Met bijna iedereen heb ik wel
een klik
WERKEN 21
In De Uitdaging vertelt elke week iemand, aan de
hand van vijf vragen over zijn of haar werk. Wat is
het voor werk en wat is de grootste uitdaging?
Vandaag: Schoonheidsspecialiste Alice Kleine (22) van
Aparencia uit Terneuzen. foto Peter Nicolai
weten van horen zeggen. Ze zijn er ook
nieuwsgierig naar en willen dan klant
worden.
Wat is het leukste aspect aan dit werk
Ik vind de afwisseling in behandelin
gen erg leuk, maar ook dat ik elke+ dag
heel veel verschillende mensen bij mij
binnen krijg. Oud, jong, verlegen of
juist niet verlegen, het maakt niet uit.
Het blijkt dat je met bijna iedereen wel
een klik kunt hebben.
Wat is de grootste uitdaging in uw werk?
De grootste uitdaging is voor mij om al
tijd vernieuwend bezig te zijn. Zo blijf
ik natuurlijk ook klanten trekken. Ik ga
later dit jaar nog een aantal cursussen
volgen, om nog meer nieuwe technie
ken te leren om toe te kunnen passen.
Waaruit bestaat uw werk?
Ik geef klanten een schoonheidsbehan
deling, maak hun nagels mooi en doe
make-up bij ze op.
Voor veel mensen is dat in hun drukke
leventje het ene uurtje per maand dat
ze verplicht moeten stilzitten: zonder
kinderen en even niet aan werken den
ken. Ik doe dan ook mijn best om ze te
verwennen.
Hoe bent u in deze baan terechtgekomen?
Ik heb er voor gekozen om als zelfstan
dige aan de slag te gaan. Al voor ik met
mijn opleiding begon, vond ik dit werk
leuk. Toen dacht ik: Ik wil er een eigen
draai aan geven, zonder regels van een
baas en mijn eigen tijd kunnen indelen.
En dat is dus gelukt: ik heb mijn eigen
praktijk Aparencia.
Waar haalt u de meeste voldoening uit?
Als klanten na een behandeling heel
erg tevreden weggaan en na een paar
weken nog steeds tevreden zijn, omdat
alles er nog goed uitziet. En als ze (blij
ven) terugkomen geeft dat echt voldoe
ning.
Wat me ook veel genoegen doet is als ik
totaal onbekende mensen ontmoet, die
dan van alles over mij en mijn praktijk
de dagelijkse dingen zoals de vaatwasser, koffie
en thee. Vrijwilligers zijn ondersteunend in de
zorg of ze doen een boodschap voor een bewo
ner. „Een partner kan hier een partner zijn, een
dochter een dochter. Thuis blijf je toch ook een
zorgmedewerker." De familie wordt begeleid
met de zaken die geregeld moeten worden. Jaco-
mien: „Er komt van alles op je af, wij houden
het overzicht en kunnen helpen met tips en
doorverwij zingen."
„De keukentafel is een trefpunt voor bewoners,
familie en personeel. Een plaats voor een luiste
rend oor", vertelt vrijwilliger Thea Mandos. Het
hospice is smaakvol en rustgevend ingericht. Er
zijn vijf kamers voor bewoners, elk met een ei
gen sanitaire ruimte. De kamers mogen naar
HOSPICE HET CLARAHOFJE
persoonlijke smaak worden aangepast en huis
dieren zijn welkom. Naasten zijn dag en nacht
welkom en kunnen blijven logeren. „Het is
voor veel bewoners een stap om naar hier te ko
men. Je weet dat je hier zal sterven, maar er
wordt hier juist ook heel intens geleefd", zegt
Jacomien. Het Clarahofje is er voor mensen die
een te verwachten levensduur van drie maan
den of korter hebben, wat niet betekent dat een
verblijf niet langer mag duren. In de laatste da
gen is het leven puur. Emoties als huilen,
angst, maar ook lachen wisselen elkaar af. Ta
mara: „Je leert hier zelf wel te relativeren en je
leven bewuster te leven."
ZATERDAG 31 JANUARI 2015
hier de regie
Tamara Uitterhoeven (L) en Jacomien Marinussen bij de knopen-
boom, die symbool staat voor alle medewerkers en vrijwilligers in het
Hospice
Marianne van Meer was in 1992 de grondleg
ster van de hospicezorg in Zeeland met de op
richting van het eerste hospice in Hansweert.
Dit hospice was het derde in Nederland.
Het Clarahofje ontleent zijn naam aan Clara
van Assisi, een vrouw die leefde in de dertien
de eeuw en die voor iedereen zonder onder
scheid klaar stond.
De levenshouding van Clara van Assisi is te
vergelijken met een boom. De wortels drin
gen ver in de bodem in juist in de diepte
vindt hij water dat hem doet groeien en
bloeien. Boven de grond strekken de takken
zich steeds verder uit, het bladerdak be
schermt en de stam is een robuuste steunpi
laar. Een symboliek die door de zwarte noten
bomen in de tuin van hospice Het Clarahofje
terugkomt.
Het huidig Clarahofje zit sinds 2010 in Goes.
Zeeland heeft 4 hospices en 3 palliatieve
units.
Beleid en visie is een samenwerking tussen
Zorgstroom en Stichting Het Clarahofje.
Er zijn via Zorgstroom 11 verpleegkundigen
en 2 medewerkers huishoudelijke dienst.
Stichting Het Clarahofje heeft 2 coördinato
ren in dienst en er zijn zo'n 60 vrijwilligers
werkzaam voor het hospice.
Er zijn 5 kamers, dus maximaal 5 bewoners
kunnen in Het Clarahofje verblijven.
Elk halfjaar organiseert Het Clarahofje een
herdenkingsdienst.
Het Clarahofje verzorgt op verzoek ook pre
sentaties aan kerken, verenigingen, bonden,
scholen etc.
Taal leeft. Het officiële 'de' hospice gebruikt
in de praktijk haast niemand, daarom hebben
we 'het' hospice aangehouden.
Hospice Het Clarahofje. foto's Marcelle Davidse
