Tennissters stijgen
weer boven zichzelf uit
83
Verstappen maakt zich grote zorgen
44 Qua ranking
40 SPORT
WIELRENNEN
Kwiatkowski wint als wereldkampioen
de Limburgse voorjaarsklassieker. Onder
andere Raas ging hem daarin voor.
Australië was dit weekeinde in de
Bossche Maaspoort het zevende
slachtoffer op rij voor het team
van captain Paul Haarhuis, dat
met 4-1 won. „Qua ranking heb
ben we niks te zoeken in de we-
reldgroep. Qua teamspirit hebben
we er alles te zoeken", zei de Bra
bander.
Het was op voorhand al een uitge
lezen mogelijkheid voor een nieu
we promotie. En die werd door de
ploeg op waarde geschat. Na een
aantal niet ongunstige lotingen
trof Oranje nu de Australische
vrouwen, die dit jaar ook nog niet
in opperbeste vorm verkeren.
Daar kwam bij dat de op papier
sterkste speelster, Samantha
Stosur, zaterdag op het laatste
moment van het formulier werd
gehaald vanwege een achilles
peesblessure. Haar vervangster,
Casey Dellacqua, en Jarmila Gaj-
dosova - beiden speelsters uit de
top vijftig - bleken geen onneem
bare hordes voor Kiki Bertens en
Arantxa Rus. Die stegen onder de
vlag van de Fed Cup andermaal
boven zichzelf uit.
Bertens (23) toonde zich weer de
ultieme kopvrouw. Ze verloor in
beide enkelpartijen samen niet
meer dan negen games. Een tech
nische aanpassing aan haar servi
ce pakte bijzonder goed uit. De
opslag was een wapen, net als
haar forehand. Het aantal onnodi
ge fouten was beperkt, zelfs bal
len die haar frame raakte vielen
hebben we niks
te zoeken in de
wereldgroep
goed. En dat met haar ranking
van 86. „Maar ik kan nu niet zeg
gen dat ik ook in de top vijftig
hoor. Ik sta waar ik thuishoor,
kom uit een best moeilijke perio
de. Maar Fed Cup spelen voelt als
thuiskomen."
Rus (24) verloor zaterdag in twee
sets van Dellacqua, maar was niet
kansloos. Dat leek ze gisteren,
toen Bertens Oranje op een 2-1-
voorsprong had gezet, wel tegen
Gajdosova. Die liet in de eerste
set de ene na de andere winner
van haar racket komen en kwam
met 6-0 en 2-0 voor te staan.
Maar Rus is niet het type dat het
hoofd op hol laat brengen. „Al
leen: zonder een coach op het
bankje had ik deze wedstrijd niet
meer gekeerd", wist Rus zeker.
De bemoedigende woorden van
Haarhuis, die haar verzekerde dat
Gajdosova vanzelf fouten ging ma
ken, hielden haar op de been. Zo
wel de tweede als de derde set
trok Rus na een robbertje vech
ten met 7-5 naar zich toe.
Na drie gemiste matchpoints rea
geerde Rus na het beslissende
punt net zo stoïcijns als bij de
kansloos ogende achterstand.
Enorme uitbarstingen zijn haar
vreemd.
De Maaspoort, beide dagen
slechts halfvol, ontplofte ook niet.
Het Fed Cup-team verdient wat
dat betreft meer. Misschien straks
in de Wereldgroep, als Oranje bij
voorbeeld het Rusland van Maria
Sjarapova kan loten. Maar mis
schien heeft de ploeg meer kans
tegen bijvoorbeeld Frankrijk of
Italië. Het helpt daarbij niet het
volgende duel pas in februari 2016
wordt gespeeld.
Bij een thuiswedstrijd zal de
keuze in elk geval weer vallen op
gravel als ondergrond. Haarhuis
gaf voor het weekeinde aan liever
op een snellere baan te hebben
willen spelen. „Maar de speelsters
hebben me gelogenstraft. Van
mijn part spelen we nooit meer
op iets anders", lachte de coach.
Sinds zijn komst in 2014 verloor
de ploeg geen enkele confronta
tie. In niet één van de zeven duels
was een beslissend dubbelspel no
dig. Maar Haarhuis wilde, net als
na de vorige overwinningen, niet
met de eer gaan strijken. „Het
zijn teamzeges. Ik ben wel onge
looflijk trots. Zo goed als Kiki
speelt, zoals Arantxa de boel om
draait. Dat is de spirit van de Fed
Cup."
BERG EN TERBLIJT - Het blijft een
contradictie. Zo weinig opwin
dend en voorspelbaar het koersver
loop is in de Amstel Gold Race, zo
fraai zijn de namen van de win
naars. Wereldkampioen Michal
Kwiatkowski bewees gisteren we
derom dat de enige Nederlandse
klassieker geen voer is voor B-cou
reurs. Tijdens de laatste beklim
ming van de Cauberg komt het
immers aan op inhoud, kracht en
ervaring.
Na ereplaatsen in 2013 (vierde) en
2014 (vijfde) wist de kopman van
Etixx-Quick Step dat hij tijdens
de laatste bestorming van de steile
klim niet al zijn kruit mocht ver
schieten. Terwijl topfavoriet Phi
lippe Gilbert, drievoudige win
naar, zijn beslissende aanval dacht
te plaatsen, volgde Kwiatkowski
op ongeveer honderd meter. Op
de top leek het erop dat Philippe
Gilbert, Michael Matthews en de
onvermijdelijke Alejandro Valver-
de de buit zouden verdelen, maar
dat was buiten de wereldkampi
oen gerekend. In de laatste twee
kilometer naar Berg en Terblijt
sloop Kwiatkowski handig mee
met een groepje achtervolgers om
vervolgens in de laatste rechte lijn
soeverein naar de eerste grote klas
sieke overwinning in zijn carrière
te sprinten. Valverde (tweede) en
Matthews (derde) stonden nog op
het podium, Gilbert strandde na
zijn alles-of-nietspoging op de
Cauberg op een voor hem teleur
stellende tiende plaats.
Wereldkampioenen die grote koer
sen winnen: het is niet vanzelf
sprekend. Dragers van de regen
boogtrui maken niet zelden een
seizoen door vol kommer en kwel.
Deze vloek geldt blijkbaar niet
voor de Amstel Gold Race. Na Ed
dy Merckx (1975), Bernard Hinault
(1981) en Jan Raas (1980) is Kwiat
kowski de vierde wereldkampioen
die de Limburgse klassieker op
zijn naam schrijft.
Voor Etixx-Quickstep komt de
winst van Kwiatkowski als een ge
schenk uit de hemel. Na het uitval
len van Tom Boonen, strandde
het Belgische sterrenensemble in
de Ronde van Vlaanderen (Niki
Terpstra) en Parijs-Roubaix (Zde-
nek Stybar) telkens op de tweede
plaats. Kwiatkowski had gisteren
niet het gevoel dat hij voor de
ploeg iets recht moest zetten. „Ik
ben door de ploeg niet onder druk
gezet. Druk leg ik mezelf wel op.
In de Amstel Gold Race moet je
van start tot finish gefocust zijn.
Je kunt deze koers overal verlie
zen. Ik houd van dit soort wedstrij
den", zei de Pool, die een van de
voornaamste exponenten is van
een nieuwe generatie renners die
dit voorjaar de macht heeft gegre
pen.
John Degenkolb (26) schreef Mi-
laan-Sanremo en Parijs-Roubaix
op zijn naam. Alexander Kristoff
(27) domineerde de Ronde van
Vlaanderen en Kwiatkowski zelf
is amper 24. Krachtpatsers die
niet barsten als ze een helling op
moeten en aan de finish beschik
ken over een stel aalvlugge benen:
het is overduidelijk hét profiel van
de moderne klassiekerspecialist.
In deze ontwikkeling lopen de tra
ditionele wielerlanden niet voor
op. Na een Duitser (Degenkolb)
en een Noor (Kristoff) was het gis
teren een Pool die de rondemiss
mocht kussen.
En de Nederlanders? Voor eigen
volk speelden ze slechts een figu
rantenrol. Maurits Lammertink
(Roompot) was nog de beste land
genoot op een 21e plaats. In het Ra-
bobank-tijdperk barstte de kritiek
los als de Nederlandse ploeg zich
in de finale van de Amstel Gold
Race weer eens had laten ringelo
ren. De toptienklasseringen van
Michael Boogerd en Oscar Freire
werden ervaren als nederlagen.
Gisteren overheerste in het Neder
landse kamp gelatenheid. Lokale
held Tom Dumoulin, Tom Jelte
Slagter en Bauke Mollema werden
vooraf getipt als outsiders, maar
kwamen nauwelijks in het stuk
voor. Typerend voor de Nederland
se bloedarmoede was het optre
den van Lotto-Jumbo, 's lands eni
ge World Tour-ploeg. Na een te
leurstellend voorjaar leek Wilco
Kelderman gisteren op weg om
het geschonden blazoen enigszins
op te poetsen. Na de Eyserbosweg,
waar de laatste overblijvers van
een lange vlucht van zes werden
ingerekend, verkeerde Kelderman
aan de kop van de koers enige tijd
in het gezelschap van Vincenzo
Nibali en Tony Martin. Met name
de Italiaan had de verdienste dat
hij het tot dan toe slaapverwekken
de schouwspel enige kleur gaf. Op
weg naar de Keutenberg mistte
Kelderman echter een bocht waar
door hij nogal knullig in een wei
land terechtkwam. „Op zo'n mo
ment lijkt het alsof alles tegenzit,
maar op dit moment is het niet an
ders. We hadden hier gehoopt op
een toptienklassering. Helaas was
Paul Martens op de Cauberg niet
goed genoeg", zei ploegleider
Frans Maassen.
Dat de Nederlanders er niet aan te
pas kwamen in de vijftigste editie,
is in de analen van de Gold Race
hooguit een voetnoot. Veel belang
rijker voor de internationale uit
straling van de Zuid-Limburgse
klassieker is dat op het scorebord
een wereldkampioen bovenaan
staat.
SAKHIR - In het kunstlicht van de
paddock bergen monteurs van
Toro Rosso hun spullen op in ge
reedstaande kisten en containers.
Teambaas Franz Tost is al omge
kleed en heeft zijn koffer gepakt
om razendsnel naar de luchthaven
te gaan. De Grand Prix van Bah
rein is net afgevlagd - met Lewis
Hamilton voor de derde keer dit
seizoen als winnaar - maar bij
Toro Rosso lijkt de race in de woes
tijn al lang en breed vergeten. Het
is het einde van een dramatisch
optreden van de Italiaanse renstal:
Carlos Sainz niet aan de finish en
voor Max Verstappen de frustratie
dat hij in vier races drie keer uit
valt zonder daar zelf iets aan te
kunnen doen. „Het enige waar ik
van genoten heb is het rijden bij
kunstlicht."
Verstappen drijft er de spot mee,
meteen nadat hij in de 35e ronde
zijn Toro Rosso in de pits heeft
moeten parkeren en uit voorzorg
eerst op de bolide moest gaan
staan en er dan vanaf moest sprin
gen. „Omdat de auto elektrisch ge
laden was, mocht ik niet vanuit de
auto contact met de grond ma
ken", legt hij uit.
Hij klinkt gelaten, baalt duidelijk
minder dan een week eerder in
China, toen Verstappen in het
zicht van de haven met een geplof
te motor een achtste plaats letter
lijk in rook zag opgaan. „Dit doet
minder pijn. Ik wist al na twee
rondjes dat het niks zou worden."
Verstappen krijgt na een redelijke
start al snel het seintje van de pit-
muur dat hij alle knoppen op zijn
stuurtje in de veilige stand moet
draaien. „Eerst ging het nog wel,
maar steeds opnieuw kwam er
een seintje om de knoppen verder
terug te draaien. Nou, dan weet je
het wel. We hebben toch al niet
de meeste pk's, maar nu was het
echt onbegonnen werk duels aan
te gaan."
Verstappen heeft op dat moment
ook al een verknalde pitstop ach
ter de rug. Vanaf de pitmuur
krijgt hij het signaal binnen te ko
men voor een bandenwissel. Maar
als Verstappen op zijn plek in de
pits arriveert, moeten de mon
teurs het nieuwe rubber nog aan
slepen. Een fout die Verstappen
Kiki Bertens (links) en Arantxa Rus versloegen in de Fed Cup speelsters
die veel hoger op de ranking staan, foto Koen Suyk/ANP
door Rik Spekenbrink
DEN BOSCH - Zet ze een weekje bij
elkaar, trek ze een oranje t-shirt
aan en de anders zo dolende Neder
landse tennissters zijn ineens tot
ongekende prestaties in staat. Voor
het eerst sinds 1998 keert het Fed
Cup-team volgend jaar terug in We-
reldgroep I, de poule voor de acht
sterkste landen.
Paul Haarhuis
De vloek telt niet
door Patrick Delait
Michal Kwiatkowski
Marco Minnaard uit
Wemeldinge was de
beste Zeeuw op de
83e plek. Johnny Hoo-
gerland werd 91 e.
door Ivo Op den Camp
