Flexibel
commentaar
De Edith-song
Plotseling een akelig leeg bureau
Inzet ME op strand Dishoek
22 en 23
Stormloop^ j
op nieuwe
smartphones
2 en 3
Xrisïsberaad in Vlissingen:
hoe moet dat nu verder?
e: Paniek
Ze was de schrik van culinair Zeeland:
Edith Ramakers. Mijn eigen culinaire
ervaringen met haar waren curieus.
Zeer zonnig
WOENSDAG 13 mei 2015
WESTKAPELLE - Vereerd en ook
wel een beetje nerveus was ik,
toen Edith - toen nog redactie
Walcheren - mij bij haar thuis in
viteerde voor een etentje. Bij mij
thuis was het op dat moment een
beetje ingewikkeld. Op de dag
van het etentje schommelde het
huwelijksbootje hevig. De span
ning was te snijden. Edith gebeld.
„Ik geloof niet dat dit het juiste
moment is. Kunnen we het niet
verzetten?", vroeg ik beschroomd.
Elad ik haar toen beter gekend,
dan had ik het niet eens durven
voorstellen. Edith had, zoals ze
me omstandig uitlegde, alles uit
de kast gehaald: het beste vlees,
de fijnste groenten, de mooiste re
cepten. Als ik me niet vergis,
stond er carpaccio van eenhoorn
op het menu. „Dat kan écht niet,
hoor!", riep ze door de telefoon.
En zo kwam het dat mijn eega en
ik als boeren met kiespijn de ver
rukkelijkste gerechten verorber
den, terwijl Edith en haar partner
Lille tersluikse blikken van ver
standhouding wisselden.
Het huwelijksbootje was nog al
tijd niet omgeslagen. Manliefhad
een baantje gevonden en sjokte
die bloedhete zomer de strandten
ten af met een tas vol luxe diep
vriesgerechten, die je heel mo
dern met aardewerken schaaltje
en al kon opwarmen in de magne
tron. Aan het eind van zo'n dag
waren ze half ontdooid en mocht
hij ze mee naar huis nemen. Aan
gezien de diepvries al snel vol
was, en ik nooit iets weggooi,
kwam ik op het lumineuze idee
Edith en Lille in de weelde te la
ten delen. Ook dit werd een eten
tje om nooit te vergeten. Verbijs
terd zag onze latere culinair recen
sente het ene na het andere
schaaltje uit de magnetron ko
men, terwijl op de tafel een calei
doscopische wirwar van volstrekt
willekeurige gerechten ontstond.
Ze heeft het me vergeven. Ik weet
het, elke keer als ik mijn brood
trommeltje vul voor de krant. Het
rode trommeltje met een kruis er
op. Haar trommeltje, dat ik mocht
erven, als herinnering. Dank je
wel, Edith. Voor het trommeltje,
en voor al die jaren gezelligheid!
Er zijn niet veel journa
listen die de route
sport - verslaggeving
- lezersredactie -
kunstredactie afleggen, zeker
niet in combinatie met de func
tie culinair medewerker. Wat
zegt dat over Edith? Dat ze
flexibel is. En veelzijdig. Die
veelzijdigheid paart Edith aan
een charmant enthousiasme.
En wie nu nog niet onder de in
druk is, doet er goed aan een
blik op de parkeerplaats te wer
pen. Ja, die indrukwekkende
bolide is inderdaad het vervoer
middel van verslaggever Rama
ker. En wie nu nog steeds niet
onder de indruk is: in de vrije
uren helpt ze de aantrekkelijk
ste bed and breakfast van Wal
cheren bestieren. Dat is tevens
de prettige garantie dat er voor
haar een leven na de PZC is.
Een welbesteed leven - aan de
zijde van Lil.
Eerste couplet:
Mmmmm mmmmm mmmm
mmmm mmmmm mmmmmm-
mm mmmmmmm mmm mmm-
mmmmm mmmmmmm mmm
mmmm mmm mmm
Refrein:
Mmmmm mmmmm mmmm
mmmm mmmmm mmmmmm-
mm mmmmmmm mmm mmm-
mmmmm mmmm mmmmmm
mmmm mmmmmm mmmm
Tweede couplet:
Mmmmm mmmmm mmmm
mmmm mmmmm mmmmmm-
mm mmmmmmm mmm mmm-
mmmmmm mmm
Edith, wat zong je nou eigenlijk al
die tijd?
GOES - De grande dame van de
Zeeuwse culinaire pers heeft het
vuur onder de journalistieke kook
pot uitgedraaid. Ze was het ge
zicht van Uit Eten, de rubriek die
ze om en om met Nadia, Ray
mond en het laatste halfjaar met
Frank vulde. Edith is een Gour
met pur sang, die je niet blijer
kunt maken dan met een missie
op niveau. Dan praten we over re
censies van The Jane, Pure C en
Inter Scaldes. Helaas doven ster
ren vroeg of laat. Begin mei was
het bureau van onze eetrecensent
plotseling akelig leeg. Haar colle
ga moet zich nu tijdelijk het
schompes eten. Maar dat weegt
minder zwaar dan het gemis. Par-
tir c'est mourir un peu, maar voor
haar is het wellicht meer een
libération. Enfin, adieu ma copine!
Editie: Walcheren
Na een barbecue in strandpaviljoen Piet Hein
heeft de politie hard moeten ingrijpen
257e jaargang nr. 112 Los nummer 1,95 Abonneeprijs 1,11
carpaccio van eenhoorn
Menu:
door Ondine van der Vleuten
door Cornelleke Blok
door Frank Balkenende
UW MENING 4567 reacties
De PZC zal nooit meer hetzelfde
zijn zonder Edith
ma - vr
EENS
ONEENS
Bij het vorige strandfeest van de PZC waren Edith en Lil natuurlijk ook aanwezig, onwetend dat het volgende feest in een strandpaviljoen ook een afscheid
zou betekenen.