91°# Intensiteit commentaar Ja, er zijn wél grenzen zeg Altijd relativerend met een lach Inzet ME op strand Dishoek 22 en 23 hoe moet dat nu verder? je: Paniek Bij de krant is een secretaresse meer dan zomaar een secretaresse. Ook die donkere kleine motorrijdster. Stormloop^ op nieuwe smartphones 2 en 3 Zeer zonnig WOENSDAG 13 mei 2015 VLISSINGEN - Spijt als haren op haar hoofd. Cecilia Martens uit Nisse mist haar camper nu al. Na veel vijven en zessen heeft ze on langs besloten de geliefde kam- peerbus te verkopen. Maar laat ze juist nu veel meer vrije tijd krij gen. Want haar werk bij de PZC loopt eindelijk op een eind. Toch nog onverwacht. Begin deze eeuw meldt een don kere kleine motorrijdster zich in het kantoor van de PZC aan de Oostsouburgseweg. Cecilia denkt dan nog dat zij gewoon een van de secretaresses wordt. Weliswaar naast de roemruchte bazin Jeanet- te Everaars, maar toch: een secreta resse zoals er veel zijn. Dit blijkt een groot misverstand. Bij de krant is een secretaresse geen secretaresse. Daar ben je blik semafleider. Scheldende lezers die meteen hun gram willen ha len en die je dus even moet laten uitrazen. Brengers van onbegrijpe lijk 'nieuws' die je in vriendelijke woorden moet blijven uitleggen dat zij aan het verkeerde adres zijn. Daar temper je de woede van iemand die absoluut niet wil wor den doorverbonden met geduld en door goed te luisteren, en dan verbind je 'm toch door. Daar ben je goedmaker van alles waar redac teuren te onhandig voor zijn. Daar ben je klaagmuur voor ieder een die iets te zeuren heeft over het bedrijf, over de hoofdredactie, over de altijd slechte communica tie. Daar ben je verder roddel knooppunt, bediener van het vanuusafnaaiertje, manusje van al les. O ja, en ook nog een beetje se cretaresse. Zo ongeveer de enige min of meer normale werknemer. In deze chaos vindt Cecilia haar draai. Ze overleeft reorganisaties. Ze past zich aan. En dan, als eigen lijk niemand het verwacht, piept ze er tussenuit. Omdat het kan. Omdat het genoeg is geweest. Dat is goed bekeken. Alleen dat foutje met die camper. Zo kennen we Cecilia niet... Het vriendelijke ge zicht van de PZC vertrekt. Cecilia slaat na dertien ja ren PZC haar vleugels uit. Be stemming vooralsnog onbe kend. De achterblijvers laat ze achter met veel warme herin neringen. Herinneringen aan een luisterend oor, aan een snel geklaarde klus, aan een door moederliefde doordrenkt verhaal, aan een rake observa tie, aan tijdig gesignaleerde irri tatie. En wat gebeurde er in die jaren in Nisse? Koffers werden gepakt voor een reis. Gedragen door vleugels of op twee wie len. Voor uitgebreid terugblik ken is het nog te vroeg. Eerst wordt er nog volop gereisd, ge leefd, gewerkt. Niet in Vlissin- gen, maar in Nisse en op heel veel andere plekken. Met een intensiteit die recht doet aan het karakter van de vertrekker. VLISSINGEN - „Ja meneer, als u zó begint, dan ga ik ophangen." Op eens staat de wereld even stil. Ik wilde Cecilia iets vragen, maar sta nu even met mijn mond vol tan den. Hoorde ik het goed? De 'meneer' aan de andere kant van de lijn moet het wel erg bont hebben ge maakt. Normaliter hoor ik niets anders dan tot-het-bittere-eind beleefdheid; als een sfinx staat Ce cilia de klagers, de zeurpieten, de jeremieerders te woord. Ja, als de hoorn er op mag, dan volgt wel eens een diepe zucht. Maar deze meneer begon te schelden, en als hij even later terugbelt, krijgt hij precies seconde de tijd, tot hij opnieuw tegen zichzelf kan gaan kletsen. Geduld oké, maar er zijn grenzen. VLISSINGEN - Cecilia heeft de krant verlaten. Het is een feit, maar voor mij nog even wennen. Vijfjaar geleden kwam ik binnen bij de PZC en werd door haar meer dan welkom geheten. Een betrokken en fijne collega. We vormden een hecht team dankzij onze status aparte binnen de re dactie. We zuchtten onder foete rende lezers, verbaasden ons over niet al te slimme acties van sta giaires, baalden van sommige ta ken in het algemeen, en bepaalde klusjes in het bijzonder. Maar Ce cilia kon altijd alles relativeren met een lach. De vrije tijd brengt rust, maar rustig aan doen zit er niet in. In de broodjeskar met de ene dochter, op bezoek bij de an dere. Zónder camper, maar mét motor: het wordt een mooie tijd! Na een barbecue in strandpaviljoen Piet Hein heeft de politie hard moeten ingrijpen Editie: Bevelanden/Tholen 257e jaargang nr. 112 Los nummer 1,95 Abonneeprijs 1,11 Mlk/l/VI MMM 111 V ■I^n/II VV kiest nieuwe weg Motormuis door Arie Leen Kroon door Arjen Nijmeijer door Rianne van Belzen UW MENING 4567 reacties De PZC zal nooit meer hetzelfde zijn zonder Cecilia ma - vr EENS ONEENS Cecilia met haar collega's Francoise en Rianne. Inzet: en nu genieten van de vrije tijd, zonder camper maar mét motor.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2015 | | pagina 41