Frank Ploegaert kijkt uit naar eerste zoute water in Waterdunen
BUITEN 5
In deze rubriek volgen we de aanleg en achter
gronden van Waterdunen bij Groede. Kustver-
sterking en aanleg van een groot natuurgebied
gaan daar hand in hand. Vandaag: Frank Ploe
gaert wacht vol spanning op het eerste zoute
water dat door de getij denduiker stroomt.
Frank Ploegaert woont al bijna der
tig jaar aan 't Zandertje en maakte
dus al eerder een versterking van
de zeewering mee. „Die van begin
jaren negentig was veel ingrijpender. De
werkzaamheden zorgden er destijds voor
dat je om de haverklap was verstoken van
water en/of elektriciteit."
Ploegaert raakte toen ook zeshonderd vier
kante meter van zijn tuin kwijt, maar met
de duizend vierkante meter die hij nog
over heeft, is hij dik tevreden. „Mijn tuin is
nog groot genoeg."De huidige dijkverzwa
ring en de aanleg van Waterdunen geven
ook wel overlast, maar het stoort hem niet
echt. „De werkzaamheden beginnen om ze
ven uur 's morgens. Om lawaaierige bulldo
zers langs je huis te horen trekken, is dat -
zeker in vakantietij d - vroeg. Mijn slaap tijd
wordt er wel door verkort, maar het hoort
er bij. ik denk dat het toerisme in de streek
er veel profijt van zal hebben, dus ga ik
niet moeilijk doen over enige overlast."
Ploegaert vindt het werk aan Waterdunen
vaak 'fascinerend'. „De logistiek, die zo'n
project vergt... Ik snapte niet waarom ver
schillende vrachtwagens met zand langs el
kaar heen leken te rijden en hun lading
maar lukraak op een hoop gooiden op ver
schillende plaatsen in het gebied. Maar het
bleek dat vrachtwagens zaadhoudende
grond van de bovenlaag apart houden om
die grond straks weer als toplaag aan te
kunnen brengen. Steviger klei is een betere
fundering voor de zeewering én de lossere
zaadhoudende grond zorgt er straks voor
dat de duinen sneller weer zijn begroeid.
Zulke feiten vind ik mooi om te weten."
Als onderwijsman, Ploegaert is boven
schools directeur bij Escalda, kan hij nooit
genoeg weten. De techniek van de getijden-
duiker interesseert hem ook bovenmatig.
Ploegaert kijkt uit naar de ingebruikname
van de getijdenduiker. „Het is een hoogte
punt als het zeewater het gebied in mag,
eind dit jaar of begin volgend jaar. Dat is
toch een beetje een afronding van het pro
ject." Hij snapt dat een aantal inwoners
van de streek er moeite mee heeft dat agra
rische grond verdwijnt voor nieuwe, zilte
natuur. Maar Ploegaert verwacht dat Water
dunen het toerisme een oppepper geeft.
Zijn vriend Fokko van der Zee, die om de
twee weken naar Breskens komt, is dat met
hem eens. Fokko woont in Amsterdam. „Ik
maak al reclame voor de streek. Want het
is al prachtig, maar wordt straks helemaal
uniek. De Zeeuws-Vlaamse kust is echt an
ders dan elders."
Frank Ploegaert geniet ook van de vogels
die in zijn tuin en in de omgeving neerstrij
ken en rondvliegen. Als er een hem onbe
kend exemplaar opduikt, 'googiet' hij net
zo lang tot hij hem heeft gevonden. Maar
niet alleen de vogels moeten profiteren van
Waterdunen. Ook voor kinderen moeten
lekker in de natuur aan de gang kunnen.
„Ik ben bij de informatiebijeenkomsten
over nieuwe speelnatuur geweest. Juist om
te pleiten voor speelgelegenheid voor de
kinderen uit Breskens. Ik ben blij dat er
aan de Breskense kant een speelgelegen-
hied komt, maar ik vind het een beetje jam
mer dat het grootste speelgebied straks aan
de andere kant ligt."
WOENSDAG 7 JANUARI 2015
Smienten vliegen op
Ransuil
door René Hoonhorst
Lijsterachtigen, zoals de koperwiek, belanden soms in zee en verdrinken als ze vluchten voor vuurwerk.
