REIZEN 31
De fijnste zandstranden
van Corsica vind je aan
de oostkust. Ideaal voor
familievakanties. Wie
avontuur zoekt, is hier
ook op zijn plek. Ruige
bergen en wilde rivie
ren volop. „Niet plassen
in de wetsuits graag."
-vj- 'if'
Snel of langzaam?"
Zijn blik oogt vrien
delijk, maar ook
dwingend. Ik kijk
eens in de diepte
waar het koude berg
water klaterend uit
eenspat in talloze glasheldere drup
pels. „Ongeveer 10 meter."
De Franse gids Christophe Pigeault
roept het vlak bij mijn oor, om de ri
vier te overstemmen die in de nauwe
kloof luidruchtig wegstroomt. Snel be
tekent: springen. Langzaam wil zeg
gen: zakken aan een touw. „Het is za
terdag, ik neem de langzame", pro
beer ik in slecht Engels stoer te doen.
ïle de Beauté, eiland der schoon
heid. Zo noemen Corsicanen hun ge
boortegrond. In dat predicaat schuilt
uiteraard een stuk nationalistische
dweperigheid, maar toegegeven: ze
hebben gelijk. De westkust met zijn
slingerende bergwegen en grillige
rotspartijen; de Castagniccia met zijn
groene valleien, vol verwilderde var
kens en uitgestrekte kastanjebossen,
waar deze onherbergzame streek in
het noorden haar naam aan dankt.
Kort en cool gezegd: must see.
De oostkust van Corsica is het do
mein van strandliefhebbers. Vanaf de
hoofdstad Bastia tot Porto-Vecchio in
het zuiden vind je een vrijwel aaneen
gesloten strook van brede zandstran
den, langzaam aflopend in de door
gaans kalme zee. Druk is het in popu
laire badplaatsen als MorianiPlage,
Aleria of Ghisonaccia, waar je volop
campings vindt, pal aan de rand van
de Tyrreense Zee. Wil je alleen het
klotsen van de golven en het krijsen
van de meeuwen horen, dan hoefje
niet ver te zoeken. Al een paar kilome
ter verderop lig je volkomen privé, al
dan niet voor een streeploos zonne
bad.
Op welk strand je ook bent, draai
180 graden en je hebt zicht op een ho
ge rij uitdagende bergen: Monte Ro-
tondo (2.622 meter) of Monte d'Oro
(2.389 meter), gewoonlijk de zomer
lang voorzien van een besneeuwde
top. Op de flanken van deze ruige
puisten zoeken veel stroompjes en be
ken een weg naar beneden. Geduren
de duizenden jaren heeft het water
diepe kloven in de rotsen geslepen.
Met de auto kun je diverse van de-
ze zogenoemde gorges simpel verken
nen. De soms smalle weg van Saint
Antoine naar Ghisoni (D344) is goed
berijdbaar en biedt bij het Defdé de
l'Inzecca of het Défilé des Strette een
adembenemend uitzicht op de rivier
Fium'Orbu. Zonder meer het omrij
den waard.
Nog leuker is te voet afdalen door
een snelstromende bergrivier. Dat
heet met een goed Frans woord canyo-
ning. Het niveau verschilt: wild, spor
tief of toegankelijk. Wij zijn met z'n
zessen, onder wie mijn dochter van
11. Onze keuze valt op Canyon Puli-
schellu, een tocht van tweeënhalf uur
nabij het Bavellamassief. Kinderen
mogen al vanaf 8 jaar meedoen: par
fait pour une première aproche, per
fect voor een eerste kennismaking.
De langzame weg dus. Met een ca-
rabiner haak ik in een lus in een berg
beklimmerstouw. „Gewoon met twee
handen goed vasthouden", tipt gids
Pigeault. Meteen laat hij het touw vie
ren. Ijskoud rivierwater klettert kei
hard op mijn helm. Gestaag zak ik
langs de gladde rotswand, de water
spiegel ver beneden me lijkt nauwe
lijks dichterbij te komen. Dan laat de
gids - veel te vroeg! - het touw los.
Even is er dat weeïge gevoel in mijn
maag, de angst voor de val. In het die
pe bassin aan de voet van de waterval
bruist en borrelt het. Door de drijf
kracht van mijn wetsuit stijg ik als
vanzelf. Bij mijn nek gutst het even
naar binnen. Pigeaults smeekbede bij
zijn instructieve praatje schiet door
me heen: „Niet plassen in de wetsuits
graag." Ik kom boven en proef de adre
naline op de punt van mijn tong.
Het gaat verder door smalle sple
ten, langs hoog opgestapelde reuzen-
keien, over schuimende waterglijba
nen van eeuwenlang door zand en
gruis gepolijst gesteente. Soms is de
kloof zo nauw en hoog, dat de stralen
van de julizon de waterspiegel niet be
reiken.
Uiteraard komt er een plek waar
springen nu eenmaal moet. „Geen
langzame weg hier", zegt Pigeault.
Maar de instinctieve afkeer van ge
vaar is al een stuk minder. Ik ben als
laatste aan de beurt. Nooit eerder
sprong ik van een meter of 7 naar
beneden. Weten hoe die bruisende
euforie voelt? Probeer zelf maar.
SCHILDPADDENRIVIER
WAAR EN WAT
ZATERDAG 10 JANUARI 2015
-
'-jj/R-J-
S kï"£\rr>-
door Peter de Groot
Vyj /V' -
Handen binnen
boord als je
vaart maakt op
een natuurlijke
waterglijbaan in
de Pulischellu-
kloof. foto's
Peter de Groot
Een sprong in het diepe.
De langzame weg naar beneden: aan
een bergbeklimmerstouw.
Bastia
Kajakken kan onder meer op de
benedenloop van de Tavignano
bij Aleria. Spectaculair wildwater
is hier niet, maar het landschap
vergoedt veel. Net als het opwin
dende moment dat de rivier in
de zee stroomt.
Peddel ook eens langs het strand
naar de Schildpaddenrivier, in
een militair terrein in de buurt
van Bravone. In het hoogseizoen
staken de Franse straaljagers hun
schietoefeningen en is het ge
bied toegankelijk.
Gooi een stukje stokbrood in
het zoete water en tientallen
schildpadden steken de kop op.
Hemelsbreed ligt Corsica's
hoofdstad Bastia op zo'n
1.430 kilometer van Utrecht.
Als je met de auto gaat, is ge
bruik van een veerdienst on
vermijdelijk. Dat kan vanuit Ni
ce, Toulon, Marseille (Frank
rijk), Savona, Genua of Livorno
(Italië). Vliegen kan van Am
sterdam op Ajaccio, van Brus
sel op Bastia, van Luik op Bas
tia en van Keulen op Bastia.
Canyoning met Christophe
Pigeault:
www.aqa-canyon.com.
Voor kanoverhuur, zie
www.amadreperla.com of
http://cnaleria.blogspot.nI/p/
canoe-kayak.html.
CORSICA
«Aleria
Ghisonaccia
Porto-'Vechio
