Mijn grootvader zou ook gezegd hebben: dit is mijn land
BUITEN 5
In deze rubriek volgen we de aanleg en achter
gronden van Waterdunen bij Groede. Kustver-
sterking en komst van een groot natuurgebied
gaan er hand in hand. Vandaag: 'Waterdunen-
gedeputeerde' George van Heukelom
Wat een werk wordt daar geleverd hè!?" Na
tuurlijk, 'Waterdunengedeputeerde' Ge
orge van Heukelom neemt niet héél vaak
een kijkje bij het werk. Maar bij elk bezoek
je is hij onder de indruk. Van de voortgang,
van de hoeveelheid werk, van de omvang
van het project.
Want ja: het gebied wordt groot, erkent
Van Heukelom. En hij kent ook de gelui
den van tegenstanders die het allemaal té
groot en te veel vinden. „Maar, reageer ik
dan: er komt hier dan ook een heleboel sa
men. Het is niet alleen maar natuur. Er
wordt kustversterking uitgevoerd, er wor
den technische hoogstandjes uitgewerkt,
er komt recreatie en aquacultuur. En vaak
in een combinatie van al die factoren." Van
Heukelom wijst wat dat betreft op de nieu
we vogeltelpost, en op de speelnatuur die
ook in het gebied gepland is. „Daar ben ik
heel blij mee. Niets zo mooi voor kinderen
als de natuur in gaan. Maar dan hebben ze
wel een zetje nodig, en natuurlijk moeten
de voorzieningen er zijn. Nou, in Waterdu
nen komen die er."
Ook recreatiebedrijf Molecaten helpt om
combinaties te leggen. „Ze willen dat je
straks vanuit je huisje naar de broedende
vogels kan kijken. Natuur zo op je bordje,
zonder dat je er schade aanricht. Dat is
uniek. Ik kijk ernaar uit straks in zo'n ge
bied rond te wandelen."
De tegenstanders hadden natuurlijk méér
argumenten dan alleen de omvang van Wa
terdunen, weet ook Van Heukelom. Hij
gaat het gespreksonderwerp niet uit de
weg. „De tegenstand in deze streek heb ik
nooit zo begrepen. Iedereen ziet toch dat
Waterdunen een geweldige impuls voor de
ze regio is. Dat het toerisme - en dat is hier
nu eenmaal een ontzettend belangrijke sec
tor - hier een enorme boost van krijgt."
Voor de agrariërs in het gebied heeft Van
Heukelom, geeft hij aan, wél alle begrip.
„Ik weet wat mijn opa zou hebben gezegd
als ze zijn grond onteigend zouden heb
ben: dit is mijn grond, en dat van mijn
voorouders. En dan gaat het er helemaal
niet om welke prijs je voor die grond
krijgt. Het is een gevoelskwestie."
Andersom kreeg Van Heukelom, die Water
dunen in 2orr in zijn portefeuille kreeg,
ook bij tegenstanders meer credits voor de
manier waarop hij zaken aanpakte dan zijn
voorganger Marten Wiersma. „Ach, het
lijkt me niet aan mij om daarop te reage
ren. Laten we het erop houden dat luiste
ren niet de beste competentie van veel poli
tici is. Toen ik Waterdunen in mijn porte
feuille kreeg, constateerden we: er is blijk
baar niet goed genoeg naar deze mensen
geluisterd. Ik heb geprobeerd te luisteren,
en begrip te tonen. Ik ben zélf naar de boe
ren gegaan wiens land onteigend moest
worden. Blijkbaar is dat gewaardeerd. Men
sen voelden op z'n minst enig begrip."
Daarom ook heerste er bij het provinciebe
stuur geen euforie toen de Raad van State
het inpassingsplan voor Waterdunen drie
jaar geleden goedkeurde. „Het was geen
overwinning. Wél de afsluiting van een pe
riode. Het ging er daarna om dat iedereen
weer vooruit ging kijken, dat de bevolking
van deze streek met elkaar verder kon. Vol
gens mij is dat wel aardig gelukt. Ik hoor
steeds minder negatieve geluiden."
WOENSDAG 18 MAART 2015
in Ore nth,
Eef Arnolds (rechts) op excursie in de Clingse bossen, foto Chiel Jacobusse
Helvella crispa (Witte kluifzwam)
Melastiza chateri (Gewoon korthaarschijfje)
door Martijn de Koning
