Sober
en stil
Het kleine
lijden
VERDIEPING 15
tueel is in onbruik ge
raakt, vertelt zuster Leo
narda, abdis in de jaren
zestig: „De oudere zus
ters kunnen niet meer
knielen. Maar de sobere
maaltijd en de stilte, die
zijn gebleven."
Wat ook bleef: op Witte
Donderdag wast de ab
dis de voeten van haar
medezusters, zoals Jezus
dat met zijn apostelen
deed. 'Wie aan het
hoofd staat, moet de die
naar van allen zijn',
schrijft het evangelie
voor. Morgen, eerste
paasdag, staan de claris
sen om kwart voor vijf
op. In een donkere zaal
wordt de paaskaars ge
wijd. Het vuur ervan
voedt de kaarsen waar
mee de zusters in proces
sie vertrekken naar de
kapel, om daar de paasju-
bel te zingen. Twee uur
duurt die viering.
„Prachtig", zegt zuster
Leonarda. „Lang ook,
maar dat heb je niet in
de gaten als je er mid
den in zit."
Stamppot van
zuurkool en
karnemelkse
pap toe. Zo een
voudig moge
lijk was bij de clarissen
in Megen de middag
maaltijd op Goede Vrij
dag. De abdis en de vica
res gingen rond met het
eten, dat de zusters uit
boete op de grond ont
vingen. In een doodse
stilte, zeker op de dag
waarop Christus aan
zijn kruis het leven liet.
Het Goede Vrijdag-ri-
Naar de clarissen breng je
een worst om goed weer
af te smeken. Bij de bir-
gittinessen haal je een
stoffen hartje als de klei
ne pijn aan zijn tandjes heeft. „Som
migen denken dat je het op het rom-
pertje moet spelden of in de wieg
moet leggen", vertelt zuster Maria Ber
nadette. „Maar het is voldoende om
het gewoon in huis te hebben."
In het hartje zit een stukje was van
een paaskaars die de paus zelf in Ro
me gewijd heeft. Het is gewikkeld in
zilverfolie en verstevigd met het kar
ton van een taartdoos. Al handwer
kend verbergen de birgittinessen het
kleinood vervolgens in een lieflijk
hartje van stof.
Er zijn er ook die denken dat het te
gen epilepsie helpt of dat je er je rijbe
wijs mee kunt halen. Maar daar durft
zuster Maria Bernadette niet voor in
te staan. Tegen tandjespijn helpt het
zeker: „Onze abdis gaf het eens aan
een moeder met een huilende baby in
haar armen. En meteen was het stil."
Onze vraag aan u:
'Zijn er zusters geweest die een
verschil hebben gemaakt in uw
leven of in dat van uw familie?'
ZATERDAG 4 APRIL 2015
foto Albert van
den Boomen
Zuster Maria
Bernadette bidt in
de kloostergang bij
het
eikenhouten beeld
van de
gestorven
Christus uit 1510.
foto Mare Bolsius
Goede Vrijdag
1961: abdis
Leonarda (links) en
haar vicares gaan
met droog brood
rond.
foto Guus Bekooy/
Museum voor
Religieuze Kunst
Van kraam- tot sterfbed: groot was de
stempel die vrouwelijke religieuzen
drukten op het katholieke leven. Velen
hebben met 'gods bruiden' te maken
gehad; de zusters zitten vaak in ons
DNA.
O zie op onze website bij
godsbruiden
Deel uw persoonlijke ervaringen,
verhalen en foto's van nonnen op
onze site.
Of stuur uw herinneringen per
brief aan:
DPd, t.a.v. Godsbruiden,
Postbus 36
6500DA Nijmegen.
Inzenden kan tot 1 mei.
De schrijvers van de beste verha
len maken kans op een geheel ver
zorgd weekend voor twee perso
nen in kloosterdorp Steyl. Later dit
jaar publiceren wij een selectie van
uw verhalen in deze krant en op
een speciale website.
