66 Eigenlijk hoefden
we niet zo nodig
meer weg; we zijn
verzeeuwst en het
leven is hier goed
BUITEN 3
Als rode draad door de voorstelling klonk dat
zolang men maar de samenwerking zoekt en
over heilige huisjes heenstapt, er veel moge
lijk is. In Zeeland zijn we met z'n allen op de
goede weg."
Zij gaat zo langzamerhand de verhuisdozen
maar weer eens inpakken, grinnikt ze. In
Soest zullen ze op loopafstand van de Soester-
duinen wonen. En voor haar werk in Uit
hoorn, waar ze instroomt bij Hogenboom Va
kantieparken op de afdeling touroperating, zal
ze drie dagen per week de Loosdrechtse- en
Vinkeveense Plassen doorkruisen. „We begin
nen daar met z'n tweetjes opnieuw. Of we
gaan weer verder, het is maar hoe je het be
kijkt." Maatjes zijn ze al sinds hun studenten
tijd. „De jaren in Afrika neemt niemand ons
meer af. En dat geldt ook voor de jaren in Zee
land." En misschien, mijmert ze, komen ze als
we met pensioen zijn hier wel weer terug:
„Maar hoe het ook loopt: we hebben altijd te
gen elkaar gezegd dat als we het samen goed
hebben en een goede band ervaren met onze
kinderen, het niet zoveel uitmaakt waar we le
ven. Wijzelf zijn ons thuis."
WOENSDAG 4 FEBRUARI 2015
Het heuvelachtige landschap van
Boswachterij Westenschouwen
met haar zandverstuivingen, val
leien en duinweiden. „Dit vind ik
een van de mooiste gebieden",
zegt Sylvia Mecking. foto's Lex de
Meester
Sylvia Mecking
