Poortjes op
Rotterdam
Centraal
niet hoger
8 BINNENLAND
PREVENTIEVE HERSENSCAN
Vrouw gewond
na instorten
van balkon
Nog geen
preventieve
scans in
Nederland
Kirsten ten Thije kwam er door haar werk bij Prescan
bij toeval achter dat ze een hersentumor heeft. Ze legt
zich niet zomaar neer bij het woord 'ongeneeslijk'.
ROTTERDAM - Op het station Rot
terdam Centraal komen geen ho
gere toegangspoortjes als het aan
de NS ligt. Een meerderheid van
de Tweede Kamer wil dat de lage
poortjes vervangen worden door
hogere exemplaren, zodat
zwartrijders hier niet meer over
heen kunnen springen.
Afgelopen weekeinde bleek dat
het makkelijk is om over de poort
jes heen te springen. Meerdere
jongeren konden zonder een
kaartje het sinds vorige week vrij
dag afgesloten station in.
De NS wil eerst het effect van an
dere maatregelen afwachten. Zo
zijn er extra beveiligers aanwezig,
ook in het weekeinde. Het bedrijf
wijst er op dat er na de eerste
avonden vrijwel geen zwartrij
ders meer zijn geweest die over
de deurtjes springen.
De poortjes op Rotterdam Cen
traal zijn om architectonische re
denen laag gehouden. Volgens
NS-woordvoerder Erik Kroeze
hebben van de 82 stations waar
de poortjes worden gesloten,
slechts twaalf stations om archi
tectonische redenen lage deurtjes.
Dat is alleen op stations waar vei
ligheidspersoneel aanwezig is.
In de metro in Rotterdam is
zwartrijden een zeldzaamheid ge
worden. Het percentage onder
grondse zwartrijders lag vorig
jaar op 1. Dat bleek gisteren uit cij
fers van openbaarvervoerbedrijf
RET. Het aantal metroreizigers
zonder geldig vervoerbewijs daalt
al jaren, in 2013 ging het om 1,6
procent. Volgens een woordvoer
ster is dit te danken aan de invoe
ring van de ov-chipkaart en de
toegangspoortjes. In 2008, het jaar
voordat de RET de toegangspoort
jes sloot en de chipkaart introdu
ceerde, reed nog 11 procent zwart.
LUNTEREN - Een 52-jarige vrouw is
gisteren in Lunteren gewond ge
raakt doordat een balkon van een
gebouw instortte. De vrouw
maakte volgens de brandweer een
val van vier meter en is naar het
ziekenhuis gebracht. De aard van
de verwondingen is onbekend.
Het slachtoffer stond op het bal
kon, dat zich over twee apparte
menten uitstrekte, toen de vloer
losliet. Een woordvoerder van de
brandweer zegt dat de complete
houten vloerconstructie instortte.
De vrouw viel met balkon en al
naar beneden.
Politie en bouwinspecteurs onder
zoeken hoe het ongeluk kon ge
beuren. Het ingestorte balkon
was het enige balkon aan het ap
partementengebouw, een voorma
lig woonhuis.
er een tumor in haar hoofd zit,
maar de scan had laten zien wat
ze niet wilde zien: een witte wolk
in haar hersenen.
Waarom ga je preventief door een
scan? Tijdens de zoektocht naar
de beste behandeling stuit Kir-
sten bij artsen telkens op deze
vraag. Ze wil zich niet verdedi
gen, is juist blij dat ze er op tijd
bij is. Ze zoekt een oplossing.
Moet ik geopereerd worden, moet
ik bestraald worden, krijg ik che-
mo? Ook haar directeuren denken
mee. Hannover dan? Of Amerika?
Ze heeft een arts nodig die zegt:
'Dit is het plan en het wordt een
succes, punt.'
Die arts is neurochirurg Pierre Ro
be van het Universitair Medisch
Centrum Utrecht. Eruit met Kir-
stens tumor, vindt hij, zo snel mo
gelijk. Ze is in goede conditie en
heeft geen klachten: de ideale kan
didaat. Kirsten kiest voor een ope
ratie. Dat moet 'wakker': door Kir
sten testjes te laten doen tijdens
de ingreep, kan de arts zien welk
weefsel hij moet weghalen.
Haar tumor zit bij het spraak- en
bewegingscentrum. Als Robe ver
keerd snijdt, wordt Kirsten een
kasplant. Dat wil ze haar dochters
niet aandoen, zegt ze voor de ope
ratie tegen haar huisarts. „Het
kan niet waar zijn dat ze nu al
zonder hun moeder moeten."
Kirsten was 31 toen haar moeder
stierf. Het was zomer 2012, haar
ouders hadden net hun zaak ver
kocht, ze zouden genieten, die
reis naar Zuid-Afrika maken.
Maar moeder Gerdy bleek maag
kanker te hebben. Tien weken la
ter was ze overleden, 58 jaar oud.
In Nederland mogen
nog geen preventieve
scans worden gemaakt
als er geen medische in
dicatie is. De Gezond
heidsraad adviseerde in
maart minister Schip
pers van Volksgezond
heid om terughoudend
met gezondheidschecks
om te gaan. Schippers
vroeg de raad om extra
informatie. Haar advies
aan de Kamer kan daar
door nog even duren.
De solidariteit in ons
zorgsysteem kan vol
gens de raad onder druk
komen als total bodyscans
gemeengoed worden.
Wie de scans of een du
re aanvullende ziektekos
tenverzekering hiervoor
niet kan betalen, kan de
dupe worden van lange
re wachtlijsten en stij
gende zorgkosten.
Marktleider in body
scans is het Hengelose
Prescan. Het bedrijf laat
testen nu in het buiten
land uitvoeren. Schip
pers had om advies ge
vraagd omdat ze de op
komst van preventieve
screenings als 'een gege
ven' beschouwt.
De Gezondheidsraad is
negatief, maar gooit de
deur niet dicht. Het wil
een screeningscommis-
sie laten beslissen of een
bedrijf als Prescan een
vergunning krijgt om in
Nederland klanten door
een scan te halen zonder
doorverwijzing. De raad
is bang dat total body
scans mensen onterecht
ongerust maken.
den?" Het antwoord: „Je mag ho
pen dat je nog vijf goede jaren
hebt." Dit is het dan, denkt Kir
sten. Nou ga ik dood.
Begin november was er nog niets
aan de hand met Kirsten ten
Thije uit Borne. Getrouwd met
Job, moeder van twee dochters
van 5 en 3 jaar, net begonnen aan
een nieuwe carrièrestap. Voor die
baan als manager bij Prescan, een
bedrijf voor preventief medisch
onderzoek, was Kirsten onver
wacht gevraagd. Een toevalligheid
die van levensbelang zou blijken.
Als verantwoordelijke voor de
klantbeleving zou Kirsten een
'rondje Prescan' doen. Amper een
maand in dienst is ze als ze op
vrijdag 28 november naar de kli
niek in Baarn rijdt voor een aan
tal onderzoeken. Leuk, een mid
dag onder haar Nederlandse colle
ga's. Zelf komt ze vooral in de kli
nieken in Duitsland.
De hele riedel komt aan bod.
Bloed, longen, hart: alles is goed.
Tenslotte loopt Kirsten het kan
toor in voor de uitslag van de
MRI-scan. Het is een haar beken
de kamer, met de relaxfauteuils
en de tv aan de muur. Op het
scherm verschijnt de radioloog in
Duitsland. „Kirsten, ik vind het
zo erg dat ik jou dit moet zeggen.
Er zit iets in je hoofd."
Ze is kalm als ze in de auto terug
naar huis zit. Ze gelooft niet dat
BORNE - „Dus jij hebt wat in je
hoofd?" De toon is gezet. De 34-
jarige Kirsten, haar man Job en
haar vader Herman zitten tegen
over de Enschedese neurochirurg.
De kamer met witte, kale muren,
voelt net zo kil aan als de woor
den die net zijn uitgesproken.
Ruim een maand weet Kirsten
van de tumor in haar hersenen.
Op deze grijze januari-ochtend
komt het écht aan.
Opereren is geen optie, zegt de
arts. Dan moet ze eerst een epilep
tische aanval krijgen, of uitvalsver-
schijnselen. Kirsten kijkt de arts
aan. „Kan ik er 80 jaar mee wor-
Mede dankzij gesloten
poortjes rijdt slechts 1
procent van de reizi
gers in de Rotterdam
se metro zwart.
door Dewi Cigengack
