Zus Wouter Weylandt stapt peloton binnen
Debutant Van der Lijke houdt wel van druk
in de Giro
SPORT 35
„Ik hoorde onmiddellijk aan zijn
stem dat het niet goed was. 'Waar
ben je. Wouter is gevallen en hij
is aan het doodgaan'. Ik moet ge
gild hebben. Mijn collega's kwa
men toegesneld. Ze zeiden: 'Mis
schien valt het mee. Je papa is
misschien alleen geschrokken.'
Dat was het niet. Mijn vader pani-
keert niet. Hij werkte bij de
brandweer. Hij had genoeg ge
zien om te kunnen inschatten
wat er mis was."
En mis was het. Hoe hard Elke op
weg naar haar ouders ook op het
stuur sloeg. Hoe hard ze ook
smeekte dat Wouter vol moest
houden. Daar aangekomen boor
de een telefoontje vanuit Italië
het laatste restje hoop de grond
in. Wouter Weylandt, 26 jaar
jong, sprinter in hart en nieren,
had een verschrikkelijke smak in
de afdaling van de Passo del Boc-
co niet overleefd. Hij moet op
slag dood geweest zijn, lieten de
artsen weten nadat ze veertig mi
nuten vergeefs hadden gepro
beerd het leven terug te laten ke
ren in het lichaam van de Leo-
pard-renner uit Gent.
„Ik wilde daarna maar één ding:
zo snel mogelijk naar mijn broer
toe. Het was een verschrikkelijk
idee dat hij daar alleen lag. Achter
af vind ik nog het ergste van alle
maal dat we er niet bij waren. Hij
is alleen dood gegaan."
Dat gevoel werd alleen maar ver
sterkt toen zij, haar ouders, en
Wouters zwangere vriendin An
Sophie de dag erop in het mortua
rium lang moesten wachten tot
ze Wouter mochten zien. „Toen
waren we dus al 24 uur verder.
Sorry dat ik het zo plastisch zeg:
maar hij was al echt koud hè. Je
keek al niet meer naar een mens,
maar naar een lichaam."
Ondertussen rouwde heel Italië
met de familie Weylandt mee.
Langs de kant van de weg van de
Giro waren zijn naam en rugnum
mer 108 ieder dag weer te lezen
op vele borden en spandoeken
die de mensen omhoog hielden.
David Millar schreef in een brief
aan de familie dat Wouter de
meest toegejuichte renner van de
ronde was geweest. Elke Wey
landt is nog onder de indruk van
de manier waarop Italië rouwde
om haar broer. „Het kwam echt
uit het volk. En dat terwijl Wou
ter toch niet één van hun eigen
helden was."
Het leven van Elke Weylandt is
totaal veranderd sinds die negen
de mei, zegt ze. „Er is geen dag
dat ik niet aan hem denk. Ik ben
mijn broertje kwijt." Al kwam de
klap voor haar ouders nog harder
aan, beseft ze. „Je kind verliezen
is het ergste dat er is. Mijn ouders
RONDE VAN ITALIË 2015
hebben jarenlang niet naar de
koers kunnen kijken op televisie.
Ze vinden dat nog altijd moeilijk.
Mijn man en ik zijn daar nooit
mee gestopt. Het verschil zit hem
erin dat mijn ouders voor Wouter
keken. 'Waar zit hij? Hoe doet hij
het?' Wij keken toch wel. Onge
acht of Wouter meedeed. Begrijp
me goed: ik was er supertrots op
wat mijn broertje presteerde,
maar het was niet de essentie.
Wouter was op de eerste plaats
mijn broer. Ook als hij iets anders
had gedaan in het leven, was ik
trots op hem geweest. Ik ben ook
niet boos op de wielersport. De
wielersport heeft me niks afge
pakt. Mijn broer heeft gewoon on
gelooflijk veel pech gehad. Die
had hij ook in een andere situatie
kunnen hebben."
Elke Weylandt geeft toe dat ze
wel 'even' kwaad is geweest. „Ge
woon op het leven. Niet op het
wielrennen. Het is en blijft voor
mij de mooiste sport van de we
reld."
En daarom stapte ze begin dit
jaar onbevangen in de wereld van
haar broer. Ze werd persverant-
woordelijke bij het Trek Factory
Racing Team, de voortzetting van
Leopard, het team waarvoor Wou
ter reed op die fatale Giro-dag in
2011. „Veel mensen vragen me of
ik mijn broer op deze manier niet
nog meer ga missen, maar hij
komt juist weer een beetje dich
terbij. Ik leer zijn wereld nu van
binnenuit kennen. Geloof me, als
we destijds samen in deze sport
hadden gezeten, was ik al ver
trokken. Want dan had veel me
constant herinnerd aan hem."
Elke Weylandt voelt niet dat de
ploeg haar uit een soort schuldge
voel heeft aangetrokken. „Luca
(teambaas Guercilena) zei: 'Ik ga
je binnen de ploeg voorstellen
omwille van je capaciteiten en
competenties. Niet als 'de zus van
Wouter'. Dat vond ik fijn om te
horen. Dit is ook iets dat ik al veel
langer wilde. Deze job ligt in het
verlengde van wat ik doe bij het
Universitair Centrum voor Talen
onderwijs van de Universiteit
van Gent. Toen mijn broer nog
koerste, wilde ik zo niet zijn we
reld binnendringen. Na zijn dood
was het het moment niet. Toen
ze me dit najaar vroegen wel. Ik
heb er nooit om gevraagd. De
ploeg wist alleen dat ik dit graag
een keer zou doen."
En dus stapt ze maandag de Giro
binnen. Voor de start van de der
de rit, die volgens de Giro-direc
tie voor altijd verbonden is aan
Wouter Weylandt. Niet alleen
vanwege het drama op de Passo
del Bocco in 2011. Het jaar ervoor
won Weylandt de derde Giro-rit
in Middelburg. „Het is mooi dat
de Giro woord houdt", zegt Elke.
Net zoals met de belofte dat het
nummer 108 nooit meer wordt
uitgegeven.
Dat ze 9 mei nog gewoon thuis is
in Vosselare, vindt de Vlaamse
niet erg. Integendeel. „De negen
de mei is voor mij een dag van af
zien. Dan ben ik maar het liefst
thuis met mijn gezin. Ik denk dat
het voor de renners van onze
ploeg beter is dat ze niet zien hoe
ik me dan voel."
Van der Lijke gaat onder meer
mee om sprinter Moreno Hof
land te ondersteunen. „Ik ben
één van de jongens die hem goed
moeten afzetten aan het eind van
een etappe", vertelt hij daags voor
de etappekoers van drie weken.
„Tegelijkertijd moet ik ook voor
mijn eigen kansen gaan. Ik moet,
als het kan, meezitten in een ont
snapping. En wie weet kan die
een keer uit de greep van de
sprinters blijven."
De Walchenaar weet al ruim een
maand dat hij de Ronde van Italië
gaat rijden. „Al vrij vroeg in het
seizoen zat ik in de voorselectie.
Naarmate het seizoen vorderde,
zag ik jongens afvallen. Toen heb-
Ik vind dat er wel
heel veel ophef
gemaakt is over
het uitblijven van
een ritzege
ben ze op een gegeven moment
bij de ploeg gezegd: 'Jij gaat mee'.
Nou, dat geeft wel heel veel
vertrouwen. Ik ben ook blij dat ik
deze kans nu krijg. Ik denk dat
het drie heel mooie weken wor
den."
Van der Lijke had een tegenval
lend voorjaar. Hij was aan het
kwakkelen. Hij reed wel de Am-
stel Gold Race en de Waalse Pijl,
maar moest Luik-Bastenaken-
Luik aan zich voorbij laten gaan.
„Het was vaak net-niet. Balen.
Maar in Yorkshire voelde ik me al
weer stukken beter."
Met LottoNL-Jumbo reed Van der
Lijke de Ronde van Yorkshire,
een etappekoers van drie dagen
in Engeland. De Nederlandse
ploeg boekte daar met de ritzege
van Hofland het eerste succes van
het seizoen. „Het klopt dat zo'n
overwinning vertrouwen geeft en
goed voor de spirit is", zegt Van
der Lijke.
„Maar ik vind dat er wel heel veel
ophef gemaakt is over het uitblij
ven van een ritzege voor ons. Het
is allemaal groter gemaakt dan
het is. Af en toe werden we gek
van het gezeur. Ik kan je zeggen
dat we elke koers zijn ingegaan
om te winnen. En soms zit het
mee, soms zit het tegen."
VLISSINGEN - Er zijn maar weinig
Zeeuwse wielrenners die eerder
de Ronde van Italië reden. Slechts
vier. Ter vergelijking: aan de Tour
de France deden er tot nu toe
twaalf mee.
Jo de Roo was de eerste die zijn
opwachting maakte in de Giro.
De coureur uit Schore reed hem
in i960 en 1967. Beide keren gaf
hij op. Bij het laatste optreden
werd hij wel in de elfde etappe
tweede. Kees Bal uit Goes (82e in
1976) en Maarten Ducrot uit Vlis-
singen (98e in 1990) reden de Ron
de van Italië wel uit. Ook Johnny
Hoogerland deed dat, in 2011 en
2014. De renner uit Langeweegje
werd 57e en 105e in het eindklasse
ment.
„Het is bijzonder dat ik in een rij
tje met hen kom", zegt Nick van
der Lijke. „Ik wist niet dat het aan
tal zo klein was."
VRIJDAG 8 MEI 2015
Wouter Weylandt (midden) wint in 2010 in Middelburg de Giro-etappe. Tijdens de Ronde van Italië van een jaar la
ter verongelukte hij. foto Carlo Ferraro/EPA
door Ad Pertijs
GENT/SANREMO - Dit weekeinde is
er eerst nog 'de eerste communie'
van haar zoontje, maar maandag
zal Elke Weylandt (35) er staan in
Rapallo, als de Giro zich op gang
trekt voor de derde etappe. Vier
jaar geleden, toen het peloton in
de finale van de derde etappe in de
richting van het havenstadje snel
de, zat ze nietsvermoedend te wer
ken op haar kantoortje van de
Gentse universiteit. Tot een tele
foontje van haar vader het leven
compleet op zijn kop zette.
De Ronde van Italië is toe aan de
98e editie. De start is zaterdag in
Sanremo met ploegentijdrit en de
Giro eindigt op 31 mei met de
vlakke rit Turijn-Milaan.
Er zijn zes ritten met aankomst
bergop. Er is één ploegentijdrit
van 17 kilometer en één tijdrit van
59 kilometer.
De topfavorieten zijn Alberto Con-
tador, Rigoberto Uran, Fabio Aru
en Richie Porte. Opvallend is dat
Vincenzo Nibali (winnaar 2013),
Nairo Quintana (titelverdediger),
Mark Cavendish, Marcel Kittel en
John Degenkolb niet meedoen.
door Roeland van Vliet
VLISSINGEN - Nick van der Lijke
weet dat hij bij zijn debuut in de
Ronde van Italië - meteen ook zijn
eerste optreden in een grote wie
lerronde - flink aan de bak moet.
Het is niet de bedoeling dat de
23-jarige Middelburger slechts als
leerjongen meegaat met LottoNL-
Jumbo. „Maar dat vind ik ook hele
maal niet erg. Het is juist goed dat
er het nodige van me verwacht
wordt. Van mij mag er altijd best
wel wat druk achter zitten."
Nick van der Lijke
Nick van der Lijke
