r
REIZEN 17
De negentig betonnen tre
den die je vanaf het restau
rant en uitzichtpunt Gla
cier 3000 naar de punt
van de Scex Rouge leiden,
zijn het probleem nog
niet. Dat komt pas als het
eerste platform is bereikt. Vanaf dit punt
hangt de brug in een sierlijke boog naar
die rotspunt aan de overkant. Eronder
slechts ijle lucht. Een avontuur voor durf
als, een nachtmerrie voor mensen met
hoogtevrees.
De Zwitserse vlag hangt slapjes om de
mast. De zon schijnt fel. De wereld om
ons heen is spierwit en de dalen liggen
verscholen onder een dik wolkendek. Het
uitzicht is sensationeel. Op een dag als de
ze kun je wel 28 verschillende bergtop
pen zien die hoger zijn dan 4.000 meter.
Gids Francesca Martini wijst in de verte:
„Daar, daar zie je nog net de Mont Blanc!"
Ook andere beroemde toppen staan trots
te blinken in het winterse licht: de Matter-
horn, de lungfrau, de Eiger en natuurlijk
de Oldenhorn, die samen met de Scex
Rouge de hoornen van de duivel vormen.
Wie door de grote (gratis!) verrekijker
blikt die aan de balustrade is gemonteerd,
ziet de namen van de bergtoppen boven
in beeld geprojecteerd. Leuk hoor en heel
praktisch van die Zwitsers, maar het gaat
op deze tocht om die ene top; die punt
aan de andere kant van de 107 meter lan
ge hangbrug.
Van zo dichtbij is de leuning op elleboog
hoogte verrassend laag. De bodemplaten
hebben gaten waardoor je naar de berg
rug beneden je kunt kijken. Je kunt er,
mits niet al te lijvig, net met z'n tweeën
naast elkaar gaan. Wat zeker handig is, als
je toch enige morele steun nodig hebt bij
de gang naar de overkant. Met elke stap
komt de relatieve veiligheid van de vaste
grond dichterbij.
Het uitzicht vanaf de tweelingpiek van de
Scex Rouge is geweldig. Niet omdat je op
eens zo veel meer ziet dan vanaf die ande
re punt. Het is de voldoening. Het idee
dat je daar staat. Op de top. Op die ene af
geronde spits. Met aan je voeten een peil
loze diepte. Als een echte bergbeklimmer.
Pas op terugweg is goed te zien dat de
daadwerkelijke afgrond onder de brug
zelf slechts enkele meters diep is.
De vraag dringt zich bij ons op hoe de
'peak walk' bevalt als het een stuk onstui
miger is dan het windstille, zonnige weer
van nu. Dit berggebied kreeg zijn naam
immers niet zomaar. Op de toppen van
de Diablerets kan het er duivels aan toe
gaan. In de achttiende eeuw vaagden land
verschuivingen tot twee maal toe men
sen, dorpen en weides compleet van de
kaart. Ook in de huidige tijd kan het hier
slecht toeven zijn, met windsnelheden
Je hoeft geen bergbeklimmer
te zijn om op een top van dik
3.000 meter hoogte te staan.
In Les Diablerets, Zwitserland
loop je via een gloednieuwe,
107 meter lange brug zo de
top van de Scex Rouge op.
van 200 kilometer per uur, lawines en rol
lende rotsblokken.
Dat verhinderde anderhalve eeuw gele
den al niet dat toeristen in Les Diablerets
van de sneeuw kwamen genieten. Het
dorp geldt als een van de oudste winter
sportplaatsen van Zwitserland. Er is sinds
die tijd veel veranderd. Maar het treintje
dat vanaf het wijnstadje Aigle de winter
sporters naar het op 1.150 meter gelegen
Les Diablerets brengt, slingert nog steeds
langs hetzelfde indrukwekkende tracé als
100 jaar geleden. Midden in het dorp ver
koopt de Bazar des Alpes al anderhalve
eeuw alles wat een toerist nodig heeft,
van musketonhaken tot Zwitserse choco
lade. En al zijn veel chalets duidelijk van
zeer recente datum, het dorp ademt nog
steeds diezelfde sfeer als in de beginda
gen van de wintersport.
De wintersportfaciliteiten zijn echter ul
tramodern. Glacier 3000, met de ruim 7
kilometer lange Oldenpiste, en de skige
bieden Isenau en Meilleret bieden dagen
lang ski-, snowboard- en langlaufgenot.
Zowel op de gletsjer als beneden in het
dorp zijn routes voor sneeuwschoenwan-
delaars. Zelfs voor wandelwagens of rol
stoelers is er in de relatieve vlakte van het
dorp een mooie wandeling te maken. Zo
als langs de op sommige tijden wild brui
sende Grande Eau, de rivier die in de glet
sjer van Les Diablerets ontspringt.
Ook de wandeling vanaf het dorp naar
het lager gelegen Vers 1' Eglise is prachtig.
Niet alleen vanwege het museum over de
spoorlijn of het fraaie protestantse kerkje,
óók omdat omdat afgelopen maand de ge
lauwerde Zwitserse chef-kok Laurent Om-
phalius er zijn Auberge de l'Ours opende.
Zijn keuken is volgens de Gault Millau
een omweg waard. En terug ga je dan vol
daan weer met de jubilerende trein om
hoog, naar je eigen nestje in de Alpen.
WAAR EN WAT
BEZIENSWAARDIGHEDEN
ZATERDAG 3 JANUARI 2015
tekst en foto's Arnoud Cornelissen
ZWITSERLAND
Les Diablerets
Les Diablerets ligt op zo'n
950 autokilometers van
Utrecht. Er zijn vier vluch
ten per dag met Swiss In
ternational Air Lines van
Amsterdam naar Zürich
(www.swiss.com) en meer
dere treinverbindingen
per dag tussen Amster
dam en Basel.
Zie voor een video-impres
sie van de peak walk:
http://youtu.be/XSKkyfjl
OXI
Gletsjer Glacier 3000
biedt 25 kilometer piste-
sen sneeuwzekerheid tot
juni: www.glacier3000.ch.
Meer informatie op:
www.diablerets.ch/en
www.myswitzerland.com.
De regio rond Les Diable
rets was ooit een zee. De
streek is daardoor rijk aan
zout, dat sinds 1684
wordt gewonnen. In Bex
is een museum over zout
mijnen: www.mines.ch.
Het Frans aandoende
plaatsje Aigle heeft een
kasteel uit de twaalfde
eeuw, met wijnmuseum.
Vlak ernaast is het Maison
de la Dïme, een museum
over wijnetiketten:
www.chateauaigle.ch.
Musée des Ormonts in
Vers-L'Eglise vertelt het
verhaal van de aanleg van
het spoortraject tussen
Aigle en Les Diablerets:
www.museeormonts.ch.
De nieuwe, 107 meter lange hangbrug in Les
Diablerets. Magnifiek uitzicht gegarandeerd.
