Waarom zijn de meeste
planten eigenlijk groen?
Eigen Huis: lagere rente
bij alle banken
1
2 WONEN
0
Antwoord willen hebben op al
lerlei tuinvragen? Denk aan: kun
je planten lui maken? Waarom
schiet een slak liefdespijlen af?
Waar bewaart een onthoofde
worm zijn herinneringen?
Gerda Bosman en Corlijn de
Groot proberen in hun boek 'De
tuin als lusthof en slagveld' ant
woord te geven met hulp van we
tenschappers en door zelf experi
menten uit te voeren. De uitge
ver belooft dat - na het lezen van
dit boek - mensen nooit meer
met dezelfde ogen naar hun tuin
kijken. Want, de tuin is geen lief
lijk paradijs, maar een slagveld
waar planten en dieren elkaar be
strijden, maar waar soms ook on
verwachte bondgenootschappen
ontstaan. Bosman en de Groot
schrijven over het seksleven van
de slak, tellende appelbomen,
vleesetende planten en de won
derbaarlijke wederopstanding
van supermarktsla. De auteurs
zijn wetenschapsjournalist. Bos
man probeert een bostuin te ma
ken met enkel eetbare planten.
De Groot wil in haar achtertuin
waar ze planten het bij voorkeur
met elkaar laat uitvechten.
Tussentijds overstappen naar een
nieuwe, rentevaste periode met la
gere hypotheekrente moet bij alle
banken kunnen, vindt de Vereni
ging Eigen Huis. Op haar website
www.eigenhuis.nl staan twee
voorbeeldbrieven die woningeige
naren kunnen gebruiken om de
geldverstrekker te vragen naar ren
temiddeling.
Rentemiddeling is een manier
om een lagere hypotheek (en dus
ook lagere maandlasten) te krij
gen. Dat is vooral interessant voor
huiseigenaren die nog enkele ja
ren een rentevaste periode heb
ben, terwijl de rente intussen fors
is gedaald. Dankzij rentemidde
ling kunnen zij toch profiteren
van een langere rente en dus lage
re maandlasten.
Bij rentemiddeling krijgen wo
ningbezitters een nieuwe, rente
vaste periode, waar de eerder afge
sproken rente wordt gemiddeld
met de actuele rente. Die is dit
jaar zeker enkele procenten lager
dan bijvoorbeeld in 2010. Rente
middeling aanvragen kan alleen
bij de eigen hypotheekverstrek
ker. Bij een overstap is dat niet
mogelijk.
CÉ
LU
OU
Wanneer je over de Nieuwe Rijksweg richting Heinkens-
zand rijdt, kom je langs buurtschap Terlucht. Aan de rech
terkant van de weg is een idyllisch plaatje te zien, bestaand
uit een boerenwoning te midden van veel groen. Een loca
tie waarop veel voorbijgangers heimelijk jaloers zullen zijn,
want het is een prachtplek om te wonen. Henk en Anja van
Brakel vinden in ieder geval van wel. „We genieten dage
lijks van de rust en ruimte."
ndanks het fijne wonen in
Terlucht heeft Anja er wel
eens moeite mee om aan men
sen te vertellen waar ze
woont. ,Je ziet hun ogen gro
ter worden. Onbekenden den
ken dat wij stinkend rijk zijn,
maar we zijn maar gewone, hardwerkende men
sen. Als mijn ouders hier niet gewoond had
den, waren wij hier nooit terechtgekomen."
Tot 2007 woonden Henk (62) en Anja (57) met
hun kinderen Tomas (27) en Rosanne (24) in
het nabijgelegen 's-Heer Hendrikskinderen. De
ouders van Anja werden ouder en haar vader
had na enkele TIA's meer zorg nodig. Zijn huis
in Terlucht inwisselen voor een plekje in een
verzorgingshuis, was voor hem geen optie.
„Mijn vader was erg gehecht aan zijn onafhan
kelijkheid. Het idee dat een ander voor hem
zou beslissen, vond hij heel akelig", weet Anja.
Toen vader vroeg of Henk en Anja het zagen zit
ten om het huis over te kopen en bij hen te ko
men wonen, stonden ze niet gelijk te springen.
„Verhuizen naar Anja's ouderlijk huis zou bete
kenen dat we flink moesten verbouwen en dat
de zorg voor haar ouders grotendeels bij ons
zou komen te liggen", legt Henk uit. „We wil
den daar goed over nadenken en niet zomaar ja
of nee zeggen."
Het werd ja, en dus zetten Henk en Anja in de
cember 2006 hun eigen huis te koop. Binnen an
derhalve week meldde zich al een koper en be
gin april was het tijd om het 'nieuwe' huis te
betrekken. De boerenschuur van de ouderlijke
woning moest in slechts drie maanden tijd wor
den omgetoverd tot appartement, zodat de
ouders van Anja een eigen plek hadden. Het
meeste deed Henk zelf, met hulp van collega's,
vrienden en familie. En ja, af en toe ging er wel
eens wat mis.
„Ik kan me nog goed herinneren dat ik op een
zonnige dag bezig was aan het dak van het ap
partement toen er uit het niets een enorme
hoosbui losbarstte", vertelt Henk. „De hele in
boedel was nat, er stond zelfs water in de televi
sie. Mijn schoonouders zaten er zo verslagen
bij, dat vergeet ik nooit meer."
De bouw van het appartement was slechts het
begin van vele karweien. Klus twee werd het
aanleggen van slaapkamers voor de kinderen,
daarna volgde een uitgebreide renovatie van de
boven- en benedenverdieping. Henk: „Wij kam
peerden met zijn vieren in de schuur. Zaten we
met onze jassen aan televisie te kijken. Bij het
uitademen bliezen we rookwolkjes uit, zo koud
was het. Toch hebben we er altijd de lol van in
gezien." Alles bij elkaar zijn Henk en Anja zo'n
vijftien maanden aan het klussen geweest. En
net toen het einde in zicht kwam, stierf moe
der onverwacht. Vader overleed slechts ander
halfjaar later. „Je weet dat er een tijd komt dat
je ze moet missen, maar dat dat al zo snel zou
zijn, had ik niet voorzien", zegt Anja. „Waar ik
blij om ben, is dat ze allebei nog het eindresul
taat hebben gezien."
De grootste verandering is dat de woonruimte
lichter van kleur geworden is. „In de inrichting
van mijn ouders was veel donkerbruin te vin
den", legt Anja uit. „Plafondbalken, lambrise
ring, stoelen... Door de grote en vele ramen was
het binnen nooit echt donker, maar wij wilden
toch graag wat lichtere kleuren in huis." Veel
spullen van haar ouders zijn in het woonhuis
niet te vinden. Gelukkig hoeft Anja de tussen
deur naar het appartement maar open te doen
om zich ermee te omringen. Het meeste van de
ouderlijke inboedel is overgezet naar het appar
tement, dat nu dienst doet als bed and break
fast. „Ik vond het zonde om niets met de leeg
staande woonruimte te doen. De slaapkamer
had een opknapbeurt nodig, maar verder heb
ben we het meeste gelaten zoals het was." Anja
vertelt haar gasten altijd over de ouderwetse in
richting en de bijzondere geschiedenis van het
appartement. „Zo houden we de herinneringen
aan vader en moeder levend."
DE TUIN ALS
1 1 1
1
LU
f
ïl
Een huis vol verhalen
door Ellen Jobse
Henk en Anja van Brakel
