De magnifieke
zonsondergang
Met een boek
tegen de dijk
De stad
blijft
verrassen
2000-2015
Louis van Heulen (1942-2014)
Hij heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan het huidige silhouet van
Vlissingen. Als oud-directeur van het Maritiem Instituut De Ruyter nam hij
het initatief voor behoud en restauratie van de oude Scheldekraan. Hij was
ook initiatiefnemer van het Lentefeest. De langste bank van Europa op de
boulevard is mede zijn idee.
in j e hart kunt dragen
door Claudia Sondervan
Piet Wilderom, vroe
ger werkzaam bij
Hoechst, tot voor kort
wijkraadvoorzitter in
Paauwenburg, lid
buurtpreventieteam.
„Ik ben 91 jaar geleden
geboren in Kamperland.
Op mijn 24e ben ik in
Vlissingen gekomen.
Mijn vrouw is Vlissingse.
Eerst woonden we in een
flat aan de Coosje Bus-
kenstraat, maar die werd
te klein toen ons gezin
zich uitbreidde. Toen
heb ik een huis laten bou
wen in Paauwenburg.
Daar woon ik nu ruim vijf
tig jaar. Ik heb heel Paau
wenburg zo'n beetje
zien ontstaan. Er ston
den hier toen nog maar
een paar huizen. Je
woont hier eigenlijk aan
de voet van de duinen.
Vanuit de meeste huizen
zie je die niet meer, maar
ik heb nog vrij zicht op
het duin door de
Bachstraat.
Kennissen aan de boule
vards vragen me wel
wanneer ik nou eens te
rugkom. Het zou er ei
genlijk van moeten ko
men, ik heb er de leeftijd
voor, voor een apparte
ment. Maar ik moet er ei
genlijk nog niet aan den
ken. Ik heb hier de ruim
te, ook voor mijn boeken
kasten met mijn verzame
ling kerkboeken. Ik heb
allerlei edities kerkbij
bels. Niets waard, want
ze zijn in grote aantallen
gedrukt.
En ik heb de tuin, een
groententuin, ik eet het
jaar rond mijn eigen
groenten. Aan de ande
re kant: 's avonds, aan
de boulevards, zijn de
zonsondergangen mag
nifiek!
Paauwenburg is een stijl
volle wijk met mooie hui
zen, veel voorzieningen
en veel groen. De par
ken mogen er zijn. Zoals
het Paauwenburgpark,
dat nu Nelson Mandelap-
ark heet, daar kun je
heel mooi wandelen. Vlis
singen heeft best te bie
den voor wandelaars. En
niet alleen de boule
vards en natuurlijk het
Nollebos, ook gewoon in
de wijken. Zo zijn we
laatst aan de andere
kant van de Gerbran-
dystraat geweest, in Ro-
senburg. Het is daar
prachtig. Die mensen wo
nen daar aan een soort
gracht en er staan veel
mooie huizen. Ik heb
nog tegen mijn vriendin
gezegd dat we daar nog
eens vaker moeten gaan
wandelen."
door Wendy
Wagenmakers
Youssif Hamzaoui,
voorzitter Groene Ster
Vlissingen, technisch
manager VC Vlissin
gen, sportsconsultant
„Ik ben geboren in Mo-
hammedia, een haven
stad in Marokko, vijftig
meter van de zee. Ik heb
dus iets met water en ik
vind het fijn wonen in Vlis
singen. Mijn kinderen wo
nen in Amersfoort, maar
ze vinden het fantastisch
om hier te zijn. Ze zijn
dol op Vlissingen. Op de
ruimte, de natuur, het wa
ter. Als ze hier zijn, staan
ze het liefst elke dag om
zes uur op om te gaan
vissen bij Frans Naere-
bout. Als zij naar het wa
ter gaan, zit ik graag in
de lobby van Hotel
Arion. Lekker mensen kij
ken, beetje lezen. Maar
als het over horeca gaat,
staat voor mij het Sint Ja-
cobscafé op de Oude
Markt op nummer één.
Ook op twee, drie, vier
en vijf trouwens. Lekkere
ontbijtjes, lekkere thee,
lekkere koffie en de over
heerlijke down under
dip; ze hebben daar al
les. De sfeer is gemoede
lijk, de mensen zijn ont
zettend vriendelijk. Uit
eten ga ik soms bij de
Gevangentoren, omdat
dat gewoon goed is, en
soms bij Pare Central.
Winkelen doe ik niet zo
veel in Vlissingen, al kun
je bij King Paul leuke
sneakers kopen en heb
ben we een heel leuke
Hema hier. Ja, echt! Ik
kom daar heel graag.
Net als in de Schelde-
straat, waar de Marok
kaanse slager goed ha-
lal vlees verkoopt en
waar de Turkse bakker
heerlijke tabouleh ontbijt
jes heeft. Maar weet je,
ik onderneem liever door
te ontspannen. Ik woon
in Vlissingen vanwege
de natuur, vanwege alle
fijne plekken om tot rust
te komen. Ik ga graag
hardlopen in het Nolle
bos en ik zit graag met
een boek tegen de dijk
aan. Dat zijn dingen, die
heb je in Middelburg
niet. In heel veel steden
niet. Dat is het unieke
van Vlissingen. Maar het
gekke is: er zijn maar
weinig mensen die dat
doen. Ja, hardlopen wel
en dan groet iedereen el
kaar vriendelijk, zeker 's
ochtends, maar gewoon
even zitten lezen in de
natuur, dat doen er maar
weinig. Soms een stu
dent. En ik."
