In de Spot krijsende gitaren en
rauwe zang van DeWoIff
Eigenzinnigheid bij fingerpicker
UIT 3
Het succes van DeWolff begon in 2008,
toen de band de finale van de Kunst
bende won. Met vlag en wimpel, want
de jury had geen enkele vorm van kritiek.
De muziek doet denken aan Pink Floyd. Led
Zeppelin en Deep Purple. Krijsende gitaren
en rauwe zang ontbreken dan ook niet bij De
Wolff. De combinatie met het hammondor
gel zorgt voor een psychedelische bluesrock
klank. De jongens komen uit het Limburgse
Geleen. Ze brachten in 2009 het album Stran
ge Fruits And Undiscovered Plants uit, wat
meteen een daverend succes was. Het bracht
de band naar festivals als Sziget en Pinkpop.
Ook speelden ze een aantal keer met hun ei
gen show in de grote zaal van Paradiso, in
Amsterdam. Inmiddels heeft ook het buiten
land wel oren naar DeWolff. Zo speelde de
band al in Frankrijk, Duitsland, Italië en Po
len.
Het succes werd voortgezet met het tweede
album, Orchards/Lupine, dat binnenkwam
op plaats 11 in de Nederlandse Album Top
40. Het nieuwste album heet Grand
Southern Electric en werd opgenomen in
Amerika. Dit album is een samenwerking
met Mark Neill, die bekend is als producer
van de band The Black Keys.
in februari). Weemoed, tristesse,
mooie harmonieën stralen iets
uit van 'armen om elkaar heen'
en we 'slaan ons er samen wel in
donkere tijden doorheen'. Dat ge
voel van samen delen zorgt er
voor dat zelfs de donkerste wol
ken ooit zullen verdwijnen. Ame
ricana pur sang is het, net als de
negen nummers die daaraan voor
af gaan. Gram Parsons, The Band,
Guy Clark, Jerry Jeff Walker, Neil
Young, Dr John, Townes van
Zandt het zweeft allemaal
door de muziek van Session Ame
ricana. De band bestaat uit erva
ren muzikanten uit al die genres,
ook dat hoor je terug.
Het begon heel simpel als een
groep muzikaal getalenteerde
vrienden die in een café rond een
tafel samen muziek gingen ma
ken. De microfoon in het midden
van de tafel en iemand zet in. Ie-
dereen bracht alle instrumenten
mee die maar voorradig waren.
Bekende en onbekende klassie
kers, maar ook eigen songs kwa
men aan bod. Het idee was overge
nomen uit Ierland, maar kreeg in
Boston een Americana sfeer. De
cafébezoekers genoten, net als de
zes muzikanten, van deze Session
Americana zoals iedere vrijdag op
het bord voor het café stond aan
gekondigd. Het aantal dat er op af
kwam groeide gestaag en al snel
is uitgeweken naar een groter ca
fé. In 2005 verscheen een eerste al
bum ('Table Top People' dat de
sfeer van de sessions feilloos weer
gaf. De groep muziekvrienden
ging bovendien als band toeren.
Nog steeds rond de tafel die dan
ook overal mee naar toeging.
Singer-songwriter Ry Cavanaugh
is één van de muzikale vrienden
die vanaf het begin bij de café ses
sions een prominente rol opeiste.
„We zijn steeds meer eigen werk
tussen de traditionals en bestaan
de rootsmuziek gaan spelen. Wel
steeds met herkenbare verwijzin
gen naar de Americana catalogus
en de diverse stijlen die je daarin
kunt onderscheiden. Maar de feel
good manier van musiceren blijft
altijd een kracht waar onze mu
ziek op drijft. Boston is ook dank
zij het bekende Berklee College
Of Music een stad waar Ameri
kaanse muziektradities vanouds
aandacht krijgen en rootsmuziek
goed gedijt. Session Americana is
bijna een collage van de muziek
die hier ook voor een deel is ont
staan." Zes muzikanten vormen
de kern van Session Americana.
Als het op toeren aankomt zijn zij
van de partij. De tafel reist stee
vast mee.
Een spervuur aan vragen via een belabberde
telefoonverbinding levert slechts korte ant
woorden op. Ryley Walker is geen man van
veel woorden. Hij spreekt via zijn muziek.
Ryley Walker komt uit Rock River, Illinois, maar
verhuisde op 17-jarige leeftijd naar Chicago. Hij
belandde in de noise scène, waar hij elektrisch gi
taar speelde in diverse formaties. Zijn biografie
maakt gewaag van een heftige periode in zijn le
ven. Walker zelf blijft daar vaag over. 'I moved a
lot' klinkt het cryptisch, waarmee hij waarschijn
lijk een ongestructureerde levensstijl bedoelt. „Ik
had een tijd geen dak boven mijn hoofd. Het is
niet permanent. Dingen zijn veranderd en nu in
orde." Ook muzikaal vond een kentering plaats.
Walker stortte zich op de fingerpicking style en
ontwikkelde zich als een begenadigd akoestisch
gitarist. Hij heeft het niet zo op verschillende
stemmingen, maar experimenteert wel. „Ik ge
bruik de standaard tuning en open G of D. Ik ga
niet op zoek naar vreemde stemmingen, maar pro
beer de stemming aan te passen aan wat ik nodig
heb." Opvallend in zijn spel is het gebruik van ge
lijmde (kunst)nagels. Het geeft extra power aan
zijn toch al krachtige sound. „Met die nagels be
reik ik het beste geluid. Je kunt harder aan de sna
ren trekken. Het is moeilijk om met natuurlijke
nagels hetzelfde effect te bewerkstellingen." Zijn
gitaar krijgt het op die manier behoorlijk te verdu
ren. Dat is een oude, gammele Guild D33, die
soms met tape aan elkaar hangt. „Het is moeilijk
om een goede en betaalbare gitaar te vinden. Ik
heb op slechte gitaren gespeeld. Het hangt af van
wat je wil bereiken en de sound die je wil produ
ceren. Het gaat om het geheel, niet om het instru
ment op zich." Walker heeft nog een Martin 12
string, waarmee een vergelijking met Leo Kottke
dichtbij komt, een Amerikaanse grootheid op dat
instrument. Ook Kottke heeft een krachtige aan
slag, behoorlijk wat volume en is een meester in
de fingerpicking. Qua speelstijl een overeen
komst, maar minder op muzikaal gebied. Dan
komt Bert Jansch meer in de buurt. Walker's mu
ziek is meer gelinkt aan de Britse progressieve mu
ziek van eind jaren zestig, zeventig. „Ik vind dat
een interessante periode. Misschien wel vreemd
ja, voor een jonge Amerikaan. Maar je kunt al die
albums hier goed aanschaffen, dus zo vreemd is
het ook weer niet." Op zijn album laat Riley Wal
ker zich bijstaan door een kwartet jazzmusici.
Dit, in combinatie met die Britse stijl, maakt een
verwantschap met de Brit John Martyn mogelijk.
Een compliment vindt hij. Verder covert hij een
song van Van Morrison en wordt geassocieerd
met Nick Drake. Over zijn laatste album Primrose
green geeft hij weinig toelichting. „Het is een
cocktail, als een LSD trip en dronken zijn in één.
Alles komt samen en valt op zijn plaats."
DONDERDAG 23 APRIL 2015
De drie van DeWolf. foto Melanie Marsman
door Nana Noot
Zaterdag, 25 april, zaal open 21.00 uur, aanvang
21.30 uur. In de Spot Middelburg.
Americana
Session Americana, zaterdag 25 april
Razzmatazz Oost-Souburg, aanvang
20.30 uur. Session Americana bestaat
uit de singer-songwriters en multi-in-
strumentalisten Ry Cavanaugh, Billy
Beard, Dinty Child, Kimon Kirk, Laura
Cortese en Jim Fitting.
Session Americana: de feel
good manier van musice
ren blijft een kracht waar
onze muziek op drijft.
door Marius Roeting
26 april, Kloveniersdoelen Middelburg, 15.00 uur.
Ryley Walker over zijn laatste album: Het is een cocktail, als een LSD trip en dronken zijn in één.
