Recht voor zijn
raap, tikje volks
Het is gewoon
rmjn stad
Vlissingse klets en
kaashallen
door Wendy
Wagenmakers
Ariane Lafort, presenta
trice en verslaggeef
ster Omroep Zeeland.
„Ik ben een echte Vlis
singse. Geboren, geto
gen en na een periode in
het midden van het land,
teruggekomen. Mijn va
der was zeevarende en
als hij weg was, gingen
mijn moeder, mijn oma,
mijn zusje en ik de stad
in. Nu ons jongste kind
tien is, beginnen we ook
weer wat meer de hort
op te gaan. Arsenaal
theater, Vestzaktheater,
lekker fietsen naar het Ei
land en weer terug, een
drankje op het terras van
de Loodsensoos: heer
lijk. Ik ben getrouwd met
een hobbykok dus als
we uit eten gaan, gaan
we naar de wat duurdere
restaurants en die heb je
hier niet - helaas. Maar
wat je hier wel hebt, is
een straat waar je goede
inkopen kunt doen voor
thuis: de Scheldestraat.
De sierlijke gebakjes van
bakker Van de Kop, de
ambachtelijke casseler
rib van slager Verboom,
de heerlijke olijven van
Özgelik. En er zit nog
zo'n echte ouderwetse
kaaswinkel. Wij eten
vaak Thais, dus we ko
men ook bij de toko om
de hoek, in de Hobein-
straat. Daar halen we
grote balen rijst, kousen
band en pepertjes. De In
dische hapjes die daar
in de vitrine liggen. Als
Vlissingse probeer ik zo
veel mogelijk te kopen in
Vlissingen. Onze doch
ters komen graag bij
H&M, Coolcat en de
New Yorker, maar echt
geweldig vinden ze
Skids en X-Ray, in de
Sint Jacobsstraat. Origi
neel, trendy en precies
wat die meiden altijd
zien in de bladen. De
echte streetstyle hebben
ze goed in de gaten. Zelf
kom ik graag bij Mabélis.
De kleren die Hendrikjan
verkoopt maken je mooi:
ze zijn sjiek en vrouwe
lijk. En het personeel is
eerlijk. Als het niet staat,
zeggen ze gewoon 'trek
maar uit!' en daar houd
ik van. Dat is voor mij
Vlissings. Recht voor zijn
raap, niet verwaand, tik
je volks. Ik ben ver
knocht aan Vlissingen. Ik
zie de stad worstelen,
maar ik blijf erin geloven.
Die nieuwe Willem Ruys-
straat laat je anders naar
de stad kijken. Het Schel-
deterrein, daar liggen de
kansen."
door Claudia Sondervan
Bill Vallen, oud-zee-
loods, Heerlense jon
gen die op zijn achttien
de Vlissinger werd.
„Ik ben geboren in Lim
burg, in Heerlen. Ik had
daar de keuze: werken in
de mijnen of naar zee.
De Twee uitersten, ja. Ik
had wel gehoord over
het werk in die schach
ten en dat leek me geen
optie. Op mijn zestiende
ben ik gaan varen, op
mijn achttiende besloot
ik naar de Zeevaart
school te gaan. ik ben
hier altijd gebleven. Er
was nooit reden om weg
te gaan. Vlissingen is ge
woon mijn stad. Het
meest bijzonder zijn na
tuurlijk de boulevards -
de binnenstad is momen
teel niet zo geweldig met
die grote leegstand. Het
Bellamypark is wel een
verademing, een leuk in
gericht plein. En de
Nieuwendijk ook, met het
Muzeeum. Al vind ik dat
wel erg modern, die ge
vel. Eigenlijk had het
oude Stedelijke museum
op het Bellamypark moe
ten blijven. Dat had ca
chet. Het hele speciale
dat Vlissingen altijd ken
merkte, heeft de stad
niet meer. Dat was de
Schelde. Alles is weg.
De werf Damen doet het
gelukkig goed, en Amels
met de jachtenbouw, dat
is mooi. Met de nieuwe
weg door het Schelde-
kwartier heeft de stad
een mooie entree. Ik vind
de naam De Willem Ruys-
straat bijzonder goed ge
kozen. Het raakt aan het
recente verleden van de
stad. Het nieuwe Dokje
van Perry heb ik nog niet
gezien. Ik ken het goed
van vroeger. We komen
vaak in de stad, maar
aan de achterkant van
de Walstraat zijn we nog
niet gaan kijken. Het was
altijd net of de bewoon
de wereld daar ophield.
Ik ben hartstikke blij dat
straks het koopvaardij-
monument er weer staat,
als het Nolleplein bij het
Wooldhuis nieuw is inge
richt.
Ons favoriete stekje op
de boulevards is ons bal
kon. Waar we graag eten
is restaurant Waterfront.
En de Bomvrije, de Ge
vangentoren natuurlijk.
De hangende terrassen
zijn ook een aanwinst.
Maar ik zit eigenlijk nooit
op een terras. We wonen
naast het Arion. Bij je
buurman ga je niet zit
ten..."
door Wendy
Wagenmakers
Nienke van Heulen, me
dewerker sport en ac
commodaties gemeen
te Vlissingen
„Ik ben het liefst op de
boulevard. Toch wel. Het
is de zee die de stad
maakt. Ik woon zelf aan
de Groene Boulevard en
ik wandel graag naar de
boulevard, waar mijn
moeder woont. Die wan
deling langs het water:
beter kun je het niet heb
ben. Ik kom ook graag in
de stad. De vrijdagmid
dagborrel bij café restau
rant Soit, voor de Vlis
singse klets en de kaas-
ballen van Martijn. Ik
vind het Bellamypark er
echt op vooruitgegaan
sinds de herinrichting,
met die grote terrassen
en die weidsheid. Er zit
ten nu ook nieuwe eige
naren in Italiaans restau
rant Lungo Mare en dat
is echt een aanwinst.
Lekker eten, vriendelijke
bediening. Dat laatste
vind ik heel belangrijk.
Dan kom je terug. Bij het
nieuwe paviljoen BLVD
op de boulevard hebben
ze dat ook goed begre
pen. En de kaart is
goed. Waar ik ook graag
kom, is brasserie Jong
op de Nieuwendijk. Die
vernieuwen. Ze hebben
nu allemaal van die gin
tonics: echt van deze
tijd. Daar kunnen sommi
ge ondernemers nog
wat van leren. Ik probeer
al mijn aankopen in Vlis
singen te doen. De mooi
ste winkel vind ik Da Sil-
vano, de Italiaanse deli
catessen- en broodjes
zaak in Walstraat-Zuid.
Ook weer heel vernieu
wend. Qua kleding is het
lastig. Ik ben meer van
de boetiekjes dan van
de grootwinkelbedrijven,
en die hebben we hier
niet zo veel meer. Mabé
lis in de Sint Ja
cobsstraat heeft mooie
dingen, Patachou op het
Kleine Marktje en natuur
lijk Mrs Marcos in de Sint
Jacobsstraat. Meer boe
tiekjes, dat zou goed zijn
voor Vlissingen. Maar
binnenkort openen weer
een paar nieuwe zaken:
een tapasbar in het voor
malige café Michieltje op
de Nieuwendijk en er
naast komt De Wijnba
zen van Willem Hamer
van De Vissershaven.
Daar ben ik benieuwd
naar. Dat is ook wel het
leuke van Vlissingen: er
komen toch steeds weer
nieuwe dingen. De stad
blijft verrassen."
ZATERDAG 28 MAART 2015
Waarom je Vlissingen
