Cappella Pratensis bracht een
ingenieus vlechtwerk van klanken
Speelse Old English
bulldog Tyko doet
geen vlieg kwaad
22 ZEELAND
THEATERPRODUCTIEHUIS ZEELANDIA
'Suikerland' van Theaterproductiehuis
Zeelandia gaat 5 maart in première. Een
gesprek met de regisseuse en de spelers.
tie heel erg opgevoed met de
vraag: 'Wat wil je?' „Dat houdt
me wel bezig. Het maakt dat men
sen soms heel lang nadenken
over wat ze willen terwijl dat mis
schien een vraag is die helemaal
niet te beantwoorden is."
In 'Suikerland' speelt Eva-Marie
de jonge vrouw Mila, die koos
voor een opleiding in Vlissingen
en geen aandriften had naar de
Randstad te gaan. Haar broer Axel
(Jan Paul) wel. Hij werkt op een
advocatenkantoor aan de Zuidas
van Amsterdam, maar staat op
het punt terug te keren naar Zee
land nu zijn vader hem gevraagd
heeft op zijn advocatenkantoor te
komen werken. Axels vriendin
Geesje (Lottie) stimuleert hem
daarin. Zij ziet een leven met
hem in Zeeland rooskleurig tege
moet. Het publiek maakt kennis
met het drietal tijdens een ge
sprek waarin twijfels, angsten,
hoop en levensverwachtingen op
prikkelende wijze en gefaseerd
worden prijs gegeven. Ook de
vraag waarom er een verwijde
ring is ontstaan tussen Mila en
haar ouders verlangt een ant
woord.
„Het gesprek tussen die drie ver
loopt als een soort centrifuge. De
emoties draaien voortdurende in
de rondte", zegt de regisseuse. Zij
geeft aan dat de verhoudingen
steeds wisselen, dat er onderling
verbondjes worden gemaakt.
Jan Paul: „Dan weer ben ik de bui
tenstaander en vervolgens voelen
broer en zus elkaar weer goed aan
en staat Geesje aan de zijlijn."
Hij prijst auteur Wittenbols voor
de wijze waarop hij het verschil
weergeeft in de wijze waarop
broer en zus zich hun jeugd herin
neren. Axel koestert die veilige
kindertijd, terwijl Mila veel meer
met afkeur praat over hun ouders
en over de saaie kant van een le
ven in Zeeland.
'Suikerland' is een zeer talig-stuk.
„Ja, Peer schrijft eigenlijk hoorspe
len", grinnikt Roothaan. „Het is
een taal die bovendien heel wei
nig ernaast verdraagt. Alles wat je
polyfonie. Cappella Pratensis
werd jaren geleid door Rebecca
Stewart, nu al enige tijd door
Stratton Buil. Het ensemble ver
zorgde gisteren in de Sint Ja-
cobskerk in Vlissingen een verant
woorde en tot in de puntjes ver
zorgde uitvoering. Het was te ho
ren dat de Cappella zich gespecia
liseerd heeft in de muziek van
Des Prez. Het staan rond de mu-
zieklessenaar is al die jaren onver
anderd gebleven. De muziek
wordt gebracht op de adem. De
vertolking is daardoor natuurlijk
en komt nooit virtuoos over. Er
wordt zuiver en onopgesmukt ge
zongen. Het is heerlijk om het
vlechtwerk van klanken te vol
gen. Elke stem heeft zijn eigen
klankkleur en de zangers geven
de vibratie van die klanken als
het ware door aan elkaar.
In de motetten was naast het een
stemmige gregoriaans ook de inge
wikkelde imitatietechniek te ho
ren. De Missa Ave maris sterra
blonk uit door de speciale samen
klanken. Des Prez vond de tekst
belangrijk en die kwam goed
over, inclusief het oorspronkelijke
gebruik van de u-klank (dus niet
als oe). Het ensemble maakte ge
bruik van de ruimte en de mu
ziek was, zoals een toehoorster
vertelde, hypnotiserend.
VLISSINGEN - In de Middeleeuwen
is het beeld van Maria geëvolu
eerd. Maria werd het koninklijk
symbool van de kerk. In de Re
naissance nam de belangrijkheid
van Maria toe en rond 1500 heb
ben heel wat componisten Maria-
motetten geschreven.
De polyfone werken werden uitge
voerd tijdens diensten zoals het
lof. De Missa Ave Maris Stella is
een mooi voorbeeld van de polyfo
ne componeerwijze van Josquin
des Prez en de Franco-Vlaamse
MIDDELBURG - Voor altijd in Zee
land blijven, je geluk beproeven
in de Randstad of weer terugke
ren naar je geboortegrond? Peer
Wittenbols schreef met 'Suiker
land' een toneelstuk waarin het
kiezen daarover centraal staat.
„Het gaat over het vinden van een
plek in je leven, over de keuze
hoe je wilt leven, over de vraag of
je wel kunt kiezen en of je achter
je keuzes kunt blijven staan",zegt
regisseuse Lidwien Roothaan.
Zij maakt het stuk met drie jonge
spelers: Eva-Marie de Waal, Jan
Paul Buijs en Lottie de Bruin. Sa
men met Wittenbols maakten zij
enkele jaren geleden ook het
jeugdtheaterstuk 'Waakhondje'.
Die samenwerking beviel zo goed
dat zij dat graag nog eens wilden
doen, maar dan met een stuk
voor volwassenen. Met de op
dracht van Theaterproductiehuis
Zeelandia viel het besluit dat stuk
toe te spitsen op Zeeland.
De drie spelers zijn prille of iets
rijpere dertigers, die het thema
zelf goed herkennen. „Ik vind het
behoorlijk spannend achter je keu
zes te gaan staan. Dat voelde ik
toen ik 25 was veel minder. Toen
zat ik nog in de stroom van oplei
ding en verplichtingen. Daarna
moet je veel meer zelf bepalen",
zegt Lottie. Jan Paul valt haar bij:
„Je komt dan inderdaad op een
punt dat de keuzes er veel meer
toe lijken te doen dan daarvoor."
Volgens Eva-Marie is haar genera-
Plotseling ben je
op een leeftijd dat
keuzes er veel
meer toe lijken te
doen dan voorheen
Tussen alle andere blaf
fende honden in het
Vlissingse asiel staat de
Old English bulldog iy-
ko kalm bij het hek
van zijn hok. Hij is de rust zelve,
de drie jaar oude Tyko is geen her
rieschopper.
Met andere honden kan Tyko
goed omgaan. Alleen vreemde kat
ten wil hij nog weieens opjagen.
„Hij doet echt geen vlieg kwaad,
hij kan met iedereen omgaan. Een
echte allemansvriend", vindt de
jonge medewerker Mike van Liere
van het dierenasiel.
Voor zijn baasje was het dan ook
moeilijk om vorige week afscheid
van hem te nemen. Ze kon Tyko
vanwege haar verhuizing niet
meer verzorgen waardoor hij naar
het asiel moest.
Terwijl de regendruppels blijven
vallen, loopt de Old English bull
dog Tyko in een rustig tempo
door.
Soms stopt hij abrupt om in het
rond te snuiven. „Hij is niet lastig
uit te laten hoor", zegt Van Liere
terwijl de bulldog klaar is met
snuffelen en weer verder loopt.
„Het is niet dat hij veel aan de lijn
trekt."
Tot nu toe in de wandeling maakt
Tyko een kalme indruk. „Je moet
niet lui aangelegd zijn voor hem.
Hij is rustig maar wil wel graag
spelen en zijn energie kwijt", ver
telt Mike.
Er hoeft maar iets afwij
kends te gebeuren en
Tyko stopt met waar
hij mee bezig was.
Ondanks de regen vindt Tyko het
niet erg om zijn speelsheid te to
nen in een van de buitenverblij
ven van het asiel.
Als er een bal in zijn richting
wordt geschopt, stort hij zich er
direct op, om hem vervolgens
niet snel terug te willen geven.
„Het is wel even opletten welke
bal je Tyko geeft, want tennisbal
len kan hij stukbijten in zijn
speelsheid. Maar er zijn ook van
die speciale ballen voor honden",
vertelt Van Liere verder.
Wanneer hij de bal van Tyko af
probeert te pakken, loopt de hond
snel een andere kant op of zet
zich schrap voor een klein stoei
partijtje.
Als er een auto langs het verblijf
komt rijden, raakt de bulldog afge
leid. Hij heeft alleen maar oog
voor de auto waardoor hij de bal
spontaan laat vallen.
„Hij is snel afgeleid hoor, er hoeft
maar iets afwijkends te gebeuren
en Tyko stopt met waar hij mee
bezig was", lacht Mike, terwijl hij
de bal voor de neus van de hond
wegpakt.
Zodra hij de bal in de richting
van Tyko trapt, springt de hond er
weer achteraan. Hij maakt on
danks de gestaag vallende regen
geen indruk weer naar binnen te
willen.
Terug bij de hokken loopt de bull
dog zonder tegen te stribbelen
zijn hok weer in. Hij vindt het
wel prima geweest voor vandaag.
De hond van vorige week
De Turkse herder Ciko heeft nog
geen nieuw baasje gevonden. In
het dierenasiel van Vlissingen
wacht hij nog op een baasje waar
bij hij zijn energie kwijt kan en
zijn eigen ding kan doen.
UITGELATEN
In Uitgelaten zet de krant elke
week een hond in het zonnetje
die in een dierenasiel met
smart wacht op een nieuw
baasje.
Vandaag: de Old English bull
dog Tyko uit het dierenasiel in
Vlissingen.
Over het kiezen
voor Suikerland
RECENSIE
CAPPELLA PRATENSIS
door Jeanette Vergouwen
De drie spelers in gesprek met regisseuse Lidwien Roothaan (m).
door Ali Pankow
Jan Paul Buijs, acteur
Old English bulldog Tyko foto Ruben Oreel
door Remi Mesu
