VERDIEPING 13
HET KOUDE EILAND
maar die mocht niet bij zijn huis komen. Si
mon (58) zou twintig jaar geleden twee we
ken in retraite gaan bij de broeders en dan
naar huis gaan. Hij is gebleven voor de
rust. Hij voelt zich soms eenzaam, vertelt
hij in Weather permitting. Net als de 69-jari-
ge Greg: „Het is hier niet alleen rozengeur
en manenschijn. Ik liep met kerst over het
strand en kwam niemand tegen."
Bijna elke bewoner heeft een taak die in
dienst staat van het eiland, van boekhou
der tot controleur van het drinkwater. De
bewoners leven van hun pensioen en van
het geld dat de dagjesmensen uitgeven die
zomers het eiland bezoeken.
Opvallend: de kleine gemeenschap is niet
meer bijzonder hecht. Enkelen hebben be
wust voor de afzondering gekozen en mij
den contact. De jongeren zijn weggetrok
ken, het basisschooltje is gesloten. Eerder
was de melkfabriek al gestopt. John (64)
kwam er in 1974 te werken. „Een van de
problemen was dat we in de zomer veel
yoghurt en ijs verkochten aan toeristen,
maar in de winter bijna niets." Nu grazen
er nog drie koeien op het eiland.
Voor Wolf waren de twee maanden op Cal
dey extreem. „Ik heb me er gelukkig ge
voeld, maar ook eenzaam. Het positieve
overheerst. De natuur is er prachtig en het
was heerlijk om niet zo veel van de wereld
mee te krijgen, om niet al die prikkels en
onnodige informatie te moeten verwerken.
Op Caldey is een omgewaaide boom een
week het gespreksonderwerp", zegt de foto
grafe, die het ook een verademing vond
om een tijd zonder sociale media te leven.
„Terug in Nederland duurde het maar even
of ik zat er weer midden in."
Rust zal Wolf de komende tijd weinig erva
ren. Haar jonge carrière zit in de lift. Ze
won een fotoprijs van de gemeente Breda
en heeft inmiddels vijfhonderd exempla
ren verkocht van Weather permitting, tot
aan Tokio aan toe. Dat is een hoog aantal
voor een fotoboek. „Ik ga graag nog een
keer terug, maar dan zonder camera. Om
echt tot rust te komen."
WOENSDAG 6 MEI 2015
Broeder Titus
(65) is de 'gast
heer' van het
eiland. Hij was
ooit fotograaf.
Hij ziet er niet
uit als een
monnik, met zijn
muts met een
wietplantje erop.
„Ik bezit niets
en dat wil ik ook
niet. Waar geluk
komt van
binnenuit."
De geschiedenis van Caldey
gaat terug tot de zesde
eeuw, toen op het eiland
een keltisch klooster werd
gesticht.
De huidige abdij werd ge
bouwd in 1910 door Bene
dictijnen. Wegens finan
ciële problemen verkoch
ten zij het complex in 1925
aan de huidige orde van Cis
terciënzers, afkomstig uit
België.
De veerboot vaart een keer
per dag. 's Zomers vaker,
vanwege de toeristen. In
noodgevallen komt een
traumaheli aanvliegen van
het vasteland.
De bewoners beschikken
over een brandweerwagen.
De laatste grote brand was
in 1940, toen een deel van
het klooster afbrandde.
Caldey zou een verbaste
ring zijn van Kald ey of
Keld eye, de naam die Vikin
gen aan het eiland hebben
gegeven en 'koud eiland' be
tekent.
Ilse Wolf - Weather permitting.
Aerial Media Company, 29,95 euro,
te bestellen via www.ilsewolf.nl
Blackie woont
sinds 1974 op
het eiland.
Hij is 64 jaar
en heet eigenlijk
Cwyn, wat
'wit' betekent.
Verder wil hij
niets kwijt over
zijn persoonlijke
leven.
Rita, 84 jaar,
kwam in 1981
als non op
Caldey. Ze is in
middels uitgetre
den: „Ik houd
van afzondering.
Als je God bij je
hebt, dan ben je
nooit alleen."
