91°#
Intensiteit
commentaar
Ja, er zijn wél grenzen zeg
Altijd relativerend met een lach
Inzet ME op strand Dishoek
22 en 23
hoe moet dat nu verder?
je: Paniek
Bij de krant is een secretaresse meer dan
zomaar een secretaresse. Ook die donkere
kleine motorrijdster.
Stormloop^
op nieuwe
smartphones
2 en 3
Zeer zonnig
WOENSDAG 13 mei 2015
VLISSINGEN - Spijt als haren op
haar hoofd. Cecilia Martens uit
Nisse mist haar camper nu al. Na
veel vijven en zessen heeft ze on
langs besloten de geliefde kam-
peerbus te verkopen. Maar laat ze
juist nu veel meer vrije tijd krij
gen. Want haar werk bij de PZC
loopt eindelijk op een eind. Toch
nog onverwacht.
Begin deze eeuw meldt een don
kere kleine motorrijdster zich in
het kantoor van de PZC aan de
Oostsouburgseweg. Cecilia denkt
dan nog dat zij gewoon een van
de secretaresses wordt. Weliswaar
naast de roemruchte bazin Jeanet-
te Everaars, maar toch: een secreta
resse zoals er veel zijn. Dit blijkt
een groot misverstand.
Bij de krant is een secretaresse
geen secretaresse. Daar ben je blik
semafleider. Scheldende lezers
die meteen hun gram willen ha
len en die je dus even moet laten
uitrazen. Brengers van onbegrijpe
lijk 'nieuws' die je in vriendelijke
woorden moet blijven uitleggen
dat zij aan het verkeerde adres
zijn. Daar temper je de woede van
iemand die absoluut niet wil wor
den doorverbonden met geduld
en door goed te luisteren, en dan
verbind je 'm toch door. Daar ben
je goedmaker van alles waar redac
teuren te onhandig voor zijn.
Daar ben je klaagmuur voor ieder
een die iets te zeuren heeft over
het bedrijf, over de hoofdredactie,
over de altijd slechte communica
tie. Daar ben je verder roddel
knooppunt, bediener van het
vanuusafnaaiertje, manusje van al
les. O ja, en ook nog een beetje se
cretaresse. Zo ongeveer de enige
min of meer normale werknemer.
In deze chaos vindt Cecilia haar
draai. Ze overleeft reorganisaties.
Ze past zich aan. En dan, als eigen
lijk niemand het verwacht, piept
ze er tussenuit. Omdat het kan.
Omdat het genoeg is geweest. Dat
is goed bekeken. Alleen dat foutje
met die camper. Zo kennen we
Cecilia niet...
Het vriendelijke ge
zicht van de PZC
vertrekt. Cecilia
slaat na dertien ja
ren PZC haar vleugels uit. Be
stemming vooralsnog onbe
kend. De achterblijvers laat ze
achter met veel warme herin
neringen. Herinneringen aan
een luisterend oor, aan een
snel geklaarde klus, aan een
door moederliefde doordrenkt
verhaal, aan een rake observa
tie, aan tijdig gesignaleerde irri
tatie. En wat gebeurde er in die
jaren in Nisse? Koffers werden
gepakt voor een reis. Gedragen
door vleugels of op twee wie
len. Voor uitgebreid terugblik
ken is het nog te vroeg. Eerst
wordt er nog volop gereisd, ge
leefd, gewerkt. Niet in Vlissin-
gen, maar in Nisse en op heel
veel andere plekken. Met een
intensiteit die recht doet aan
het karakter van de vertrekker.
VLISSINGEN - „Ja meneer, als u zó
begint, dan ga ik ophangen." Op
eens staat de wereld even stil. Ik
wilde Cecilia iets vragen, maar sta
nu even met mijn mond vol tan
den.
Hoorde ik het goed? De 'meneer'
aan de andere kant van de lijn
moet het wel erg bont hebben ge
maakt. Normaliter hoor ik niets
anders dan tot-het-bittere-eind
beleefdheid; als een sfinx staat Ce
cilia de klagers, de zeurpieten, de
jeremieerders te woord. Ja, als de
hoorn er op mag, dan volgt wel
eens een diepe zucht. Maar deze
meneer begon te schelden, en als
hij even later terugbelt, krijgt hij
precies seconde de tijd, tot hij
opnieuw tegen zichzelf kan gaan
kletsen. Geduld oké, maar er zijn
grenzen.
VLISSINGEN - Cecilia heeft de
krant verlaten. Het is een feit,
maar voor mij nog even wennen.
Vijfjaar geleden kwam ik binnen
bij de PZC en werd door haar
meer dan welkom geheten. Een
betrokken en fijne collega. We
vormden een hecht team dankzij
onze status aparte binnen de re
dactie. We zuchtten onder foete
rende lezers, verbaasden ons over
niet al te slimme acties van sta
giaires, baalden van sommige ta
ken in het algemeen, en bepaalde
klusjes in het bijzonder. Maar Ce
cilia kon altijd alles relativeren
met een lach. De vrije tijd brengt
rust, maar rustig aan doen zit er
niet in. In de broodjeskar met de
ene dochter, op bezoek bij de an
dere. Zónder camper, maar mét
motor: het wordt een mooie tijd!
Na een barbecue in strandpaviljoen Piet Hein
heeft de politie hard moeten ingrijpen
Editie: Bevelanden/Tholen
257e jaargang nr. 112 Los nummer 1,95 Abonneeprijs 1,11
Mlk/l/VI MMM 111 V ■I^n/II VV
kiest nieuwe weg
Motormuis
door Arie Leen Kroon
door Arjen Nijmeijer
door Rianne van Belzen
UW MENING 4567 reacties
De PZC zal nooit meer hetzelfde
zijn zonder Cecilia
ma - vr
EENS
ONEENS
Cecilia met haar collega's Francoise en Rianne. Inzet: en nu genieten van de vrije tijd, zonder camper maar mét motor.