Willeke Alberti wordt 70.
Een leven vol veerkracht na
tegenslag. „Als het spaak liep
in de liefde, was mijn werk
mijn veilige haven. Bij iedere
tegenslag bood het publiek
mij troost."
SPECTRUM 5
interview
lólMh -K*
l .TI'- - LlP
,4" -.(fö rtft
Ze groeide op in Am
sterdam. Haar wieg
stond in een huis aan
de Amstel, later ver
huisde het gezin naar
de Rivierenbuurt.
„Mijn ouders noem
den me Willy Albertina. Eigenlijk is
mijn achternaam Verbrugge, maar om
dat mijn vader al bekend was als Wil
ly Alberti, noemde iedereen me Wille
ke Alberti. Als kind ging ik op zondag
met mijn vader mee naar Ajax en ook
nam hij me vaak mee naar optredens.
Daarom wist ik als kind al dat ik later
zangeres en actrice wilde worden. Ik
was ro toen ik al in een musical speel
de en ik was t3 toen ik mijn eerste
plaatje opnam. Het vak hoort gewoon
bij me."
Vader Willy Alberti was zanger. Hij
zong Italiaans repertoire en had hits
als De glimlach van een kind en Nie
mand laat zijn eigen kind alleen. „Hij
was mijn voorbeeld, mijn bescherm
engel en mijn vriend tegelijk. Ik heb
ongelooflijk veel van hem gehouden
en mis hem nog iedere dag. Natuur
lijk had ik ook een band met mijn
moeder, maar mijn vader en ik, daar
kwam echt niemand tussen. Ik denk
wel eens dat het daarom ook verkeerd
is gegaan met mijn relaties. Die gin
gen stuk omdat mijn mannen een an
der beeld van trouw hadden dan ik.
Terwijl ik zocht naar iemand die net
zo onvoorwaardelijk van me hield als
mijn vader. Aan die eis kon eigenlijk
niemand voldoen."
Ze was getrouwd met gitarist Joop
Oonk met wie ze haar dochter
Danielle kreeg. Later trad ze in het hu
welijk met tv-producent John de Mol.
Hij is de vader van haar zoon Johnny,
die nu bekend is als acteur en tv-per-
soonlijkheid. In 1983 trouwde ze met
voetballer So ren Lerby. Samen zijn ze
de ouders van hun zoon Kaj.
„De liefde heeft me onzeker gemaakt.
Als je je drie keer totaal geeft in een
relatie en het gaat drie keer verkeerd,
krijg je een deuk in je zelfvertrouwen.
Dan stel je jezelf ook niet zo makke
lijk meer open voor iets nieuws. Maar
ik kijk liever naar de goede kanten
van het leven, want ik ben veel meer
dan de vrouw die drie keer is geschei
den. Het positieve is dat ik met alle
drie mijn mannen goed contact heb.
Met alle drie ben ik altijd maatjes ge
bleven. Ze zijn ook alle drie geweldige
vaders. Daarom is het contact met
mijn kinderen en kleinkinderen ge
lukkig heel goed. Ze komen allemaal
graag bij me, ook mijn schoondoch
ters en mijn schoonzoon. Mijn familie
betekent mijn veiligheid. Daarom
staan zij altijd op de eerste plaats."
Na haar successen met liedjes als Spie
gelbeeld, Morgen ben ik de bruid, Mijn
dagboek en Een reisje langs de Rijn
werd ze gevraagd voor acteerwerk. Ze
had de hoofdrol in de film Rooie Sien
waarin ze de klassieker Telkens weer
vertolkte. Tv-kijkers lagen aan haar
voeten toen ze vertederende Marleen
Spaargaren speelde in de serie De klei
ne waarheid. Daarna stond ze met to
neelvedetten als Mary Dresselhuys,
Guus Hermus en Jeroen Krabbé in de
theaters.
„De critici uit de toneelwereld had
den er de mond van vol, toen ik met
serieuze stukken begon. Ze keken op
me neer. Je had ze moeten horen. Ze
sabelden me keihard neer. 'Daar heb
je weer zo'n zangeresje dat zo nodig
moet acteren', zeiden ze. En: 'Je denkt
toch niet dat zo'n meisje wat kan op
het toneel?'
„Maar de kritiek verstomde toen ze
me aan het werk zagen. Uiteindelijk
kreeg ik geweldige recensies. Toen
merkten ze dat ik echt wel wat in
huis had. Ik had natuurlijk het geluk
dat ik omringd was door de grote na
men uit het vak. Als je je kunt spiege
len aan zoveel talent en ervaring, tilt
dat jezelf ook weer op.
„Als je het op een rijtje zet, besefik
dat ik alle grote namen om me heen
heb gehad en dat ik bijna overal bij
ben geweest. In de afgelopen jaren is
het amusement in Nederland echt
een toonaangevende business gewor
den. Met de ontwikkeling van musi
cals en tv-producties lopen we voorop
in de wereld. Ik ben er trots op dat ik
Ik word razend als ze
zeggen dat ik 't rustig
aan moet doen omdat
ik geen 18 meer ben
daar onderdeel van mocht uitmaken."
Maar er waren ook tegenvallers. In
1994 deed ze voor ons land mee aan
het Eurovisie Songfestival. Haar vertol
king van Waar is de zon leverde zó wei
nig punten op dat Nederland een jaar
niet mee mocht doen. „Ik had natuur
lijk hoger willen eindigen, maar ik
denk toch met een positief gevoel te
rug aan het songfestival. Toen het re
sultaat tegenviel, gingen mijn fans
met z'n allen om me heen staan. Ei
genlijk heb ik er alleen maar voordeel
van gehad, want ik word nog iedere
jaar geboekt bij songfestivalfeesten.
En altijd vragen ze me wat ik van de
nieuwe inzendingen vind. Ook dat
lied zing ik nog steeds graag.
„Een échte tegenvaller was de publici
teit na mijn echtscheidingen. Het los
laten van je partner maakt je als mens
heel kwetsbaar. Dan is het heel hard
om in zo'n zware periode te lezen en
de horen wat in de media allemaal
over je wordt geschreven en geroe
pen. Ook al zit je al jaren in het vak,
dat went nooit."
Begin jaren negentig was ze nog maar
weinig te zien op het toneel of in het
theater. „Mijn carrière stond op een
laag pitje omdat ik vijftien jaar voor
mijn jongetjes had gezorgd en voor
het werk van Soren naar Duitsland
was verhuisd.
Toen ik weer naar Nederland terug
ging, was het helemaal niet vanzelf
sprekend dat het publiek op me zat te
wachten. Ik was pas gescheiden en
moest mezelf weer zien te redden. Ge
lukkig bleek toen bij een groot con
cert in Carré dat het publiek me weer
ouderwets omarmde. Daardoor was
ik in één keer weer helemaal terug: ik
werd weer gevraagd voor tv-program-
ma's, daarna kwamen de musicals en
was ik weer volop in de running. Dat
is nooit gestopt.
„Ik word 70. Nou en? Zolang ik me pri
ma voel, blijf ik werken. Ik kan niet
zonder het vak, want dat is mijn le
ven. Daarom word ik razend als ze
zeggen dat ik het rustig aan moet
doen omdat ik geen 18 meer ben. Dat
gezeur ben ik echt spuugzat! Echt, dat
maakt me razend! Alsof iemand van
18 niet moe is als hij hard werkt. Kijk
naar Rob de Nijs en Boudewijn de
Groot. Of naar Barbra Streisand en
Liesbeth List. Die werken ook alle
maal nog. En zingen nog geweldig."
Om stil te staan bij het jubileum geeft
ze twee concerten in Carré en ver
schijnt een boek over haar leven. „Om
er in Carré goed uit te zien en om
daar op mijn best te zingen, heb ik
vanaf de jaarwisseling geen alcohol
meer gedronken en ben ik flink aan
de lijn geweest. Als je het geluk hebt
om 70 te worden én de mazzel hebt
dat je nog mag werken, wil je dat vie
ren met de mensen die van je hou
den. Mijn fans, dus. Zie de concerten
daarom als een persoonlijke reis door
die zeventig jaar. Ik vertel over belang
rijke momenten in mijn leven en loop
baan en zing daar passende liedjes bij.
Het gezellige meezingrepertoire komt
voorbij, maar ik breng ook de aangrij
pende, gevoelige nummers die me zo
dierbaar zijn.
„De jaren hebben me geleerd dat je de
energie altijd uit jezelf moet halen. Ik
heb iets manisch positiefs in me. Iede
re keer vind ik weer ergens de veer
kracht om door te gaan. Maar je komt
alleen op de wereld en je gaat ook
weer alleen. In die tussenliggende ja
ren moet je er het beste van maken en
jezelf volop geven. En intussen hopen
dat je ook wat goede mensen tegen
komt. Dat geluk heb ik gehad."
ZATERDAG 31 JANUARI 2015
Zo'n zangeresje
kan toch niet acteren?
door Jan Vriend
Grote foto: Willeke Alberti in 1964.
Kleine foto's: Met vader Willy (1962);
Als Marleen Spaargaren in De Kleine
Waarheid met John Leddy (1970) en in
de musicalversie van De Jantjes (2010).
Op 2 en 3 februari geeft Willeke Albert ju
bileumconcerten in theater Carré in Am
sterdam. Eind januari verschijnt het boek
over haar leven, geschreven door Belinda
Meuldijk.
reageren?
spectrum@depersdienst.nl
