nm
BURGERSZOO
REIZEN 19
7 februari t/m 1 maart van 18 tot 21 uur toegang 10,-
de chicunguna-mug en steek twee con
dooms in de zak, voor het geval dat.
Goed voorbereid op het plaatselijke So
dom en Gomorra, vertrek ik per taxi naar
het stadscentrum. De stemming zit er in
derdaad goed in. Feestgangers lurken de
flessen sterke drank in hoog tempo leeg.
Er worden maar een paar soorten ver
kocht: Aguardiente, Ron Medellin en Old
Parr-whisky. De straat is bezaaid met lege
flessen.
Ik koop ook wat te drinken en probeer de
mensenmenigte binnen te dringen. Een
verkeerde keuze. Velen blijken gewapend
met een schuimkanon waaruit witte smur
rie spuit dat onverwijderbaar blijkt. Ik ont
spring de dans niet. Aan vlekken op het
donkere overhemd valt niet te ontkomen.
Ik heb het in alle drukte snel gezien. Mis
schien nog niet genoeg gedronken.
Terug in het hotel blijkt het muziekfestijn
onder mijn kamer al in volle gang. Zoals
verwacht, is het lawaai dermate dat het
Uit zijn broekband
steekt van achteren
een paardenstaart
Waarom onderga ik
dit alles vrijwillig?
om gezondheidsredenen af te raden is op
de kamer te blijven. Het feestterrein toont
dezelfde aanblik als de rest van de stad.
Men danst, eet, drinkt en spuit elkaar on
der de witte meuk. Van een afstand is het
heel even grappig om te bekijken, maar
mij wordt steeds duidelijker waarom ik
carnaval toch maar niet leuk wil vinden.
Als de volgende ochtend om zes uur de
laatste artiest is uitgebruld en alle luidspre
kers eindelijk zwijgen, val ik in slaap.
Doodop. Of ik wel van het carnaval geniet,
wil de hotelmanager weten als ik hem la-
om. Maar zij kan op heel wat meer belang
stelling rekenen dan het doormodderende
défilé. Dat geldt ook voor de man die zoeti
ge pannenkoekjes verkoopt. Na elke bestel
ling imiteert hij een hinnikend paard. Uit
zijn broekband steekt van achteren een
soort paardenstaart. Daarmee wappert hij
dan. Ik vraag me voortdurend af waarom
ik dit alles vrijwillig onderga.
Later op straat zie ik iets wat mij intri
geert. Met schoenpoets ingesmeerde jon
gens die de mensen schrik aanjagen. Voor
de lol. De Zwarte Pedro's beelden overdui
delijk opstandige slaven uit die hun onder
drukkers te lijf gaan. Ik moet meteen den
ken aan de reisgenoot van Sinterklaas.
Zonder twijfel wortelen beide tradities in
hetzelfde verleden, maar wat mogen wij
in de handen knijpen met onze vriendelij
ke, saaie piet. Laten we die ook maar zo
houden. Want met zijn collega's uit Barran-
quilla doen onze kindertjes in sinterklaas
tijd waarschijnlijk geen oog meer dicht.
De koudere maanden door
brengen op de Canarische
Eilanden? Wees eens dwars
en opteer voor La Palma en
La Gomera, de onderdeurtjes
waar de elementen het voor
het zeggen hebben.
Bananen. Links van ons bana
nen, rechts van ons bananen,
op de terrassen op de helling
voor ons bananen en ook in
de achteruitkijkspiegel bana
nen. Dertig minuten zijn ver
streken en de enige vorm van
vegetatie die we aan de voet van de vul
kaan bespeuren, zijn bananenbomen. In
een huurwagen met banden zo glad als pa
ling glijden we over La Palma's vochtige
wegdek, dat in opgaande bewegingen door
een doolhof van plantages slingert.
Volgens onze Vlaamse gids Koen, die na
een reeks omzwervingen over de wereld
op La Palma een gezin stichtte, beslaat het
totale gebied aan terrassen op het eiland
zo'n 3.000 hectares. „Het merendeel daar
van ligt hier in het zuiden en in het wes
ten", vertelt hij. „Want het aantal zonuren
hier ligt een stuk hoger dan in het meer on
beschutte noorden." En zoals je een wijnge
bied herkent aan inwoners met blauwe vin
gers, zo weet je dat je in bananengebied
bent wanneer je boeren met bevuilde kle
ding ziet lopen, bezoedeld en bevlekt door
het lekkende fruit. Voor een eiland dat
voor een groot deel bedekt is met bananen
en dat afhankelijk is van de verkoop daar
van, heeft de fruitsoort maar weinig in
vloed op het lokale taalgebruik gehad. Hoe
diep Koen ook in zijn geheugen graaft, ner
gens vindt hij een spreekwoord dat de inni
ge band tussen mens en banaan illustreert.
Na vanuit het autoraampje een blik te heb
ben geworpen op een gestolde stroom lava
op één van de hellingen besluiten we dat
'beter een groene banaan dan een rijpe vul
kaan' de lokale lading aardig dekt.
Het is elf uur in de ochtend geweest. De
kloven die bij elke bocht afwisselend in de
zon en de schaduw lagen, verdwijnen naar
mate we verder het nationale park Caldera
de Taburiente in rijden in een dikke gordel
ondoorzichtige wolken, alsof iemand aan
het lichtknopje heeft gezeten. „De passaat
wolken", meldt Koen, druk in de weer de
wagen behoedzaam de haarspeldbochten
in te werken. „Verticale wolken die vanwe
ge hun vochtigheid weelderige en dichte
laurierbossen vormen. En omdat die bos
sen veel vocht vasthouden, voorzien ze een
groot deel van het eiland weer van water.
Zo ook de bananenboeren."
Als we de dampende kronkelwegen van de
louteringsberg hebben doorstaan, rijden
we plotsklaps het paradijs binnen: een hel
derblauw vacuüm waarin de zon ongehin
derd zijn werk doet. De passaatwolken die
om het middel van de berg zitten vastge
snoerd, creëren onder ons een wegdek van
watten. Alleen de bergtoppen die nóg ho
ger het heelal in steken, vertellen ons dat
we op planeet aarde rijden. Het letterlijke
hoogtepunt van deze spectaculaire weg op
het wolkendek is de 2.423 meter hoge Ro-
que de los Muchachos, een van 's werelds
beste plekken om met een telescoop naar
de sterrenstelsels te turen.
Op het kleinere buureiland La Gomera is
de natuur een stuk grilliger. Hoger dan het
wolkendek kom je er niet. Maar doordat
het eiland als een omgedraaide cupcake in
de oceaan ligt, bestaat de kust uit rotsfor-
Als je tijdens een bergwandeling
een fluitsignaal de diepte in slingert,
bestaat de kans wel degelijk dat je
antwoord krijgt... krijgt... krijgt....
maties die zich met duizelingwekkende
hoogtes in het water storten. Niet voor
niets vonden de inwoners daarom het Sil-
bo Gomero uit, een fluittaal waarmee de
kloven, de valleien en de talloze kilometers
ertussen konden worden getrotseerd. In de
straten van hoofdstad San Sebastian de la
Gomera, of in die van de andere kleurrijke
plaatsjes, zul je het taaltje niet snel horen.
Maar als je tijdens een bergwandeling een
fluitsignaal de diepte in slingert, bestaat de
kans wel degelijk dat je een antwoord
krijgt... krijgt... krijgt....
Tegen de tijd dat we richting de kust van
Valle Gran Rey rijden, in de namiddag, ba
lanceert de zon al op de bergkam. De weini
ge toeristen die nog op de lavastrandjes lig
gen, laten zich wegjagen door de steeds ver
der op het zwarte zand rollende schuim
koppen. De lokale oudjes zoeken elkaar op
in het schaarse licht van de met lampjes
versierde palmbomen, om daar domino te
spelen. En als ook de omliggende rotspar
tijen, hier en daar bedekt met bananenvel-
den, hun schaduwen over de grillige vlak
tes werpen, gaat eveneens het lichtknopje
op de cupcake uit. 'Tot morgen', wordt er
ongetwijfeld in de verte gefloten.
Alle info en kaartjes op www.burgerszoo.nl/chinalight
ter slaperig tegen het
lijf loop. Hij heeft een
kaartje voor de grote
optocht van vandaag
en daar mag ik gebruik
van maken. Hoera!
De tribune waarop
mijn gereserveerde
plaats zich bevindt,
ziet eruit alsof hij elk
moment kan instorten.
Alles kraakt, piept en
wappert. Ik zie het tele-
tekstbericht al voor
me: 'Carnaval van Bar-
ranquilla eist slachtof
fers'. Niet aan denken.
De optocht komt lang
zaam op gang. En op de een of andere ma
nier ziet alles wat passeert er weinig gedis
ciplineerd uit. Iedereen doet maar wat, het
is een ongelofelijk zootje. Achter mij valt
een knap meisje flauw. Geen idee waar-
ZATERDAG 21 FEBRUARI 2015
NATIONAAL PARK
CALDERA DE TABURIENTE
LANZAROTE
LA PALMA
Santa Cruz
de la Palma
LA GOMERA
TENERIFE
Atlantische
Oceaan
EL HIERRO
San Sebastian
de la Gomera
FUERTEVENTURA
CANARISCHE
EILANDEN
NOORD-
AFRIKA
GRAN CANARIA
op de Canarische kleintjes
door Dirk Wijnand de Jong
Kom in de donkere wintermaand naar Burgers' Zoo en maak kennis met de
eeuwenoude traditie van het Chinese lichtfestival! Ons Arnhemse dierenpark wordt
omgetoverd tot een sprookjesachtig paradijs met gigantische lichtgevende beelden.
Beleef dit magische lichtspektakel elke dag vanaf 18 uur voor maar 10,- per
persoon of gratis met een abonnement! Bovendien blijven de Ocean, de overdekte
Kids Jungle speeltuin én ons Aziatische restaurant extra lang open tot 21 uur.
KONINKLIJKE
