Het is een komen en
gaan van honden in de
Zeeuwse dierenasiels
Coby Schot in Bommeljé
22 ZEELAND
Aan Vleeshaldirecteur Roos Gortzak de
taak om het centrum gezond te houden.
Ze sprak daarover met drie voorgangers.
Sinds september hebben PZC
verslaggevers honden uit de
Zeeuwse dierenasiels uitgela
ten. Daardoor hebben heel wat
honden een nieuw baasje ge
kregen, maar er kwamen in die
periode ook weer heel wat hon
den in de asiels bij.
de crisis voorbij is en mensen
weer tijd en geld hebben voor een
hond", vertelt Jolanda. Dat is wel
fijn, kunnen we de kennels eens
een goede schoonmaakbeurt ge
ven voor de nieuwe lichting er
aankomt.
Zowel in Goes als in Zierikzee
wordt gemeld dat er eigenlijk één
type hond is waar maar moeilijk
een nieuw baasje voor kan wor
den gevonden. Dat zijn de Staf
fords, de pitbull-achtigen. „Men
sen schaffen die aan om hun ei
gen imago op te vijzelen, maar
doen ze even gemakkelijk weer
weg als ze ze beu zijn", vertelt Iris
Pleijte van asiel de Tussenhaven
in Goes. Daarentegen zijn labra
dors en Golden Retrievers weer
zo weg. In Goes kan een beroep
worden gedaan op een flink team
vrijwilligers, maar vooral voor het
uitlaten in het weekeinde kan het
asiel nog wel mensen gebruiken.
Daar wacht momenteel een tien
tal honden op een baasje.
Margot Burgers van het dierena
siel in Terneuzen vertelt dat er be
gin september 8 honden waren
en er op dit moment 5 op een
nieuw baasje wachten. Ze was
blij met de serie in de krant. „Ook
eens positieve verhalen over het
dierenasiel, niet zoals zo vaak
over geldgebrek. De mensen kon
den zien dat ze leuke honden in
het asiel kunnen vinden." Door
de artikelen was er in ieder geval
meer belangstelling voor de hon
den. Soms waren mensen te laat
en belden ze pas als de hond al
een nieuw tehuis had gevonden.
Hond van vorige week
De Old English Buldog Tyko uit
Vlissingen heeft een nieuw adres
gevonden; hij mag bij een boer op
het erf rondscharrelen.
Sinds begin september
zijn PZC-verslaggevers
op stap geweest met
honden uit een van de
Zeeuwse dierenasiels.
Nog even een terugblik met mede
werkers van de vier Zeeuwse die
renasiels.
„Het is van groot belang dat we
we veel en goede informatie krij
gen over de honden die in het
asiel geplaatst worden", vertelt Si-
mone van Randwijk, „Daar is ie
dereen bij gebaat. Dan voorkom je
dat honden geplaatst worden op
adressen waar ze eigenlijk niet
passen. Het komt wel eens voor
dat mensen onjuiste of verkeerde
informatie geven, maar als dat
dan tot problemen op een adres
leidt, is zo'n hond binnen de kort
ste keren weer bij ons terug."
Kleine honden vinden het gemak
kelijkst een nieuw thuis. Voor gro
te honden is het moeilijker, blijkt
uit de woorden van de asielmede
werkers. De verhalen in de krant
zorgden wel voor extra belangstel
ling voor de asielhonden, maar er
was ook een constante stroom
van nieuwe dieren. Zo zitten er in
het Walcherse dierenasiel te Vlis
singen ongeveer 10 honden. Onge
veer evenveel als in september.
In Zierikzee is het rustig in de
hondenkennels. Er is nog maar
één hond, de Amerikaanse bul
dog Tara die ook al in de krant
heeft gestaan. „Het lijkt wel alsof
De mensen konden zien
dat ze ook in het asiel
allerlei leuke honden
kunnen vinden
door Edith Ramakers
MIDDELBURG - Bij een gesprek over
kunst, kan je tegenwoordig niet
meer om de financien heen. „De
mogelijkheden zijn beperkt ge
worden. Voorheen sprak kunst
voor zichzelf. Maar de tijden zijn
veranderd", zei Lex ter Braak giste
ren in het symposium in de Vlees
hal 'Terug in de toekomst'. Ter
Braak (Vleeshaldirecteur van
1993-2000), Rutger Wolfson
(2000-2008) en Lorenzo Benedet
ti (van 2008-2014) gaven tal van
argumenten waarom het kunst
centrum nooit mag verdwijnen.
Wolfson zei dat juist buiten de
randstad de hedendaagse kunst
een verademing is. In Amsterdam
apen de kunstcentra elkaar na, vol
gen de trends. „Hier krijgt de kun
stenaar meer ruimte en vrijheid
om zijn eigen weg te volgen en
daar komen mooie dingen uit
DOMBURG - In apparthotel Bom-
meljé in Domburg exposeert
Coby Schot van 3 maart tot 3 juni.
Voor Schot, die opgegroeid is op
de Zuid-Hollandse eilanden maar
momenteel in Utrecht woont,
heeft Zeeland 'een speciale beteke
nis'. Haar grootvader komt er van
daan en ze gebruikt de zee nog
steeds als inspiratiebron voor
haar werk. „Ik word rustig aan de
kust. Ik hou van de weidsheid en
frisheid van Zeeland." Ze werkt
met acryl en schildert voorname-
voort." Ter Braak vervolgde dat
Zeeland niet veel te bieden heeft
op (internationaal niveau. De
Vleeshal heeft dat wel, waarmee
een samenleving open en leven
dig blijft. Zonder Vleeshal ver
wordt Zeeland een provincie
waar 'alleen nog gepensioneerden
en bejaarden sloffen'.
Roos Gortzak rekende na afloop
van het geanimeerde en drukbe
zochte debat voor dat de financie
ring van de Vleeshal (Stichting
Beeldende Kunst Middelburg) in
2014 474.000 euro subsidie van de
gemeente Middelburg ontving.
Dit jaar gaat daar 50.000 euro af
en volgend jaar weer 50.000 euro.
Daarna volgt een bezuiniging van
250.000 euro die verdeeld moet
worden onder culturele instanties
in Middelburg. „Als we aan de
drie ton komen, is het voorbij
met de Vleeshal." Met dat budget
lijk portretten. „Ogen zijn belang
rijk in mijn werk en tradities. Die
steek ik in een modern jasje. Zo
als ik doe met de schilderijen van
de Zeeuwse meisjes, die de kap
nog dragen, maar van wie de kle
ding modern, soms wat uitda
gend is. Een portret met een vro
lijke knipoog."
wordt het maken van spraakma
kende exposities waar de Vlees
hal en de Kabinetten bekend om
staan, niet meer mogelijk. Door
de monumentale ruimte van de
Vleeshal wordt de kunstenaar uit
gedaagd en stijgt hij boven zich
zelf uit. Ter Braak haalde de expo
sitie van Aernout Mik aan. Mik
vond de Vleeshal te groot en
maakte de ingang van de Vleeshal
op de Markt van Middelburg
zichtbaar door een wand van op
gestapelde boeken te maken, als
een uitstulping. En binnen bij de
entree ontwierp hij een box met
een kijkgaatje. Als je door het gaat
je keek, zag je een performance of
een onverwachte voorstelling.
Kunstenaar Mark Manders metsel
de in de Vleeshal een ruw en
rechthoekig kader waarbinnen hij
zijn werk optimaal tot uiting liet
komen. De Vleeshal inspireert.
Niet alleen beeldende kunst ook
dans krijgt er iets magisch. Cho
reografe Krisztina de Chatel maak
te voor bezoekers van De Vlees
hal een choreografie. Wolfson:
„Vrijwilligers dansten en bezoe
kers sloten aan. Niet schoorvoe
tend, zoals ik gedacht had."
Hoeveel pech kun je hebben, zegt de website van het dierenasiel te Goes.
Het gaat over Sam die al drie keer terug is gebracht. Met z'n elf jaar heeft
hij nog de energie van een jonge hond. Misschien een baas die al een hond
heeft. Dan heeft hij afleiding, vertelt Jolanda de Munck. foto Mechteld Jansen
door René Schrier
De voormalige directeuren van de Vleeshal van links naar rechts: Lorenzo Benedetti, Lex ter Braak en Rutger
Wolfson en uiterst rechts de huidige directeur Roos Gortzak, foto Lex de Meester
Vleeshal houdt
Zeeland vitaal
Van 3 maart tot 3 juni, expositie van
dertien schilderijen van Coby Schot.
Hotel Bommeljé, Herenstraat 24 Dom
burg. www.cobyschotstyling.nl
Schilderij in acryl van Coby Schot.
