Zwemloop
66 Van sommige
dingen heb ik
spijt dat ik ze
nog niet
gedaan heb. Dat ik
de Kustmarathon
nooit gelopen heb
bijvoorbeeld. Ik zou
hem mee kunnen
doen, maar m'n
cardioloog heeft me
gewaarschuwd dat
m'n hart er na 35
kilometer weieens
mee zou kunnen
ophouden.
SPECTRUM 11
Voor het eerst sinds 13 januari
2008 wordt in Vlissingen
weer een zwemloop gehou
den. Drie weken later, op 1 maart,
werd in Kapelle de laatste wedstrijd
in Zeeland gehouden.
Vandaag wordt de zwemloop in Zee
land in ere hersteld. In Vlissingen
zijn wedstrijden voor de jeugd en
voor senioren. De start is in het
zwembad, de finish even verderop op
de atletiekbaan.
Misschien is het de aanzet om ook
weer een triatlon in Zeeland te orga
niseren. Sinds het verdwijnen in 2013
van de triatlon Zeeland zit de provin
cie zonder triatlon. Kevin de Pagter
broedt samen met de mede-organisa
toren van de zwemloop op plannen
om volgend jaar een triatlon te orga
niseren in de buurt van Arnemuiden.
Zeeland had in 1986 overigens de we
reldwijde primeur van de zwemloop.
De TVZ, Triatlon Vereniging Zee
land, wilde zijn leden ook in de win
ter iets sportiefs bieden. Vanwege de
kou werd het fietsen geschrapt en ble
ven zwemmen en hardlopen over.
Nadien werden wedstrijden gehou
den in Vlissingen, Middelburg, Kapel
le, Oostburg en Terneuzen. Ook Bra
bantse plaatsen sloten zich aan, waar
na de nieuwe tak van sport ook in
België en Polen vaste voet aan de
grond kreeg.
het verleden ook nog met hartritmestoornis
sen kampte. Een pacemaker heeft het pro
bleem min of meer opgelost, maar de spier
ziekte heeft er natuurlijk geen goed aan ge
daan. De ingreep in 2009 kostte trainingstijd,
net als de enkelbreuk die hij in 2007 opliep
bij een scooterongeluk. „Door de spierziekte
kost herstel van dit soort dingen veel meer
tijd dan bij gezonde mensen. Soms duurt het
wel vier keer zo lang." Inmiddels is De Pag
ter weer 'wedstrijdfit'Wedstrijden heeft hij
nog steeds nodig. Het is de aard van het
beestje. Hij is altijd op zoek naar tegenstan
ders, naar een doel, een uitdaging. Vroeger
trainde hij tien keer per week en streed hij
bij crosses, stratenlopen, duatlons, triatlons
en zwemlopen met de besten mee. Hij werd
drie keer Zeeuws crosskampioen, won het
Zeeuwse Stratenloopcircuit, werd twee keer
tweede in het Zwemloopcircuit, won zware
wedstrijden als de Hobbeldebobbelloop en
schreef ook de Aagtekerkerun op zijn naam.
„Dat vond ik wel m'n mooiste overwinning.
Het was in 2008 en ik versloeg voor het eerst
Niels Koole, een van m'n grote voorbeelden.
Daar was ik trots op."
Inmiddels heeft hij zijn ambities bijgesteld.
De Pagter probeert zijn tijden van de jaren
ervoor te evenaren, maar dat lukt niet vaak.
Ook al niet omdat hij tijdens het hardlopen
problemen had met zijn armen. Die kon hij
niet mee mee laten bewegen en hingen als
poppenkastpoppen langs zijn lichaam. Podo-
loog Lous Wondergem, die De Pagter samen
met Niels Koole bij de organisatie van de
zwemloop assisteert, heeft twee braces ge
maakt, waardoor de armen weer in de loop
houding komen. „Het is wel eens confronte
rend", erkent De Pagter. „Mijn tegenstanders
worden sterker terwijl ik zwakker word.
Soms zou ik wel eens willen weten waar ik
zou hebben gestaan als ik die ziekte niet had
gehad. Maar dat heeft geen zin, daar maak je
het jezelf alleen maar moeilijk mee. Waarom
zou je niet genieten zolang het nog kan? Ik
vind het nog steeds hartstikke leuk om te
doen. Ja, ik heb soms hulp nodig. Ik heb bij
voorbeeld moeite om m'n badmuts op te
doen. Maar daarbij helpen m'n schoonvader
en zwager. Da's wel prettig. En ik heb nu een
gezin zodat ik besef dat er ook andere dingen
in het leven zijn. Gelukkig maar. Voor mij is
het nu zo: zolang ik niet laatste word, kan ik
mee blijven doen."
Maar zo ver is het nog niet. De Pagter gaat
vandaag van start op de korte zwemloop,
500 meter zwemmen en 5000 meter hardlo
pen. Als het even kan, wil hij de volgende
keer 1000 meter zwemmen en ro.ooo meter
hardlopen. „Ik ben nog steeds op zoek naar
uitdagingen en dat is die zwemloop nu voor
mij. Ik voel me ook helemaal niet zielig.
Waarom zou ik me zielig voelen als ik nog
gewoon aan wedstrijden mee kan doen?
Oké, ik ben wel eens verdrietig, ik ben wel
eens wanhopig. Laatst wilde ik een kop soep
in de magnetron zetten, maar liet die vallen
omdat ik te weinig spierkracht in m'n han
den had. De volgende keer doe ik die kop ge
woon wat minder vol. Ik zou m'n grenzen
liever naar boven verleggen, ik moet ze naar
beneden bijstellen. Het is niet anders."
ZATERDAG 17 JANUARI 2015
Dankzij twee braces kan Kevin
de Pagter weer wat makkelijker
hardlopen.
foto's Ruben Oreel
