Ruska voelde zich miskend in de schaduw van Ceesink
SPORT 33
Van der Poel wint
Superprestige
Mathieu van der Poel heeft
opnieuw een grote titel vero
verd in het veld. De twintig
jarige wereldkampioen
schreef zaterdag het eind
klassement van de Super
prestige op zijn naam. Van
der Poel had bij de slotwed
strijd in Middelkerke aan de
tweede plaats genoeg om de
eindzege te pakken. De
winst op het zandparkoers
aan de Belgische kust ging
naar Kevin Pauwels.
Van der Poel hield één punt
over Pauwels. Lars van der
Haar werd derde.
Twee skiërs vliegen
over 250 meter
Voor de tweede keer in
twee dagen is het wereldre
cord skivliegen aange
scherpt. Anders Fannemel
zette gisteren bij de wereld
beker in Vikersund zijn ski's
pas na 251,5 meter aan de
grond. Daarmee kwam de
23-jarige Noor anderhalve
meter verder dan Peter Pre-
vc een dag eerder.
De Sloveen vloog zaterdag
250 meter ver vanaf Vikers-
undbakken, de grootste
schans ter wereld in Noor
wegen.
'Marco Pantani
niet vermoord'
De theorie dat Marco Panta
ni in 2004 zou zijn ver
moord lijkt definitief onder
uitgehaald. De Italiaanse
sportkrant La Gazzetta dello
Sport meldt dat en beroept
zich op onderzoeksresulta
ten van toxicoloog Franco
Tagliaro. De Italiaanse pro
fessor deed in opdracht van
justitie opnieuw onderzoek
naar de doodsoorzaak van
de oud-wielrenner en
kwam tot de conclusie dat
hij is gestorven aan een cock
tail van cocaïne en antide
pressiva.
Bij het overlijden van Wim Rus
ka, zaterdag op 74-jarige leeftijd
in een verpleeghuis te Hoorn,
dringen de vergelijkingen met An
ton Geesink zich weer op. Ruska
was de stilist, Geesink een kracht
judoka. Vooral stak het Ruska dat
zijn olympische prestaties, waar
mee hij Geesink overtrof, nooit
navenante erkenning hebben ge
kregen.
Naast twee wereldtitels en zeven
Europese titels behaalde Ruska op
de Olympische Spelen van 1972 in
München twee gouden medailles,
één meer dan Geesink acht jaar
eerder. Geesink mocht zich ver
der baden in heldendom. Het suc
ces van Ruska werd besmet ver
klaard.
Het drama van 'München '72'
bleef Ruska altijd achtervolgen.
Vijf dagen vóór zijn tweede
triomf gijzelden Palestijnse terro
risten in het olympische dorp een
aantal Israëlische sporters, wat
eindigde in een bloedbad met ze
ventien doden. De Nederlandse
bobo's negeerden de roep vanuit
Nederland om de Olympische
Spelen voor gezien te houden en
lieten de keus aan de sporters.
Ruska begreep niets van de dis
cussie en bleef. 'Mijn man had
zich de takke getraind', zei zijn
vrouw. 'Ik moest winnen. Ik
moest een gouden medaille méér
winnen dan Geesink. Anders had
mijn leven geen zin gehad', sprak
Ruska.
Die keuze werd hem nooit ruim
hartig vergeven. Koningin Juliana
achtte een ontvangst van de olym
pische helden ongepast. Nooit
ook zag Ruska zich tot sportman
van het jaar gekroond. Een ko
ninklijke onderscheiding werd
hem onthouden omdat hij ooit
als jongmaatje bij de marine een
korporaal 'een stomp recht voor
z'n kokosnoot had gegeven', waar
door hij in een militaire gevange
nis was beland.
De marine bracht Wim Ruska, in
alles een Amsterdamse stadsjon-
gen, al vroeg op de wereldzeeën.
Zo kwam hij op de Karei Door
man in aanraking met judo. De
successen van Anton Geesink in
spireerden hem. Op eigen houtje
reisde Ruska zijn voorbeeld ach-
terna naar de Olympische Spelen
van Tokio. Aan de rand van de
mat bejubelde Ruska de triomf
van Geesink, ook al verdacht hij
hem ervan door zijn toedoen bui
ten de selectie te zijn gehouden.
Slechts één keer stonden ze tegen
over elkaar in een wedstrijd, op
het EK van 1967 in de halve finale
alle categorieën. Geesink wees de
Nederlandse coach er op dat Rus
ka de overwinning uit respect aan
hem moest laten, overeenkomstig
de Japanse tradities waarin de
leerling de leraar moet laten win
nen. De coach weigerde, de
scheidsrechters hechtten wel aan
de hiërarchische verhoudingen.
Geesink beëindigde vervolgens
zijn carrière als judoka, Ruska
moest nog vijf jaar wachten op
olympisch goud omdat op de Spe
len van 1968 geen plaats was voor
judo. Met de gouden oogst van
München op zak werd hij bonds
coach, maar Ruska beulde ieder
een zo ongenadig af dat er snel
een eind aan kwam. Nee, dan
ging Wim Ruska liever op zee zei
len, met zijn catamaran. De kost
verdiende hij veelal in de rosse
buurt van Amsterdam; als uitsmij
ter, als bedrijfsleider. Tussendoor
ving hij wat extraatjes als show
worstelaar in Japan en de Verenig
de Staten. Zonder zich nog veel
met judo op te houden zou Wim
Ruska geruisloos zijn oude dag
hebben gehaald als hij in novem
ber 2001 niet was getroffen door
een hersenbloeding.
Wim Ruska, de knuffelbeer, was
half verlamd. Hij kwam in een rol
stoel terecht. Zijn lot maakte hem
milder. In januari 2010 voelde hij
zich ook krachtig genoeg voor
een weerzien met Anton Geesink,
acht maanden voor diens overlij
den. Jarenlang hadden ze elkaar
gemeden. Ruzie? Welnee. Vol
gens Geesink 'allemaal de schuld
van die bekende Nederlandse vuil-
spuierij'. En Ruska? Hij stak glun
derend zijn duim op.
MAANDAG 16 FEBRUARI 2015
Sven Kramer (links) geniet na van zijn razendsnelle vijf kilometer op het WK afstanden. Naast hem rijdt zijn bronzen ploegmaat Douwe de Vries, foto
Soenar Chamid/VI Images
MIDDELKERKE
VIKERSUND
MILAAN
NECROLOGIE
door Henk Mees
AMSTERDAM - De eeuwige roem
bleef voor Anton Geesink; in diens
schaduw voelde Wim Ruska zich al
tijd miskend. 'Anton was de sympa
thieke metselaar, ik de vieze uit
smijter', zei Ruska in 1987 in een
interview met het maandblad
Sport International.
Wim Ruska is zaterdag op
74-jarige leeftijd overleden.
Hij won in 1972 twee keer
olympisch judogoud.
