili zo." Langs
het bankje bij de vijver rent een hardloop
ster. Met een kritische blik op haar billen:
„Die mag nog wel een paar rondjes."
Matthijs, je manager, noemde 'Pass it on' en
'Sugar' de sleutelnummers van je nieuwe plaat.
Waarom zijn die twee songs zo belangrijk?
„Pass it on gaat over wat je in het leven wel
en niet doorgeeft. Liefde bijvoorbeeld. Die
moet je doorgeven. Koste wat kost. Andere
dingen, bijvoorbeeld uit je opvoeding,
moet je juist proberen los te laten, ook al
zijn ze je met liefde aangereikt.
Sugar vertelt de andere kant van het ver
haal, het loskomen van je ouders, en is best
wel autobiografisch. Neem mijn vader. Het
voelt nog steeds een beetje als verraad als
ik kritiek op hem heb, want ik houd ziels
veel van hem, begrijp je? Maar wat ik er
mee wil zeggen is dat het geen verraad is je
zelf los te maken. Het is heel natuurlijk je
eigen pad te kiezen."
Je moeder zei: 'Feitelijk stopte Douwes opvoe
ding op zijn dertiende. Daarna ging hij zijn ei
gen gang'.
„Ik ben in een havo/vwo-brugklas begon
nen. Een jaar later begon ik gitaar te spelen
en liedjes te schrijven. Weer een jaar ver
der zat ik op het vmbo. Mijn ouders zagen
ook wel in dat ik geen dokter ging worden.
Dus ze lieten me los. Huiswerk? Hoefde
niet meer. Elke dag naar school? Hoefde
ook niet meer. Het was ultieme vrijheid.
Daarop kozen mijn vrienden en ik voor blo
wen en muziek maken. Mijn moeder hielp
mee door in het souterrain een chillroom te
bouwen waar we feestjes konden geven.
Dan nam iedereen wiet en hasj mee en
maakten we muziek. Mijn moeder pamper-
de me echt. Omdat ik bij mijn vader voor
ons tweeën moest koken, werd ik bij haar
dubbel verwend."
Hoe kijk je daar nu op terug?
„Te gek was het. Al had ik misschien wat
minder moeten blowen."
Had je niet liever meer ritme en regels gehad
in je opvoeding?
„Wat structuur had me wel goed gedaan,
ja. Mijn vader gaf wat hij kon. Hij is een
heel lieve man en ergens ook een heel goe
de vader, maar ook incapabel. Hij is een
kunstenaar met een zwaar drankprobleem.
Dus bij hem kon ik die structuur wel verge
ten. Mijn moeder heeft lang geprobeerd
dat te compenseren. Zo groeide ik op in
twee totaal verschillende werelden. Dat be
doel ik ook met dat liedje Sugar. Wat in het
ene huis de realiteit was, was in het andere
compleet anders. Ik moest zelf uitvinden
wat me het best paste."
Hoe zag een dag bij je vader thuis eruit?
„Een dag met hem was gewoon vaak
supertof. Maar wat als kind veel indruk
maakt, is net die ene dag in de twee maan
den dat het fout gaat. Maar ik wil het niet
hebben over de details van mijn vaders
drankgebruik. Hij kon heel dronken, boos
of gewelddadig worden, maar ik ga die ver
halen niet meer oprakelen. Dat wordt te
pijnlijk, man. Ook voor m'n moeder."
Je moeder zei: 'Ik heb Douwe nergens voor ge
waarschuwd. Alleen voor de alcohol.'
„En dan antwoordde ik altijd: 'Ma, maak je
geen zorgen. Ik zuip een stuk minder dan
de gemiddelde student'. Da's echt waar,
hè. Ik kan het me ook niet veroorloven me
zelf te verliezen. Daar is mijn leven te
mooi voor. Ik breng een plaat uit, ga weer
optreden. Hoe arrogant zou het zijn om
'Ik laat me
graag verleiden'
door Stefan Raatgever
foto's Jacqueline de Haas
Matthijs van Duijvenbode, manager en
boezemvriend
