12 GEZOND
11:00
Hij arriveert altijd als eer
ste, zegt hij. Dan gooit
hij de ramen open zodat
er flink kan worden ge
lucht en zet alvast een
pot koffie. In zijn kan
toor op de eerste verdie
ping boven het Leer-
werkbedrijf in Goes checkt hij zijn e-mails,
regelt contacten met woningbouwverenigin
gen, wijkagenten en clubhuizen. En hij
kijkt de opdrachten na van medewerkers
die bij hem Systematisch Rehabilitatiege-
richt Handelen volgen: „SRH gaat uit van
presentie, herstel en kracht", vertelt Corné
Verhoeven (48), sociaalpsychiatrisch ver
pleegkundige (SPV). „Wij scholen ons hier
allemaal in de methodiek. Zelfs het overige
personeel. Zo ondersteunen we het zo goed
mogelijk functioneren van onze cliënten."
Vrolijke stemmen en voetstappen galmen
door het pand. De deur zwaait open. Als
coördinator van het multidisciplinaire
Fact-team ontvangt Verhoeven zijn colle
ga's rond de vergadertafel, om alle lopende
zaken van de intensieve ambulante begelei
ding met elkaar af te stemmen. Stoelen wor
den aangesleept, koffïebekertjes doorgege
ven: „Van de tweehonderd cliënten bespre
ken we er vanmorgen twintig die extra aan
dacht vragen", zegt Verhoeven. „Dat kan
vanwege een crisis zijn. Of omdat zij nieuw
binnenkomen." Hij laat iedereen om de
beurt aan het woord. En hij brengt de bevin
dingen in kaart: een cliënt heeft tijdelijke
woonruimte gekregen; een cliënt blijkt
speed te gebruiken; een cliënt probeert af
spraken te ontduiken; een cliënt slikt vol
gens een eigen bedacht schema vele milli
grammen haldol; een cliënt heeft een sterf
geval in de naaste familie en iemands
TBS-maatregel wordt opgeheven - maar of
het verantwoord is dat alleen het Fact-team
die leemte gaat vullen, betwijfelen alle aan
wezigen. De arts, psychiater, maatschappe
lijk werker, verpleegkundigen, ervarings
werker en agogen, ieder met een eigen des
kundigheid en specialisatie op het gebied
van autisme, verslavingsproblematiek en
psychosen, noteren de planning voor ko
mende week. De cliënten leven verspreid
over de stad Goes, zelfstandig of in een van
beschermde woonvormen, en net als iedere
ochtend zwermt het Fact-team uit.
Ook Verhoeven rijdt dagelijks door Goes en
omgeving. Hij geniet van de afwisseling;
het docentschap, de coördinatie van het
team en het contact met de mensen die aan
hem zijn toevertrouwd: „Bijzonder kleur
rijk zijn ze. Met een ongelooflijke drive om
er iets van te maken. We bieden hen zoveel
mogelijk oplossingen op maat, met indivi
duele gesprekken, groepsgerichte activitei
ten en praktische hulp."
De gezette veertiger beaamt dat het beter is
Ons innerlijk evenwicht kan
fragiel zijn. Dat merk je als je
te maken krijgt met forse te
genslagen. Wanneer psychia
trische problemen je boven
het hoofd stijgen en je op
weg naar herstel ook sociale
en maatschappelijke hinder
nissen ondervindt, bieden de
mensen van het Fact-team
van Emergis ondersteuning
op maat: ze komen bij je
thuis.
De huisbezoeken duren telkens zo'n drie
kwartier. Verhoeven verricht er gemiddeld
zeven op een dag. „Alle cliënten hebben
een persoonlijk plan waaraan ze werken",
vertelt hij. „Dan praten we over wat er goed
gaat, waarover ze tobben. Het is een mooie
mix van behandelen en begeleiden in hun
eigen, vertrouwde omgeving."
Of iemand het allemaal wel aankan, ziet hij
als hij er koffie drinkt, zegt hij. De koekjes
als hij ruim voordat hij naar bed gaat geen
televisie meer kijkt of achter de computer
zit, maar vindt het moeilijk om daaraan te
denken en hij slaapt de laatste tijd slecht.
„Wat betekent dat precies?" vraagt Verhoe
ven.
„Ja," zegt Bram* langzaam. „Dan lig ik heel
lang wakker."
„Merk je er iets van de volgende dag?"
..Ja", zegt Bram. „Dan ben ik humeurig."
„Wat doe je eraan?"
„Ja", zegt Bram. „Een slaappil ingenomen."
„Of is het de angst voor de angst?" vraagt
Verhoeven. „Ga je naar bed en denk je dan:
oh jee, straks slaap ik wéér niet. Misschien
verkramp je dan?"
Bram lacht. „Ja", zegt hij dan. „Dat moet
maar eens anders."
Soms is leven
hard werken
door Jacoline Vlaander
