De gehele wereld lijkt
vergaan, op Almere na
Eerlijkheid
marcheert altijd
DIZZIE 27
GRIMM
José Vriens over
romantische boeken
Liefdesverklaring
aan de Duitse taal
Dizzie-leden volgen en
mooie titels ontdekken
muziek?" Na de eerste bestraling besloot
hij: popmuziek, Sky Radio, ook al omdat je
dan weet dat na twee liedjes de behande
ling afgelopen is. „Ik had echt geen zin in
John Cage, Mahler of zelfs Mozart. In zo'n
situatie gaat snobisme heel erg tegen je
werken. Ik ben allerlei dingen gaan her
zien. Wat vind ik nu eigenlijk echt mooi?"
Wat betreft het schrijven, vertelt hij, kreeg
hij het inzicht dat hij zich misschien moest
concentreren op wat hij écht goed kan. Ver
tellen en dialogen.
„Dit boek kon heel goed zonder allerlei filo
sofische observaties en uitwijdingen over
van alles en nog wat. Ik ben gaan herschrij
ven, puur op de kracht van het verhaal. Lie
ver dan een indrukwekkend literair mees
terwerk wilde ik gewoon een pakkend
boek schrijven."
Juliette gaat over de 19-jarige talentvolle te
kenaar Robbie Morris. Hij wordt verliefd
op fotografe Juliette en vertrekt in haar kiel
zog van Bergen naar Amsterdam. Daar gaat
hij als illustrator van de dagelijkse columns
van de oudere journalist Breukhout, zijn
mentor, aan het werk voor de grootste
krant van Nederland.
Het verhaal speelt zich afin de jaren zeven
tig. „Over Juliette heb ik een hoop lof gekre
gen, maar er waren een paar mensen die
vonden dat er te veel seks in zit. Waarte
gen ik me alleen kon verdedigen door te
zeggen: het was de tijd. Een revolutionaire
tijd. De pil was net uitgevonden, aids be
stond nog niet en mensen wilden zich ont
worstelen aan de stuffiness van de jaren vijf
tig. Dus die orgie die ik beschrijf, dat ge
beurde toen overal. Ook de drugs. De vol
wassenen van nu waren de kinderen van
toen. Ik was 15, liep een keer 's morgens bij
de Franse les binnen en zeker vijf leerlin
gen hadden al een lsd-trip genomen. Ik
vond het allemaal wel spannend, er gebeur
de een hoop." Hoewel hij de 'afdeling hip
pie' benauwend vond. In Juliette steekt hij
er de draak mee. „Als mensen in een cirkel
in kleermakerszit een joint laten rondgaan
en na een paar trekjes iedereen tegen el
kaar begint te zeggen hoe ontzettend mooi
de ander is... Kom op, nou nee. Dat ging er
bij mij niet in."
De ober onderbreekt. Terwijl hij Thé Lau
een Bloody Mary voorzet. „Ik heb geen ka
ter", zegt hij. Opstarten dan? „Opstarten ze
ker!" Waar waren we gebleven? Hij lacht
als hij ter sprake brengt hoe de excentrieke
Breukhout het verhaal binnenwandelde.
„Ik zat te juichen achter mijn computer."
Hij heeft nog een middag met Bert Wagen
dorp van De Volkskrant gepraat
om meer te weten over zijn be
roep. „Ik heb er wel bij verteld dat
mijn personage géén columnist
van Volkskrant of NRC is."
Breukhout is gebaseerd op Jip Gol-
steijn, de popscribent van De Tele
graaf en Jan Eikelboom, de vader
van de oude drummer van The
Scene. In Juliette zit ook popfoto
grafe Patricia Steur en Robbie, in
derdaad, losjes op hemzelf geënt.
Waarbij hij wel wil aantekenen
dat Robbie later in het boek, als
hij heel gewelddadig wordt, totaal
niet overeenkomt met de schrij
ver. Guitige blik: „Dat is histo
risch niet correct."
Juliette, wordt, als het aan hem
ligt, alsnog een hit. Daar gaat Thé
Lau de komende tijd alles aan
doen. Hij gaat het verhaal voorle
zen voor een luisterhoek en trekt
langs de theaters met de schrij
verskaravaan Saint Amour.
Toekomst is een onzeker begrip
geworden. Ja, hij is aan het schrijven en
nee, geen roman. „Korte verhalen." En
natüürlijk heeft dat te maken met zijn per
spectief. „Ik heb geen idee hoe lang ik
heb."
Hij heeft een vervelende tijd achter de rug.
„Ten eerste die kerstperiode. De hele we
reld ligt plat en zelf kom je ook noodge
dwongen tot stilstand. En dan die bronchi
tis. Voor hetzelfde geld is het toch de kan
ker. Nu begint de wereld weer in beweging
te komen."
Hij veert op. „Het klinkt misschien als een
absurd doel, maar in augustus is er een ten
nistoernooi in mijn geboortedorp. Mijn
ouders hadden een tennispark in Bergen.
Mijn ambitie is om mee te doen." Laatst
heeft hij een uur met Richard Krajicek op
de baan gestaan en een uur met Kim Clus
ters. „Dat heeft me intens gelukkig ge
maakt. Ben je weieens op Wimbledon ge
weest, vroeg Kim. Dat gaat ze nu voor mij
regelen."
Hij probeert scherp te kiezen nu. „Tegen
zin is geen goed medicijn. Ik moet het wel
leuk vinden. Het enige wat ik jammer
vind, is dat ik dat besef niet twintig jaar ge
leden al had."
JULIETTE
Nadat Renate Dorrestein (1954)
een paar jaar geleden werd getrof
fen door een writer's block ging
ze in op het aanbod van de ge
meente Almere om stadsschrijver
te worden. Het ging weer wat be
ter en ander behang zou zomaar
het laatste zetje in de goede rich
ting kunnen geven.
Het heeft gewerkt. Ze schreef
daar een nieuwe roman. In haar
typerende, vlotte stijl met grim
mige randen. In Weerwater ver
gaat de wereld, op Almere na.
Wie daar op die fatale zomeroch
tend is (veel forenzen zijn in 't
Gooi en Amsterdam aan
het werk, de burgemees
ter en vele anderen zijn
op vakantie), komt er na
enige tijd van ongeloof
achter dat alleen Almere
nog bestaat. Er hangt 'een
sinistere ring van mist'
om de stad. Wie erin
stapt, lost op. Telefoonver
keer is uitgevallen, elektri
citeit is er niet meer. Dus
ook geen internet. Achter
de mist is waarschijnlijk
niets meer. Almere is er
nog, maar de stad is geïso
leerd. Met dit prikkelende
idee weet Renate Dorres
tein wel raad. Almere of
all places, het lachertje on
der de Nederlandse plaat
sen. Ja, lach maar, Almere
is er nog. En wij?
Ze voert zichzelf onder ei-
gen naam op. Als Renate Dorres
tein, de stadsschrijver. Ze neemt
haar taak serieus op en doet in de
vorm van de roman Weerwater
verslag van hoe de Almeerders
het isolement proberen te overle
ven. Als het besefis doorgedron
gen dat er mogelijk nooit meer
iets anders zal zijn dan deze stad,
worden systemen opgezet om
voedsel te verdelen. Ook de socia
le structuur gaat op de kop. Ieder
een wordt verdeeld over Naaste
Families. De weinige mannen
moeten in de lichamelijke behoef
ten van de vrouwen voorzien.
Ook al omdat er voor de toekomst
van Almere kinderen moeten ko
men. Al snel blijkt dat
alle vrouwen onvrucht
baar zijn. Tot er na drie
jaar opeens een baby
van een halfjaar op
duikt. Van wie is die?
Zonder dat het pik
zwart wordt, schildert
Renate Dorrestein in
deze samenleving met
louter akelige kenmer
ken de weinig hoopge
vende wereld na een
onbekende ramp. Met
mooie relativeringen
als 'In een niet-vol-
maakte wereld hoefje
zelf niet volmaakt te
zijn'. En dan dat einde
van de roman, heel
goed. Dat is even lo
gisch als verrassend.
Niet verklappen. Zelf le
zen. En ervan genieten.
Wat zo heerlijk is aan Onzichtbare
boeken van Thomas Heerma van
Voss: de eerlijkheid. Het verhaal
over drie jongens en een man die
een uitgeverij beginnen, ontroert.
In een schrijfstijl die je liefdevol
cynisme zou kunnen noemen,
vertelt de jonge schrijver (1990)
over hoe hij redacteur werd bij Ba-
bel Voss Uitgevers. Nooit van
gehoord? Vandaar die titel: On
zichtbare boeken. De uitgeverij be
staat echt, sinds vijfjaar. Heerma
van Voss nam er de taak over van
zijn broer Daan. In vier jaar tijd
verschenen daar acht boeken, ver
volgens werd het stil. Tot dit boek
je uitkwam, dat vermarkt wordt
als jubileumuitgave. Een jubi
leumuitgave zonder succesverha
len, schrijft Heerma van Voss.
'Eindelijk gebeurde er iets bij Ba-
bel Voss, de machine ging
draaien, als een motor die weer
even aanslaat nadat je uren langs
de snelweg hebt gestaan. Zolang
dat je niet meer weet of je nog op
hulp wacht of denkt: laat maar zit
ten, het is goed zo.' Het laveren
tussen teleurstelling, trots en de
kwetsbaarheid is op elke pagina
te lezen, maar ook de goedmoedig
heid. Zij gingen het anders doen,
en ze doen dat nog. Ergens halver
wege schrijft Heerma van Voss
dat hem het idee bekroop dat hij
in een roman van Elsschot was be
land, maar een vergelijking met
Kaas is al vanaf het begin makke
lijk gemaakt. Vol goede moed aan
een onderneming beginnen en
dan geconfronteerd worden met
de realiteit van, in dit geval, de cri
sis in de boekenbranche. Het di
lemma: welke belangrijke boeken
worden er nou door niemand ge
kocht? Maar zo'n jubileumuitgave
marcheert altijd. Toch?
MAANDAG 2 FEBRUARI 2015
INTERVIEW
In de maand februari staat Dizzie.nl in
het teken van de romantiek. Lees nu op
Dizzie.nl een interview met de schrijfster
van liefdes- en familieromans José Vriens
(foto) over haar werk en het Valentijnge-
nootschap waarvan zij bestuurslid is.
DE WOORDEN VAN
RECENSIE
De woorden van Grimm van Nobelprijswin
naar Günter Grass is een ode aan de taal
en het woordenboek van de gebroeders
Grimm. „Niet direct een sexy onder
werp? Grass pakt dit zeer origineel aan",
aldus een lovende recensie op Dizzie.nl
BLOG
Hoe kan ik leden volgen op Dizzie.nl?
En hoe ontdek ik samen met hen interes
sante titels? Op de Dizzie-homepage
vind je een overzicht van alle activiteiten
van Dizzie-lezers. Lees het blog op Diz-
zie.nl en ontdek hoe leuk 'volgen' is.
Snobisme
gaat tegen
j e werken
VAN EIGEN BODEM
Saint Amour, de schrijverskaravaan die rond Val-
tentijnsdag door het land trekt gaat, met Thé
Lau, donderdag in première.
Speeldata: Dizzie.nl/saintamour
Juliette -
een liefde in
snapshots
Thé Lau
272 blz
Lebowski
19,95 euro
Dizzie.nl
door Theo Hakkert
Weerwoter
Renate
Dorrestein
302 blz.
Podium
19,50 euro
Bespreek dit boek
zelf op Dizzie.nl
VERHAAL
door Merel Dado
Thomas Heerma van Voss -
Onzichtbare boeken. 48 blz.
Babel Voss, 6,95 euro. Dizzie.nl
