Hoe moeten we Gerard Verkuil noemen? Schooldirec
teur, schrijver, politicus, oorlogsdeskundige, kerklid of
voetballer? „Ik ben ik", zegt het multitalent zelf
36 ZEELAND
GERARD VERKUIL
Even na tienen gaat de sleutel in
het slot. Het is donker, het
waait en het miezert. Gerard
Verkuil komt na een lange dag
thuis in Hoedekenskerke. Hij
heeft op school net een cursus
avond achter de rug over de ze
ven eigenschappen van persoonlijke effectivi
teit (Stephen Covey). „Ik zit 's avonds eigen
lijk nooit rustig op de bank. Ik heb altijd wel
iets te doen."
Op deze herfstachtige lenteavond neemt Ge
rard Verkuil, een geboren en getogen Goese-
naar van 31 jaar, alle tijd om over zijn leven en
vele werken te vertellen. Vertellen. Dat is zijn
eerste natuur. „Geef me een microfoon en een
podium en ik ben in m'n element. Dat was
vroeger tijdens verjaardagen in de familie al
zo en dat is nooit meer veranderd."
„Ik kan niet dansen, maar als ik achter een lap
top ga zitten, gaan mijn vingers dansen. Ik wil
verhalen vertellen. Vroeger bij geschiedenisre
petities schreef ik al kantjes vol om zo veel
mogelijk informatie te geven, later schreef ik
met vrienden politieke en levensbeschouwelij
ke columns in een forum op internet en nu
schrijf ik kinderboeken. Taal zit in mijn vin
gers."
Als schooldirecteur in Hoedekenskerke en Nieuw-
dorp sta je nu niet zelf meer voor de klas om ver
halen te vertellen. Hoe bracht je dat creatieve pro
ces vroeger zelf op gang bij kinderen?
„Dat waren de mooiste lessen. Je begint bij
een banaan en eindigt bij een Toyota. Een
voorbeeld? Neem de situatie op de Krim. De
Krim ligt in Oekraine, daar zijn veel oliedol
lars, daar wordt ook de Astana-wielerploeg
mee gefinancierd, dan kom je bij Lance Armst
rong, die heeft de Stelvio wel 's opgefietst, op
die Italiaanse berg zie je de boomlijn verande
ren, je komt bij gletsjers waar uit een stroom
pje een rivier ontstaat.En zo door, en zo
door."
„Het vliegt alle kanten op en de kinderen den
ken mee. Zoiets kun je natuurlijk niet elke
dag doen, maar het is ontzettend leerzaam."
Hij mijmert: „Jammer dat ik niet meer voor de
klas sta. Ik ben een klassenbouwer. Ik wil iets
maken van een groep. Kinderen met een grote
mond een beetje indammen, stille kinderen
prikkelen om te zeggen wat ze willen zeggen.
Ze zelfvertrouwen geven, mooie mensen van
ze maken."
Je hebt inmiddels drie jeugdboeken geschreven. In
je boeken is meester Theo een prominent figuur.
Sta jij zelf model voor meester Theo?
„Absoluut. Het is natuurlijk wel aangedikt,
maar de meeste dingen uit mijn boeken zijn
echt gebeurd in mijn klas. De kinderen her
kennen dat ook. Maar ik ben niet alleen mees
ter Theo. Ik ben ook Tim, een andere hoofd
persoon. Tim is een ijdeltuit, gek op voetbal,
geïnteresseerd in de Tweede Wereldoorlog, hij
wil alles graag goed doen en is een beetje on
zeker."
Jij onzeker?
„Dat is misschien niet een eigenschap die
mensen direct in mij zien, maar het is wel zo.
Als ik bijvoorbeeld een podium krijg, heb ik
ook gezonde spanning, positieve faalangst.
Dan is het een kwestie van spieren aanspan
nen en gaan! En als ik de eerste zin heb ge
zegd, kom ik op een scherp niveau. Dat is
goed, want anders ga je dingen op de automa
tische piloot doen."
Op een kast in de huiskamer ligt een openge
slagen bijbel met daarnaast een visitekaartje.
'Gerard Verkuil, Meer schools directeur' staat
erop en vervolgens een waslijst aan contactge
gevens. Die zijn bijna niet meer te lezen, want
het kaartje is volgekrabbeld met aantekenin
gen. „Ik zat in de kerk en kreeg plots een idee
voor m'n boek. Ik had niks anders om het op
te schrijven", verontschuldigt hij zich bijna.
„M'n nieuwe boek gaat ook weer over de oor
log. Een Irakees jongetje komt op een Neder
landse school en schrikt van het geluid van
een hagelkanon. Daar bouw ik een avontuur
omheen. Van jongsaf aan heb ik die interesse
in de oorlog. Dat komt voort uit mijn opa. Hij
heeft niet gevochten in de Tweede Wereldoor
log, maar wel in een Duits werkkamp geze
ten."
„Hij had spullen uit die tijd bewaard in een
tas. Hij vertelde nooit veel over zijn ervarin
gen. Tot vlak voor zijn overlijden. Toen heeft
hij me erover verteld. Voor de eerste keer. Ik
mocht er niks mee doen, het was alleen voor
mijn oren bestemd. Toen hij overleed, heb ik
de tas gekregen. Daar was ik heel dankbaar
voor. Ik heb de spullen regelmatig gebruikt in
mijn lessen."
Oorlog is verweven in je boeken. Je opa en zijn
achtergrond zijn een inspiratiebron. Waar put je
nog meer uit?
„Thuis kan ik niet schrijven. Mijn geluk in het
onderwijs is dat we tien weken per jaar vakan
tie hebben. Eens in de zoveel tijd neem ik een
week vakantie en ga ik ergens naar toe om te
schrijven. Tijdens een vakantie met mijn
ouders in Normandië ben ik aan mijn eerste
boek begonnen. Met m'n collegeblok en vul
pen op het strand. Later ben ik in Brussel en
leper geweest om te schrijven."
„Laatst ben ik een week in Arnhem geweest.
Dat is zo'n inspirerende omgeving. Ik ben in
Wageningen bij hotel De Wereld geweest,
waar de onderhandelingen over de Duitse ca-
pitulatie plaatsvonden. Dan zie ik prins Bern-
hard en generaal Foulkes in gedachten lopen.
Daar voel je in alles wat er gebeurd is. Als ik
daar rondloop in het bos, kan er achter elke
boom een Duitser tevoorschijn komen."
Zou je niet 's dolgraag in die tijd kunnen rondlo
pen en rondkijken? Voelen hoe het echt was?
„Ik weet dat ik die tijd een beetje verheerlijk.
Maar wat zou ik graag een uniform dragen.
Niet zomaar dragen, maar in functie dragen.
De tijd van Willem van Oranje zou ik ook
graag ervaren. Hoe hij leider is geworden, hoe
hij omging met de protestanten, katholieken,
Alva en Filips II. Hoe hij een verdeeld land ach
ter zich kreeg. Het hele decorum."
„Weet je wat ik ook graag zou willen? In de
grafkelder in de Nieuwe Kerk van Delft kij
ken. Er is eigenlijk maar één mogelijkheid om
dat te bereiken: burgemeester worden van
Delft. De burgmeester mag als enige mee naar
binnen met de koninklijke familie. Burge
meester worden staat overigens op mijn
bucket list."
Je hebt een bucket list!?
„Dat noem ik pas zo sinds ik de film 'Bucket
list' heb gezien, maar doelen heb ik mezelf al
tijd gesteld. Het ene wat realistischer dan het
andere. Een boek schrijven stond erop, de Al-
pe d'Huez met de fiets bedwingen en burge
meester worden ook. Het lijkt me een gave
functie. Weet je overigens dat Jaap Gelok (nu
burgemeester van de gemeente Borsele) direc
teur op een school in Hoedekenskerke is ge
weest? Net als ik. En weet je waar hij heeft ge
woond?"
Toch niet...
„Jawel, hier in dit huis. Dat wil natuurlijk niet
zeggen dat ik het ook word hoor. Op de lagere
school wist ik al dat ik schoolmeester wilde
worden, maar ik had tien jaar geleden ook
niet gedacht dat ik op m'n dertigste al direc
teur van twee scholen zou zijn. Om met Ro
nald Koeman te spreken: ik ben op de trein ge
sprongen die voorbij kwam."
„Over tien jaar ben ik geen directeur meer. Ik
denk dat ik dan toe ben aan iets anders. In het
onderwijs of erbuiten, ik weet het niet. Ik
vind zo véél leuk. Ik heb ook in de speeltuin
commissie van het dorp gezeten, het 4 mei-co
mité nieuw leven ingeblazen, de huttenbouw-
dag opgezet. Dat past allemaal in mijn politie
ke agenda als gemeenteraadslid: de leefbaar
heid verbeteren."
„Dat probeer ik vanuit mijn christelijke ge
dachtegoed te doen. Tuurlijk heeft dat conse
quenties. Als we met de voetbal een weekend
je weggaan, zit ik op zondag in de kerk terwijl
mijn ploeggenoten hun roes liggen uit te sla
pen. Maar het is ook zo dat ik 's nachts om
Gerard Verkuil wil
mooie mensen maken
door Rudy Boogert
Gerard Verkuil
is op 31 juli
1983 geboren
in Goes. Hij
heeft vier
broers en een
zus. Sinds 2005
woont hij in
Hoedekensker
ke. Hij is vrijge
zel.
Sinds 2013 is
hij directeur
van De Regen
boog, locatie
Nieuwdorp en
Hoedekensker
ke. In 2006
schreef hij zijn
eerste jeugd
boek 'Pissebed
den en Spitfi
res', in 2012
volgde 'Wilde
eenden en Be-
tonstrijkers'. In
februari van dit
jaar werd 'Apen
staarten en
Cookies' gepre
senteerd.
Vorig jaar werd
hij gekozen in
de gemeente
raad van Borse-
le voor de Chris
tenunie. Hij is
in zijn dorp
voorzitter van
het 4 mei-comi
té. Daarnaast is
hij voorzitter
van het Cate
cheseteam in
de Gereformeer
de Kerk (vrijge
maakt) van
Goes en wed
strijdsecretaris
van SV Hoede
kenskerke.
