Omnivoor
commentaar
Persprijs
voor Frank
De gelukkigste dag van mijn leven De Simon Vestdijk van de PZC
Stormloo
op nieuv.w
smartphones V
2 en 3
Inzet ME op strand Dishoek
22 en 23
Literator of dichter is Frank van Cooten
nooit geweest. Hij was van het nieuws:
klein of groot, hard of zacht.
Xrïsisberaad in Vlissingen:
hoe moet dat nu verder?
ie: Paniek
Zeer zonnig
WOENSDAG 13 mei 2015
Van Cooten was beter op zijn
plek als (politiek) nieuwsjager.
Vroegen Hulst en de exploitant te
recht Europese subsidie aan voor
een Reynaertland met 'Efteling-
allure', waarom ging het in de pe
riode 2006-2010 telkens mis met
de Sluise colleges? Verhalen over
zulke kwesties achtervolgden ge
meentebestuurders tijden. Ze hoe
ven er niet langer wakker van te
schrikken.
Het is niet elke jour
nalist gegeven. Dat
hij kan aarden bij
zowel BN De Stem
als bij de PZC. Frank wel. Flexi
bel als dat gewenst is. Breda,
Terneuzen, Borsele, Vlissingen.
Het is Frank om het even. Dat
geldt voor de standplaats, maar
evenzeer de aard van de klus.
Nieuwsbericht, analyse, flits,
sfeerverhaal, Frank klopt het
zonder morren in de pc. En als
het nodig is grijpt hij de micro
foon en leidt het debat in goe
de banen.
Die flexibiliteit vereist mobili
teit. Ook op dit vlak ontpopt
Frank zich als omnivoor. Wijkt
alles voor baan en voiture? Nee,
de liefde staat op één als het
moet. En dat is nu. De kilome
ters vormen een hinderlijke
barrière. Ook nu toont Frank
zich flexibel. Komt de berg niet
naar Mozes, dan komt Mozes
wel naar de berg.
TERNEUZEN - Een journalist ont
valt Zeeland. Frank van Cooten
houdt het na bijna dertig jaar
voor gezien en trekt naar 'boven
de rivieren'. De liefde achterna.
De 'plaatsmakersregeling' vliegt
hem dus als gebraden duif in de
mond. Of hij zijn pen definitief
opbergt - in een etui of in een vi
trinekastje op het dressoir - valt
te bezien, maar voor de regio be
schouwen we hem als verloren.
Aan de Zeeuwse literaire wereld
gaat dat verlies waarschijnlijk ge
ruisloos voorbij. Niet dat Frank
zijn neus ophaalde voor aardige
sfeerverhalen of grappige anekdo
tes. Maar die kon hij toch het best
in zakelijke taal vertellen of opdis
sen. Mocht hij eens in een poëti
sche bui zijn, dan wilde hij nog
wel eens overdrijven.
De eerste zin van een reportage
over een bejaardenhuis (zoals
zo'n zorgcentrum toen nog heet
te) in Oost-Zeeuws-Vlaanderen
wordt af en toe nog aangehaald in
het Terneuzense redactielokaal.
Ter verdrijving van een lamlendi
ge of mismoedige stemming
meestentijds. Want in een grijs
verleden (toen hij zijn brood ver
diende bij De, nog BN-loze,
Stem) greep Frank de lezers bij de
kladden met de prachtige volzin:
„De geur van gebakken lucht
dreef door de gangen van het be
jaardenhuis."
VLISSINGEN - Hij is overal voor in,
en dat zien we graag in een colle
ga. Dus toen het idee voor Men
sen in Zeeland ontstond, stond
Frank direct te trappelen om mee
te doen.
Wildvreemden persoonlijke ont
boezemingen ontlokken, dat zag
hij wel zitten.
Maar natuurlijk moesten we er
eerst zélf aan geloven. Voor Frank
geen probleem: wie a zegt... Toen
hij de vraag 'Wat was de gelukkig
ste dag van je leven?' kreeg voorge
legd, kwam het antwoord binnen
een seconde.
De datum was in zijn hersenen
gebeiteld. En waarom? 'Omdat
dat de dag was dat ik de liefde van
mijn leven heb ontmoet'. Helaas,
het hield korte tijd later ook een
afscheid in.
GOES - De dichter Adriaan Roland
Holst beweerde over romanschrij
ver Simon Vestdijk dat hij sneller
kon schrijven dan God kon lezen.
Hij doelde op de enorme produc
tie van Vestdijk, die de ene na de
andere roman produceerde. Het is
niet overdreven om Frank van
Cooten de Simon Vestdijk van de
PZC-redactie te noemen. Hij
schudde het ene na het andere ar
tikel uit zijn mouw. Als de eindre
dactie een roman had gewild, had
hij er zijn hand niet voor omge
draaid. Van Vestdijk is bekend dat
hij tijdens het schrijven een stof
zuiger aanzette, omdat het geronk
zijn concentratie bevorderde. On
duidelijk is of Frank dat ook deed.
Maar sinds hij de gemeente Bors-
sele niet meer volgt, is het in de
raadzaal wel een rommeltje.
Editie: Bevelanden/Tholen
Na een barbecue in strandpaviljoen Piet Hein
heeft de politie hard moeten ingrijpen
Nieuwsjager ontvalt Zeeland
door René Hoonhorst
SLUIS - Begin 1992 kreeg 'Frank van Cooten uit Terneu
zen' de persprijs van Sluis. Met die prijs eerden (en eren)
middenstanders, schrijvers of fotografen die de gemeente
Sluis positief in het nieuws hadden gebracht. De meeste
verslaggevers van 'serieuze' regionale media zagen het
eerbewijs als heulen met de vijand en wilden elke schijn
van gebondenheid aan 'de macht' verre van zich houden.
Maar Frank voelde zich wel vereerd en was niet bang dat
'Sluise vrienden' zijn werk in de toekomst zouden beïn
vloeden. „Ik schrijf toch wat ik wil." foto Oscar van Beest
door Arjen Nijmeijer
door Ernst Jan Rozendaal
UW MENING 4567 reacties
De PZC zal nooit meer hetzelfde
zijn zonder Frank
ma - vr
EENS
ONEENS
257e jaargang nr. 112 Los nummer 1,95 Abonneeprijs 1,11
