ZEELAND GEPEILD
2 BUITEN
In deze serie reizen we de pijlen achterna. Wekelijks landt er
eentje lukraak op de kaart van Zeeland. En precies daar, op
die toevallige plekken waar ze natrillend wijzen, nemen we
poolshoogte. Op akkers waar bieten op de rooier wachten,
op borrelende schorren en slikken, in door westenwinden
getekend bosgebied, op dromerige duinen - elk stukje
Zeeland heeft een verhaal.
doen." De spirituele 'pas op de plaats' die zij
in haar besloten ruimte van Villa Eekenrode
biedt, is geen therapie, zegt ze. „En evenmin
zit ik hier met een glazen bol de toekomst te
voorspellen. Het zou ook te gevaarlijk zijn; we
hebben over het algemeen de neiging ernaar
te gaan leven." Soms, mijmert ze, wanneer ie
mand hartstochtelijk naar een soulmate ver
langt, kan zij inderdaad zien dat die waar
schijnlijk ook zal komen: „Vanuit dat vertrou
wen werk ik. Dan focus ik met de cliënt op de
ontwikkeling die eerst nog moeten worden
doorgemaakt voordat mensen elkaar über
haupt als soulmates kunnen herkennen. Dus
is het de innerlijke verandering die iemand on
dergaat, die positief werkt." En gelukkig ver
wacht niemand wonderen van haar: „Iedereen
wil het toch zoveel mogelijk zelf doen. Ik ge
loof in die kracht. De antwoorden op alle vra
gen liggen in principe in jezelf besloten. Sa
men kunnen we daarnaar tasten. Dat lukt ech
ter alleen als je bereid bent de confrontatie
met de realiteit aan te gaan."
Zelf zou zij dus niet zo beschroomd hoeven
zijn dat zij onlangs haar tweejarige internatio
nale opleiding tot Maanpriesteres afrondde,
geeft ze toe. Want dit is immers wie zij is, en
hoe zij wil zijn: „Het is mijn missie." Maar het
lastige is, vindt ze, dat ze er nog niet altijd hel
der over kan spreken: „Maanpriesteres klinkt
als een nog meer ongrijpbare dimensie. De
vertaalslag ervan vraagt om nieuwe woor
den." Dus liggen misverstanden op de loer,
weet ze: „Je belandt tegenwoordig niet meer
op de brandstapel, ook niet hier in Zeeland.
Maar besmuikt gelachen wordt er natuurlijk
wel."
Toch moeten de ruimten voor de trouw-,
rouw- en dooprituelen die zij vanuit haar
priesteressenfunctie zal voltrekken, altijd heel
concreet worden voorbereid: „Door meditatie,
het branden van wierook en kaarsen. En oprui
men, flink luchten en bloemen neerzetten. Al
lemaal handelingen die je ook thuis kunt
doen om meer spiritualiteit te ervaren." De
scheidslijn is dun, grinnikt ze: „Probeer het
maar in dit nieuwe jaar: in stille verwonde
ring aardappels schillen, met liefde het toilet
schoonmaken en elke keer heel dankbaar ban
denplakken. Er is niets zweverigs aan, maar er
gaat een wereld voor je open."
Ze had het op deze manier nog
nooit gedaan, lacht ze. Maar een
trans-Atlantische healing via
skype bleek ook te werken. Het
vergroot haar bereik enorm. De
mogelijkheden lijken duizeling
wekkend. „Wat er door mij
heen klinkt, begrijp ik zelf ook niet altijd met
een. Maar ik hoor wat ik zou kunnen doen. En
óf ik dat dan doe, is aan mij - ik weeg de om
standigheden mee, en ook waar ik op dat mo
ment in het contact met een cliënt mijzelf toe
in staat acht. Die vrijheid ervaar ik altijd. En
zo blijft ook de ander vrij."
Chantal Minnaard (41) is helderziende. Als
kind voelde zij al energieën en krachtenvel
den, zag kleuren en wezens die anderen niet
zien en leefde intens verbonden met de na
tuur. Ze gaat er vooral nuchter en pragmatisch
mee om: „Ik weet immers niet beter. En zo
kan ik deze kwaliteit het beste integreren."
Door de jaren heen ontwikkelde zij haar me
diamieke gave in een rustig tempo en bleef
zich scholen: „Vooral het dagelijks leven be
wust leven. Dat is een goede weg; de beproe
vingen liggen voor het oprapen. Je moet eerst
goed aarden om überhaupt iets zuiver spiri-
tueels te kunnen doen." In het bos van Land
goed Ter Hooge, ten westen van Middelburg,
staat ze op het bruggetje en tuurt naar haar
weerspiegeling in het water. Om haar heen rit
selen verwilderde sierstruiken. Kale takken
van eiken en esdoorns glimmen. De vijfen
twintig hectare aan de Koudekerkseweg is vrij
toegankelijk, met smalle wandelpaden tussen
bomen en langs weidelanden. De blikvanger
voor passanten, het huidige kasteel, heeft
twee ranke torens en is verrezen op de middel
eeuwse fundamenten van het oude slot: „Alle
beplanting ging tijdens de inundatie verlo
ren", vertelt Minnaard. „Maar je kunt de ener
gie van het jonge bos voelen. De grond is oer
oud. Die geeft mij draagkracht. Hier laad ik
op."
Ze is geboren in Yerseke. Werkte na haar
HBO-opleiding Maatschappelijk Werk jaren
lang in Den Haag en Rotterdam in de hulpver
lening. Sinds 2007 bundelt zij haar levenserva
ring en kwaliteiten in Norea, haar praktijk
voor intuïtieve psychologie, op steenworp af
stand van het landgoed: „Ik begeleid mensen
zodat zij weer in contact komen met zichzelf
en zij zelfstandig hun spirituele groei ter hand
nemen."
Het aanbod is breed: aurareading, om je van
mogelijke blokkades bewust te worden; hea
ling, waarbij je energiehuishouding kan wor
den gerevitaliseerd; spirituele coaching, waar
bij de nadruk ligt op de individuele zoektocht
en het (herontdekken van persoonlijke
kracht en richting. Maar ook verzorgt Min
naard droomconsulten, treedt in contact met
overledenen, zuivert woningen van storende,
dolende geesten en biedt cursussen- en work
shops aan. Ze is lid van de beroepsverenigin
gen Spirituele Nationale Unie en Ring. En de
belangstelling voor haar praktijk is groot:
„Veel van mijn cliënten bevinden zich halver
wege hun leven, en in een overgangsfase. Het
oude werkt niet meer en een nieuwe situatie
heeft zich nog niet aangekondigd. Op deze
kruispunten is altijd chaos. Verwarrende onze
kerheid alom. Dus treden vermoeidheidsklach
ten op, angsten - en als je dat niet serieus
neemt is de volgende halte een burn-out.
Rond ingrijpende keuzemomenten ontkom je
nu eenmaal niet aan rouw. Je moet er
doorheen. En ik kan daartoe handreikingen
LANDGOED TER HOOGE
Helderziende
in het bos van
Ter Hooge
door Jacoline Vlaander
Chantal Minnaard.
Ter Hooge blijft bij de tijd.
