Flexibel commentaar De Edith-song Plotseling een akelig leeg bureau Inzet ME op strand Dishoek 22 en 23 Stormloop^ j op nieuwe smartphones 2 en 3 Xrisïsberaad in Vlissingen: hoe moet dat nu verder? e: Paniek Ze was de schrik van culinair Zeeland: Edith Ramakers. Mijn eigen culinaire ervaringen met haar waren curieus. Zeer zonnig WOENSDAG 13 mei 2015 WESTKAPELLE - Vereerd en ook wel een beetje nerveus was ik, toen Edith - toen nog redactie Walcheren - mij bij haar thuis in viteerde voor een etentje. Bij mij thuis was het op dat moment een beetje ingewikkeld. Op de dag van het etentje schommelde het huwelijksbootje hevig. De span ning was te snijden. Edith gebeld. „Ik geloof niet dat dit het juiste moment is. Kunnen we het niet verzetten?", vroeg ik beschroomd. Elad ik haar toen beter gekend, dan had ik het niet eens durven voorstellen. Edith had, zoals ze me omstandig uitlegde, alles uit de kast gehaald: het beste vlees, de fijnste groenten, de mooiste re cepten. Als ik me niet vergis, stond er carpaccio van eenhoorn op het menu. „Dat kan écht niet, hoor!", riep ze door de telefoon. En zo kwam het dat mijn eega en ik als boeren met kiespijn de ver rukkelijkste gerechten verorber den, terwijl Edith en haar partner Lille tersluikse blikken van ver standhouding wisselden. Het huwelijksbootje was nog al tijd niet omgeslagen. Manliefhad een baantje gevonden en sjokte die bloedhete zomer de strandten ten af met een tas vol luxe diep vriesgerechten, die je heel mo dern met aardewerken schaaltje en al kon opwarmen in de magne tron. Aan het eind van zo'n dag waren ze half ontdooid en mocht hij ze mee naar huis nemen. Aan gezien de diepvries al snel vol was, en ik nooit iets weggooi, kwam ik op het lumineuze idee Edith en Lille in de weelde te la ten delen. Ook dit werd een eten tje om nooit te vergeten. Verbijs terd zag onze latere culinair recen sente het ene na het andere schaaltje uit de magnetron ko men, terwijl op de tafel een calei doscopische wirwar van volstrekt willekeurige gerechten ontstond. Ze heeft het me vergeven. Ik weet het, elke keer als ik mijn brood trommeltje vul voor de krant. Het rode trommeltje met een kruis er op. Haar trommeltje, dat ik mocht erven, als herinnering. Dank je wel, Edith. Voor het trommeltje, en voor al die jaren gezelligheid! Er zijn niet veel journa listen die de route sport - verslaggeving - lezersredactie - kunstredactie afleggen, zeker niet in combinatie met de func tie culinair medewerker. Wat zegt dat over Edith? Dat ze flexibel is. En veelzijdig. Die veelzijdigheid paart Edith aan een charmant enthousiasme. En wie nu nog niet onder de in druk is, doet er goed aan een blik op de parkeerplaats te wer pen. Ja, die indrukwekkende bolide is inderdaad het vervoer middel van verslaggever Rama ker. En wie nu nog steeds niet onder de indruk is: in de vrije uren helpt ze de aantrekkelijk ste bed and breakfast van Wal cheren bestieren. Dat is tevens de prettige garantie dat er voor haar een leven na de PZC is. Een welbesteed leven - aan de zijde van Lil. Eerste couplet: Mmmmm mmmmm mmmm mmmm mmmmm mmmmmm- mm mmmmmmm mmm mmm- mmmmm mmmmmmm mmm mmmm mmm mmm Refrein: Mmmmm mmmmm mmmm mmmm mmmmm mmmmmm- mm mmmmmmm mmm mmm- mmmmm mmmm mmmmmm mmmm mmmmmm mmmm Tweede couplet: Mmmmm mmmmm mmmm mmmm mmmmm mmmmmm- mm mmmmmmm mmm mmm- mmmmmm mmm Edith, wat zong je nou eigenlijk al die tijd? GOES - De grande dame van de Zeeuwse culinaire pers heeft het vuur onder de journalistieke kook pot uitgedraaid. Ze was het ge zicht van Uit Eten, de rubriek die ze om en om met Nadia, Ray mond en het laatste halfjaar met Frank vulde. Edith is een Gour met pur sang, die je niet blijer kunt maken dan met een missie op niveau. Dan praten we over re censies van The Jane, Pure C en Inter Scaldes. Helaas doven ster ren vroeg of laat. Begin mei was het bureau van onze eetrecensent plotseling akelig leeg. Haar colle ga moet zich nu tijdelijk het schompes eten. Maar dat weegt minder zwaar dan het gemis. Par- tir c'est mourir un peu, maar voor haar is het wellicht meer een libération. Enfin, adieu ma copine! Editie: Walcheren Na een barbecue in strandpaviljoen Piet Hein heeft de politie hard moeten ingrijpen 257e jaargang nr. 112 Los nummer 1,95 Abonneeprijs 1,11 carpaccio van eenhoorn Menu: door Ondine van der Vleuten door Cornelleke Blok door Frank Balkenende UW MENING 4567 reacties De PZC zal nooit meer hetzelfde zijn zonder Edith ma - vr EENS ONEENS Bij het vorige strandfeest van de PZC waren Edith en Lil natuurlijk ook aanwezig, onwetend dat het volgende feest in een strandpaviljoen ook een afscheid zou betekenen.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2015 | | pagina 42