mm.
MEDIA 21
Dinsdag hopt ze in allerijl van de ene live-uitzen
ding naar de andere. Anniko van Santen presen
teert meteen na Opsporing verzocht de finale
van De nationale misdaadmeter.
Ze zit precies tien jaar 'in de
criminaliteit', maar dat is
haar niet aan te zien. Anniko
van Santen (1971) had de
avond ervoor een uitzending
van Opsporing verzocht, maar
schuift vrolijk aan in haar
kleine kantoortje op de redactievloer van
het programma, waar ze ook eindredacteur
is.
Sinds co-presentator Frits Sissing vorig sei
zoen besloot zich geheel op cultuur te stor
ten, is ze hét gezicht van het programma
dat ze sinds 2005 presenteert. Toegegeven,
dat geeft wel extra druk. Maar zo heeft ze
het nu eenmaal graag, zegt ze. „Ik zoek die
druk juist altijd op. Ik ben nu eenmaal niet
van 'een zesje is ook goed genoeg'. Dat had
ik al als kind: kreeg ik een acht, dan had ik
voor mijn gevoel iets niet goed gedaan
want het was geen tien. Ik ben een enorme
perfectionist, leef intens. Hoppa, vol er in."
Nu ze de presentatie alleen voor haar reke
ning neemt, is ze nog meer gefocust. „Ik
sta er sterker met het gevoel dat ik ervoor
moét zorgen dat ik die 45 minuten van de
eerste tot de laatste seconde in de klauwen
houd. Dat is weieens eenzaam, de samen
werking met Frits was heel prettig.
„Aan de andere kant was het bepaald niet
zo dat als Frits zijn interview deed met een
woordvoerder, ik dan dacht: 'Kom, ik ga
mijn nagels eens even lakken'. De verant
woordelijkheid is alleen nóg groter gewor
den. Maar geloof me: het is vooral een enor
me eer om nu hét uithangbord te zijn van
een instituut als Opsporing verzocht. Ik ben
ouders. Maar inmiddels kan ik het aardig
goed weg rationaliseren. Als ik thuis ben,
zet ik bewust de knop om. Het klinkt mis
schien als een open deur, maar ik ben de
doodgewone fijne momentjes steeds meer
gaan waarderen.
„Dat microgeluk kan ik echt opzuigen. Zon
dag liep ik bij een kwekerij een uur lang
naar plantenlabeltjes te turen. Welke varië
teit van de papaver is dit nou weer? Wordt
maar zeventig centimeter hoog? Op zulke
momenten kan ik een week teren. Als ik
twee blije kinderen in de tuin zie rond
drentelen, ben ik gelukkig."
Ooit was de hele wereld haar tuin. In de
tijd dat ze dierenprogramma's maakte,
vaak in samenwerking met het Wereld Na
tuur Fonds, reisde ze zich suf. „Dat was
een periode waar wel zestien strikken om
passen. Met een heel klein clubje reisden
we de hele aardbol over. Soms mis ik het
weieens, maar het geeft je energie voor ja
ren en jaren. Het was avontuur en kei
hard werken. Soms moest er per dag wel
drie kwartier televisie uit komen. In die
tijd heb ik het talent ontwikkeld om in el
ke minuut pauze te slapen. Zet mij in een
rammelende barrel, vouw me op als y y'/j
een tosti in een krappe vliegtuigstoel
en ik slaap binnen een minuut."
Wat haar betreft verschillen haar reispro
gramma's niet enorm van Opsporing
verzocht of De nationale misdaad
meter. „Ik moet ervoor zorgen
dat bij de kijker een kwartje
valt door wat ik vertel. Ik vind
het geweldig televisie te maken die
zo concreet is. Oké, we zijn inderdaad
steeds bezig met de schaduwkant van
gewoon apetrots."
Fouten maken is verboden bij het program
ma dat door de Avrotros wordt gemaakt,
maar waarvan de eindverantwoordelijk
heid ligt bij politie en justitie. „Het luistert
zo nauw; ik kan er soms nachtmerries van
hebben. De dader als slachtoffer aanmer
ken, de verkeerde naam noemen, dat kan
gewoon niet. Dit is niet voor niets het
meest gerepeteerde programma van de Ne
derlandse televisie. Als we uiteindelijk live
gaan, heb ik het al twee keer gedaan.
„We mogen niks aan het toeval overlaten.
Echt alles is uitgeschreven. Alle teksten
worden vooraf tot op de letter doorgeno
men door de recherche en de officier van
justitie. Het moet kloppen en passen. We
timmeren op onze uitzenddag een huis in
elkaar waar nog geen dakpan vanafkan val
len."
Ze heeft moeten leren leven met het voort
durend bezig zijn met andermans ellende.
Er zijn presentatoren geweest die het van
wege die zwaarte snel voor gezien hielden.
Zo niet Van Santen. „Tuurlijk, ik ben me
veel bewuster van dingen die gevaarlijk
kunnen zijn. Als ouder laat ik mijn kinde
ren wellicht wat langzamer los dan andere
het leven, maar het le
vert wel wat op."
De onderzoeksuitsla-
gen die we in de laat- 1
ste uitzending van De
nationale misdaadme-
ter gaan zien, geven kij
kers meer grip, denkt
ze. „Mensen die zich
onveilig voelen, komen
aan de hand van de har
de cijfers te weten of dit
terecht is."
Zelf is ze trouwens de
braafheid zelf geworden,
lacht ze. „Ik ben een bange
schijtebroek geworden
dankzij deze programma's.
Ik fietste onlangs met een ka
pot voorlicht en wie werd er
weer uitgepikt? Juist ja. Op
zo'n moment kan ik wel door
de grond zakken."
ZATERDAG 9 MEI 2015
door Monique Brandt
'Opsporing verzocht
duldt geen fouten
Opsporing verzocht. Dinsdag, NPO 1,
20.30 uur.
De nationale misdaadmeter. Dinsdag, NPO
121.30 uur.
foto Nico Kroon
