van Waterdunen is 'oplichting van het ergste soort'
Aanleg
BUITEN 5
Kauw
In deze rubriek volgen we de aanleg en achter
gronden van Waterdunen bij Groede. Kustver-
sterking en aanleg van een groot natuurgebied
gaan daar hand in hand. Vandaag: ZLTO'er
Rinco de Koeijer voelt zich nog altijd bedrogen.
Het was één van de grote twistpun
ten in de aanloop naar de aanleg
van Waterdunen: mogen grondei
genaren in het gebied gedwongen
worden hun grond af te staan? Voor Rinco
de Koeijer is het nooit een vraag waard ge
weest. „Natuurlijk had er nooit onteigend
mogen worden! Dat Waterdunen er alleen
zou komen op basis van vrijwillige grond
verwerving was een keiharde afspraak!"
De Koeijer was tijdens de planvorming na
mens landbouworganisatie ZLTO lid van
de gebiedscommissie in West-Zeeuws-
Vlaanderen. Dat is een groep mensen van
overheden en belangenorganisaties die sa
men afspraken maken over de ontwikke
ling van de streek. Achteraf bekeken had
de ZLTO nooit in die commissie moeten
gaan zitten, zegt De Koeijer. „Zonder land-
bouwvertegenwoordiging kwam er geen
Rijksgeld vrij voor landinrichtingscommis
sies. Om ons over te halen aan te sluiten
zijn er allerlei beloftes gedaan, waaronder
de toezegging dat er nooit, bij welk plan
dan ook, sprake zou zijn van onteigening.
Maar toen het geld geïnd was, bleek die
deal niets meer waard." De Koeijer heeft er
geen goed woord voor over. „We zijn ver
schrikkelijk misbruikt. Het was oplichting
van het ergste soort. De democratie staat
bij dit onderwerp heel erg te kijk."
De Koeijer zag het heel lang niet aanko
men, geeft hij aan. „Ik heb die mensen van
de provincie nota bene staan verdedigen.
'Wat maken jullie je nou druk', zei ik tegen
andere boeren toen ze in het geweer kwa
men tegen Waterdunen. 'Er is toch afge
sproken dat er geen onteigening plaats
vindt. Dus dan is het toch in orde'. Sommi
ge mensen uit mijn achterban vonden mij
toen al naïef. Nou, dat is wel uitgekomen."
Omdat een meerderheid van de Sluise ge
meenteraad Waterdunen niet wilde aanleg
gen zolang er geen overeenstemming was
met grondeigenaren, toverde de provincie
in 2008 een konijn uit de hoge hoed door
de regie over het plan over te nemen. Al
snel bleek dat alleen door het inzetten van
een onteigeningsprocedure de benodigde
grond ter beschikking zou komen. Provin
ciale Staten besloten vervolgens met een
flinke meerderheid om onteigening toe te
staan.
De Koeijer ervoer het als een messteek in
de rug, waarvan de wond nog altijd niet is
geheeld. „Dat een deel van die mensen nog
altijd onze provincie bestuurt... Daar heb ik
veel moeite mee." Hij verwijt meer par
tijen dat ze niet pal stonden. „Een deel van
het gemeentebestuur, het waterschap, de
Recron, de Zeeuwse Milieufederatie, de Ka
mer van Koophandel: ook die kunnen blijk
baar leven met leugens. En ik vind dat de
media zich ook voor het karretje hebben la
ten spannen van de voorstanders."
Overigens ziet De Koeijer, nog steeds be
stuurslid van de ZLTO in West-Zeeuws-
Vlaanderen, ook persoonlijk het nut van
Waterdunen niet in. „Ze zetten in op mas
sa's bezoekers... ik zie het er niet van ko
men. De overgrote meerderheid van de toe
risten komt toch echt voor het strand. Om
daar dan zóveel geld aan uit te geven... Als
ze die tientallen miljoenen in de land
bouwsector hadden geïnvesteerd, hadden
ze er veel meer aan gehad."
WOENSDAG 21 JANUARI 2015
steenuilen zijn verkast
Poepuul
De steenuil is een klein uiltje dat van
kop tot staart gemeten niet veel gro
ter is dan een spreeuw. De vogel
broedt graag in holle bomen en voor
al knotwilgen gelden als favoriet.
Steenuilen broedden in Zuid-Beve
land van oudsher ook vaak in holen in
hoogstamfruitbomen. Maar veel knot-
bomen verdwenen en daarbij komt
dat in de jaren zestig het hoogstam-
fruit plaatsmaakte voor laagstam
boomgaarden, waardoor er woning
nood ontstond voor holenbroeders
als de steenuil. Al vanaf het heel vroe
ge voorjaar laten de vogels in de sche
mering hun langgerekte roep horen:
poeoeoeoep. Die roep heeft de vogel
de streeknaam 'poepuul' bezorgd.
Het geluid is gemakkelijk te imiteren
en de vogel reageert daar meestal
heel snel op door terug te roepen of
naar de bron van het geluid toe te
vliegen.
In de loop der jaren is het aantal steenuilen dat in een kast broedt steeds verder uitgebreid.
Steenuil
door Martijn de Koning
