Heel
gezellig in
de taxibus
naar school
De Sprienke wil kinderen met
beperkingen zo veel mogelijk
zelfstandigheid geven. De
Goese school bestaat 20 jaar.
44 Ze moeten leren
vragen, omdat
ze dat in de
maatschappij ook
nodig hebben
32 ZEELAND
SPECIAAL ONDERWIJS
Naam: Maarten Eijsackers
Leeftijd: 27
Woonplaats: Middelburg
Acht jaar lang reisde Maarten da
gelijks met een taxibusje vanuit
zijn woonplaats Lamswaarde naar
Goes. Drie kwartier heen en drie
kwartier terug. „Ik vond het altijd
heel gezellig", blikt hij terug. „We
hadden een hele leuke chauffeur.
Je bouwt een band op met el
kaar."
Maarten zit in een rolstoel, omdat
hij met een open rug geboren is.
Als kind ging hij naar een gewo
ne basisschool, maar kreeg toen
wel begeleiding van een medewer
ker De Sprienke. „Ik kon niet mee
komen met mijn vrienden en
vriendinnen. Vanwege mijn leer-
achterstand was het beter om
naar het voortgezet speciaal on
derwijs te gaan."
Maarten denkt met plezier terug
aan zijn tijd op De Sprienke. „Het
zwemmen in het zwembad van
de school vond ik altijd heel leuk.
Het was ontspannend om even
uit de rolstoel te kunnen."
Leraar Huib Koel was één van
Maartens favorieten. „Hij is een
aardige man die altijd veel geduld
met me had. Hij nam de tijd om
dingen uit te leggen en was altijd
in voor een grapje. Hij regelde sta
ges voor me en leerde me plan
nen. Ik weet nog goed dat ik alles
moest opschrijven in mijn agen
da. Daar heb ik nu nog steeds veel
aan."
De Zeeuws-Vlaming woont nu in
een begeleide woonvorm in Mid
delburg. Hij werkt op de sociale
werkplaats van Orionis in Vlissin-
gen. „Ik soldeer daar printplaten.
Die worden bijvoorbeeld gebruikt
voor borden van tankstations."
Hoewel Maarten blij is dat hij
werk heeft, vindt hij het jammer
dat hij niet in zijn vakgebied
werkt. Tijdens zijn schoolperiode
op De Sprienke leerde hij onder
meer over techniek en houtbewer
king. „Ik liep stage bij Poppe Be
drijfswagens. Ik vond het mooi
om in een garage te werken.
Vrachtwagens zijn mijn passie. Ik
hoop dat ik ooit nog eens iets in
die richting kan doen."
GOES - Geen enkele school in Zee
land heeft zo'n diverse groep leer
lingen als De Sprienke in Goes.
Op de mytylschool zitten kinde
ren met een lichamelijke en/of
verstandelijke beperking of een
langdurige ziekte. Ze krijgen er
onderwijs, revalidatie, zorg en be
geleiding. De ene leerling knokt
voor een vmbo-diploma, een an
der wordt voorbereid op een be
taalde baan, terwijl ernstig gehan
dicapten piepkleine stapjes zetten
in de dagbesteding.
8.30 uur
Drukte op en rondom het plein.
Tientallen witte busjes, die leer
lingen vanuit alle hoeken van Zee
land opgehaald hebben, staan ge
parkeerd voor de school. Leerlin
gen worden het gebouw in gere
den. Een groepje jongens speelt
een potje voetbal op het plein. De
jongen in de rolstoel doet ook
mee. Hij is keeper.
9.00 uur
„S-A-H-K-F..." De twaalfjarige Ali
Celiktas dreunt de letters op die
op zijn scherm verschijnen. Tege
lijkertijd drukt hij ze in op zijn
toetsenbord. Om ervoor te zorgen
dat hij niet spiekt, ligt er een thee
doek over zijn handen. Ali zit in
de groep die leerlingen voorbe
reidt op een baan. „Eigenlijk leren
ze al typen in de onderbouw,
maar veel leerlingen hebben er
nog moeite mee. Daarom oefenen
we extra", zegt juf Niesje Bakker.
Ali heeft drie fouten gemaakt,
geeft de computer aan. Dat zijn er
drie te veel en dus begint de oefe
ning opnieuw. Hij zucht eens
diep. „Dit is echt heel moeilijk."
9.30 uur
De leerlingen van de dagbeste
ding zitten in een kring. Lerares
Sietske Nieuwenhuize zingt een
liedje om de dag te beginnen.
„Goede donderdag, goede donder
dag, goede donderdag allemaal."
Eén voor één gaat ze de kinderen
langs om ze te begroeten. Voor
Maurits Koppejan, een blonde jon
gen die in een elektrische rolstoel
zit, is dat een hele uitdaging. Toch
lukt het hem om zijn vuistje in
de hand van zijn lerares te druk
ken. Naast Maurits zit een verzorg
ster, die hem constant helpt. Ze
zorgt onder meer dat hij genoeg
sondevoeding krijgt. „Deze leer
lingen zijn ernstig meervoudig be
perkt", legt Nieuwenhuize uit.
„Ze hebben een heel laag niveau.
De kinderen leren met hun eigen
doelen. Ze leren kiezen en ze le
ren foto's en materialen herken
nen. Anderen werken aan hun
woordenschat. Muziek vinden ze
allemaal leuk." Dat blijkt even la
ter wel. Ieder kind mag een hoofd
deksel uitkiezen bij het volgende
liedje. Carola krijgt het hoedje op
en schatert het uit.
„Mag ik er even langs?", zegt de
computer op de rolstoel van
Ernst, die het klaslokaal komt bin
nenrijden. Hij kan niet praten,
maar met een druk op de knop
laat hij toch weten wat hij wil.
„We willen deze leerlingen zo
zelfstandig mogelijk maken", zegt
lerares Catrien de Jonge uit. „Dus
gaan we niet automatisch aan de
kant. Ze moeten leren vragen, om
dat ze dat in de maatschappij ook
nodig hebben." De Jonge geeft les
aan ernstig gehandicapte leerlin
gen in de leeftijd van 15 tot 18
jaar. „Ze functioneren op het ni
veau van 3- tot 5-jarigen."
Ook hier leren alle leerlingen op
hun eigen niveau. De doelen van
de kinderen hangen aan de muur.
De één leert sneller eten, de an
der leert om de juf te herkennen
en een volgende leert hoe hij rus
tig met een bal moet spelen.
In de hoek van het lokaal staat
een bed. „Eén van onze leerlingen
krijgt elke dag twee keer een epi-
Maarten Eijsackers (27) zat acht
jaar op De Sprienke.
Ook met beperking
kun je sprankelen
door Cornelleke Blok
Catrien de Jonge, lerares
10.30 uur
Abigaila Vermare (14) wil haar
vmbo-diploma halen op De Sprien
ke. „Ik wil later graag in de zorg
werken." foto's Marcelle Davidse
