's Nachts bruin bakken
22 REIZEN
ALTIJD ONDERWEG
Derk Bolt
Meteen na de landing op Gran Ca-
naria besefte ik me wat een vre
selijk weer het altijd is op deze
gegarandeerde zonbestem-
ming. Wat ben ik daar vroeger een paar
maal met open ogen ingetuind. De Canari-
sche, altijd goed, was mij verzekerd. Niet
super warm, maar aangenaam en zonnig.
Dus ergens in februari of maart toch maar
een ticket gekocht om de Hollandse stamp
potomstandigheden een weekje te ontlo
pen. En al die keren op Tenerife, Gran Ca
nada en Lanzarote heb ik geen zon gezien.
Koud, grijs, deprimerend. Temeer daar het
enige natuurschoon dat de eilanden te bie
den hebben, het bergachtige binnenland,
immer gehuld was in grauwe wolken. De
lelijke kust vertoont mijns inziens grote
gelijkenis met het maanlandschap. Grijs
bruine rotsen, grijsbruine stranden, grijs
bruine planten. Een geseling voor het oog,
maar dat kwam natuurlijk ook door dat
grijsbruine weer. Ten gevolge daarvan lie
pen alle andere bezoekers ook met hun
ziel onder de arm, zodat het geweeklaag
en het knarsen der tanden overal goed
hoorbaar was.
In een poging de gasten een hart onder de
riem te steken, verklaarden de autochto
nen dat het nooit zulk slecht weer was ge
weest. Maar na een paar maal dezelfde er
varing weet je dat ze dat alleen maar zeg
gen in opdracht van het Canarisch ver
keersbureau.
Hoe dan ook, dit maal is het opnieuw raak.
Of mis, zo u wilt. Ik heb de huurauto nog
niet weggestuurd van het vliegveld of het
begint te spetteren. Donkere wolken ver
duisteren de dag en de vakantiestemming
is ver te zoeken. Gelukkig ben ik dan ook
niet met vakantie. Maar alle andere men
sen die over de boulevard van Playa del In
gles lopen te sacherijnen, zijn dat wèl.
Wat een ramp.
Trouwens, wel eens in Maspalomas ge-
Aruba heeft het gewoon alle
maal in huis: dat bewezen en
geprezen aanbod van klassiek
Caraïbentoerisme. Maar doe
het eens anders. Ruige natuur
én funky jazz geven dit stukje
tropisch Nederland toch iets
extra's. Inclusief Earth Wind
Fire.
k hoor ze denken, de cool gezonne-
brilde politiemannen die in hun
geelblauw gestreepte 'vierwiel-
aandrijving' even poolshoogte ko
men nemen. Daar loopt er weer een
tje. Zo'n eigenwijze, maar nog niet
verbrande toerist die Aruba effe an
ders wil doen en, beetje dom van hem, uit
gerekend op het heetste moment van de
dag op versleten sportschoenen de ruige
noordwestkaap van het eiland gaat ron
den.
„Alles goed, meneer?"
„Alles uitstekend, heren!" Ik toon ze mijn
best zware waterfles van 2 liter - zo dom
was deze jongen dus ook weer niet - en
zeg dat het hier prachtig is. Dat beamen
ze, voordat ze gerustgesteld wegstuiven
richting een hagelwit duinlandschap dat
zo mee kan in een volgende Star wars-epi-
sode. Wat een plek!
Toegegeven, het is wat tegendraads hier
zo te sjokken. Dit is niet het pad van al die
de klippen
liep. Een klas
sieke pilaar die
een van de beste
restaurants van het ei
land flankeert: La trattoria
El Faro Blanco.
Op de noordelijkste punt gaat het er hef
tig aan toe. Bij Arashi Bay was nog wel
wat beschutting om de non-stop pelika-
nenshow te bekijken. Maar na de bocht
krijg je de echte oceaangolven die met oer
kracht te pletter slaan op het basalt. Die
pelikanen zijn trouwens topacteurs. Vis
sen lachten de lobbesen uit, totdat er een
tje opwiekte en twintig meter verderop
toesloeg. De vis was uitgelachen toen-ie
na wat jongleerwerk door de geoliede peli-
kanenhals gleed.
Een knots van een boom die hoog op de
kust is gesmeten, bewijst de kracht van de
zee. Decennia erosie heeft een grijs zilten
kunstwerk gemaakt van de kustlijn.
Vreemde monumentjes kom je tegen. En
hagedissen die kunstzinnige sporen trek-
cruiseboot-
passagiers
die Oranjestad
aandoen. Zij ne
men de uitgesleten
route naar het centrum
en de taxfreewinkels. Ook leuk.
Maar hier, ver van alles wat de catalogus
Caraïben aanprijst, geniet ik in een door
de elementen geboetseerd landschap. En
dan die zee! Een wolk zout schuim waait
over de kliffen in mijn gezicht.
Met de bus ga ik naar Arashi Beach, waar
de villa's van de miljonairs staan. De rij
ken kunnen bij wijze van spreken vanuit
hun tuin in een van de mooiste snorkelge-
bieden van het eiland duiken. Gelukkig is
het onderwaterlandschap niet privé. Hon
derden toeristen drijven er boven een aan
eenschakeling van aquariums, die hier Ca-
raïbische Zee heet.
Maar goed, die kaap dus, dat noordwestelij
ke puntje van Aruba dat luie toeristen al
leen maar zien vanaf de California vuurto
ren, vernoemd naar een schip dat hier op
COLOFON
eindredactie
Peter de Groot
vormgeving
Jos Diender, Anke Arts, Ben Vosseberg
advertentieverkoop
Wegener Media
Nationale Verkoop
verkoop.dagbladen@wegener.nl
reageren?
reizen@depersdienst.nl
Aangespoelde kunst.
Tekst en foto's Bob van Huët
