Raad uit zorg over
brandweervrijwilliger
Envelop of flop voor theater
Glas op drukke fietsroute
66 Dan hadden we het
over wel of geen
transplantatie. Het
zijn snel geen kof
fiepraatjes meer
28 SCHOUWEN-DUIVELAND
VRIJWILLIGERSWERK
Thuiszorgvrijwilligers zijn keihard
nodig. Op Schouwen-Duiveland
wisselen organisaties kennis uit.
Polman reageerde op deze bood
schap met de stelling dat de vrij
willigers van de brandweer eigen
lijk halve professionals zijn. „Een
vrijwilliger bij de brandweer
moet aan eisen voldoen. Dan ben
je dus een parttime professional
en daar worden ze voor betaald."
Polman doelde daarbij vooral op
het feit dat brandweervrijwilliger
zijn geen vrijblijvende kwestie is,
zoals vrijwilliger bij een voetbal
vereniging. Een brandweervrijwil
liger moet voldoen aan strenge op
leidingseisen en regelmatig bij
scholen. „En je loopt ook risico
als brandweerman." Ook SGP, CU
en het CDA vroegen aandacht
voor de spanningen rond de Vei
ligheidsregio omdat veel vrijwilli
gers zich niet gehoord voelen. „U
noemt de brandweervrijwilliger
een halve professional, geef deze
professional dan ook de kans om
de expertise te delen", zei Daniël
Joppe (CDA).
Polman bezocht de gemeenteraad
gisteravond om met elkaar van ge
dachten te wisselen over de erva
ringen met de decentralisatie in
de zorg, de samenwerking tussen
raad en college van B en W en
hoe de raad kijkt naar de (bestuur
lijke) toekomst. Dat laatste kan
herindeling zijn, een samenwer
king in een gemeenschappelijke
regeling of een wettelijk afge
dwongen samenwerking zoals in
de Veiligheidsregio. Uit de opmer
kingen van de fracties bleek dat
er twijfels zijn over gemeentelijke
samenwerkingen. „Dan heb je
niet altijd too procent grip op de
ontwikkelingen", zei Petri d'An-
jou (PVDA). Robbert Lievense
deelde deze zorg. „Gemeenschap
pelijke regelingen baren ons zor
gen, vooral als het gaat om de de
mocratische legitimatie." Herinde
ling is voor de meerderheid niet
aan de orde. Alleen D66 zet de
deur (op termijn) op een kier.
PUIN
BURCH-HAAMSTEDE - Wat begon
met een simpel klusje groeide uit
tot een hechte band. Toen vrijwil
liger Bert Jongejan van de NPV
vier jaar geleden bij José van Har
ten uit Burgh-Haamstede binnen
stapte, hadden beiden geen idee
van de weg die ze samen zouden
afleggen. „Als ik had geweten dat
ik dertien keer naar Groningen
zou rijden, had ik het dan gedaan?
Nu ik het resultaat zie, denk ik: ja.
Dit geeft zoveel voldoening",
blikt Bert op de afgelopen jaren te
rug.
Toen hij José leerde kennen, zat
ze mentaal en fysiek aan de
grond. Vanaf haar 26ste kampt
José met een ernstig longpro
bleem. Ze had op dat moment
nog maar een longcapaciteit van
19 procent en kon niets. Haar man
Gerard was net overleden en José
wist zich geen raad. „Toen hij
wegviel stond ik met lege han
den, ik kon zelf niets. Ik ben toen
op internet gaan zoeken of er
mensen waren die af en toe een
klusje voor me konden doen."
Bert werd door de NPV benaderd
en kwam direct met een gereed-
schapskoffer langs. Met de gêne
die José aanvankelijk voelde om
dat ze iets uit handen moest ge
ven, maakte Bert meteen korte
metten. José: „Ik wilde helpen, al
kon ik niets. Dus liep ik maar wat
te keutelen. En toen zei hij: kun je
me een plezier doen en gewoon
gaan zitten. Misschien vind je me
niet aardig, maar ik ben mijn le
ven lang verhuizer geweest en ik
ben gewend mijn eigen gangetje
te gaan." Er volgden meer klusjes
en Bert bracht José verschillende
keren naar de longarts in Dirks-
land. Gaandeweg werden hun ge
sprekken intenser. „Dan waren
we bij de longarts geweest en had
den we het over wel of geen trans
plantatie. Het zijn al snel geen kof
fiepraatjes meer."
De hulp van Bert oversteeg even
eens al snel het niveau van simpe
le klusjes. Hij leverde José onder
meer met caravan af bij haar in
Gelderland wonende stiefzoon
voor een paar weekjes vakantie.
Reed haar naar familie in Lim
burg en vond tussendoor tijd om
haar ook nog een uitje naar Blij-
dorp te bezorgen. „Als je haar
toen zag glunderen. Natuurlijk
hoefje als vrijwilliger niet zoveel
tijd en energie in iemand te stop
pen. Maar zij had op dat moment
niemand en dat vond ik zo ver
schrikkelijk triest."
José: „Ik ben sindsdien wel een
stuk sterker geworden. Als er in
het begin een lamp kapot ging,
kon ik dat helemaal niet aan. Nu
kan ik er om lachen, maar toen
raakte ik compleet in paniek. Dan
belde ik Bert en die zei: ik kom
echt niet naar je toe gereden om
er een nieuw lampje in te draaien.
Maar dan praatten we een poosje
en werd ik rustig. Dan was het
weer goed."
Ondertussen ging José een me
disch proeftraject in dat haar naar
Groningen voerde, waar ventiel-
tjes in haar longen zouden wor
den aangebracht. Het was een tra
ject vol hoop maar ook één met
vele tegenvallers. José keerde her
haaldelijk onverrichter zake terug
naar Schouwen-Duiveland omdat
de ingreep om diverse redenen
toch niet kon plaatsvinden. Toen
ze uiteindelijk wel werd geope
reerd, kreeg ze een klaplong. Bert
chauffeurde haar vele malen naar
het noorden en beleefde alle hoog
te- en dieptepunten met haar
mee. Met uiteindelijk klinkend re
sultaat: José's longcapaciteit is
door die ingreep verdubbeld. „Die
eerste keer dat ze een looptest
deed, echt bizar. Eerst liep ze 600
meter en toen kon ze opeens 1500
meter lopen. Onvoorstelbaar. En
ook dat beleef je samen." José: „Je
raakt heel erg met elkaar ver
trouwd."
Die operatie vond begin maart
plaats. José verkent sindsdien
beetje bij beetje haar nieuwe
krachten en ook samen zoeken ze
naar een nieuw evenwicht. „Ik
moet nog ontdekken wat ik wel
en niet kan. Dan zit ik daarover
met mezelf in de knoop en dan
krijgt Bert dat op zijn bordje", vat
José de veranderende verhouding
tussen hen samen. Bert: „En ik
moet oppassen dat ik haar niet al
les uit handen pak. Dit is eigen
lijk het omgekeerde proces."
José belt Bert inmiddels niet
meer meteen. „Ik tel nu tot tien.
En ben dingen ook met meer
mensen gaan delen. Maar zeker in
de beginperiode heeft hij me over
eind gehouden. Dit is zeer waarde
vol voor mij. Onze vriendschap
blijft bestaan."
„Die stimulans blijkt effect te heb
ben. Zo hadden we donderdaga
vond in De Weverij in Zierikzee
bij de Vlaamse cabaretier Arnout
van den Bossche met 92 bezoe
kers ineens een vrijwel volle zaal.
Aanvankelijk waren daar amper
tien plaatsen voor gereserveerd",
zegt De Neef.
Het succes is voor hem reden de
'Envelop of flop'-actie te herhalen
voor het optreden van de cabare
tière Ellen Dikker met haar pro
gramma Groene Vingers zaterdaga
vond 25 april in het Dorpshuis
Renesse. De opzet is simpel: be
langstellenden reserveren een
kaartje en behoeven daarvoor bij
de entree niks te betalen. De nor
male toegangsprijs bedraagt
16,00, maar de bezoekers mogen
zelf bepalen wat ze het optreden
waard vinden. Zij ontvangen bij
de kassa een envelop en kunnen
daar na afloop van de voorstelling
het zelf bepaalde bedrag in doen
en weer inleveren.
„Bij De Relatiejluisteraar van
Arnout van den Bossche zijn we
er financieel net goed uitgespron
gen. Maar veel belangrijker nog
was dat deze voorstelling door
het grote aantal bezoekers goed
tot zijn recht kon komen. Het
ging daarin vooral om interactie
met de zaal", zegt De Neef.
Hij kan zich best indenken dat
veel mensen sneller kiezen voor
een voorstelling van een bekende
artiest in plaats van het experi
ment aan te gaan. Volgens hem
kan dat echter vaak heel verrassen
de ervaringen opleveren. Theaters
aan Zee wil dan ook graag een
handreiking daarin bieden.
door Melita Lanting
ZIERIKZEE - De vrijwilligers van de
brandweer moeten zich verbonden
blijven voelen. Die boodschap ga
ven diverse fracties gisteravond
mee aan commissaris van de ko
ning Han Polman. „Hoe houd je de
mensen gemotiveerd in de nieuwe
organisatie", zei Wout van den
berg (WD).
BURCHSLUIS - De gaten in de dijkovergang bij de Cauersweg bij Burghsluis
zijn opgevuld, maar of dat zo'n succes is waagt Jan Midavaine van de fietsers
bond te betwijfelen. „Het is opgevuld met puin, maar daar tussen ligt ook alle
maal glas. Als je daar met je fiets overheen gaat loop je grote kans op een lek
ke band." Ook hondenbezitters klagen over het glas omdat dit in de poten
van de dieren komt. De dijkovergang ligt in een drukke fietsroute, foto Dirk-Jan
Cjeltema
Van klusje tot
hechte band
door Esme Soesman
José van Harten
door Ali Pankow
RENESSE - Onder het motto 'Enve
lop of flop' wil Peter de Neef van
Theaters aan Zee potentieel pu
bliek een zetje geven eens een
voorstelling van een nog vrij onbe
kende artiest te bezoeken.
Zaterdag 25 april, Dorpshuis Renesse,
20.15 uur.
Cabaretière Ellen Dikker treedt zaterdagavond 25 april met haar program
ma Groene Vingers op in het Dorpshuis Renesse. foto Michiel Poodt
