0" rrr
trrrrrrr
De naam AVY Beheer doet denken aan
een Randstedelijk pensioenfonds, maar
de belegger is Walchers als water en
wind. Arnold van Velzen doet het be
drijf binnenkort over aan zijn dochter.
44 De wethouder en ik
gaven elkaar een
ferme handdruk en
zelfs een kus, zo
opgelucht waren we
M
'a \ui u
32 ZEELAND
FAMILIEBEDRIJF
Britannia, Scheldekwar-
tier, winkelpanden en
woonprojecten door
heel Zeeland. De projec
ten van AW Beheer
zijn alom bekend, maar
de mensen daarachter
veel minder. Oprichter Arnold van Vel
zen (68) blijft liever in de luwte. Tot
Corry Konings optreedt in het Vlis-
singse zorgcentrum Ter Reede; dan
staat hij vooraan.
„Ik kom uit de Haarlemmermeer, uit
een gezin van twaalf kinderen. Mijn
vader kwam uit de aardappelhandel,
maar kreeg het al vroeg aan zijn lon
gen en zat vervolgens twintig jaar aan
tafel. We hadden niet veel geld, dus
we werkten allemaal mee. Als kind
liep ik twee krantenwijken en toen ik
vijftien was, werd ik slager. Omdat ik
die geiten, koeien en paarden zelf aan
nam, was ik snel zelfstandig."
ZZP'er op zijn vijftiende; Arnold
sprong er thuis wel uit. „Mijn vader
zag me op vrijdag graag thuiskomen.
Honderden guldens nam ik mee, mijn
oudste broer gaf me er een tientje
voor terug. Daarom nam ik er op zater
dag nog maar een baantje bij, zodat ik
op mijn achttiende al een autootje
kon betalen. Een Mini, waarmee ik
met mijn vriendin Irene naar Zeeland
reed om in Serooskerke onze eigen sla
gerij te beginnen."
De wekelijkse huur van het winkel
en woonhuis werd betaald in de vorm
van vlees. Het bleef niet bij vlees ver
kopen op die twintig vierkante meter;
Irene bezorgde vleespakketten voor
Duitse toeristen, die ontdekten dat
vlees hier goedkoper was dan thuis,
bij campings en Arnold kocht nog een
slagerij, in Middelburg.
Serooskerke werd ingeruild voor Co-
lijnsplaat en er werd een dochter gebo
ren, Monique. Die lag, net als later
haar zusje Susanne, braaf in de box,
een deur verder dan de winkel. De za
ken gingen goed. „Colijn had een
dorpsomroeper. Dan kocht ik twee
honderd kilo karbonade, dan riep hij
'karrrrbonadeeee 2,98 de kilooooo bie
Van Velzen' op elke hoek van de straat
en dan was ik na het middaguur door
mijn vlees heen. In Colijn kocht ik
ook mijn eerste pandje om te beleg
gen. Ik zag hoe alles werkte: de han
del, de verhuur, hoe je daar geld mee
kon verdienen. Ik heb de failliete Spar
gekocht, daar mijn slagerij in onderge
bracht, voor vijftien jaar verhuurd,
mijn opvolger ingewerkt en toen ben
ik gestopt als slager. Ik had iets ont
dekt wat ik veel leuker vond."
Van Velzen, die inmiddels met zijn ge
zin was verhuisd naar het Snuifmolen-
bolwerk in Middelburg, kocht het ene
na het andere pandje. „Alles waar ik
wat in zag, van Zeeland tot Rotter
dam, van woonhuizen tot winkels van
vierduizend vierkante meter. Soms al
leen, soms samen. Als een relatie bel
de en die zei 'ik heb wat leuks gezien,
doe je mee?', dan deed ik dat. Zonder
het te hebben gezien, gewoon op basis
van vertrouwen. Met sommige van die
mensen, zoals een relatie in Rotter
dam, werk ik nu, dertig jaar later, nog
steeds samen. Net als de boekhouder
die tot zijn tachtigste bij ons is geble
ven en de accountant die al 45 jaar
voor ons werkt."
Pandjes opkopen en doorverkopen:
werk van een belegger lijkt onpersoon
lijk, maar is dat niet altijd. „Ik weet
nog dat ik in Vlissingen, in Walstraat-
Zuid, De Bels kocht. Zo'n winkeltje
waar het winkeliersechtpaar achter de
toonbank zat te roken. Het pand ver
keerde in embarmelijke staat. Ik nam
ze mee naar de notaris en die vrouw
zat op de achterbank te huilen, zo blij
was ze dat het verkocht was."
Het bleef in Vlissingen niet bij die
pandjes. AW Beheer zou een van de
hoofdrolspelers in de Vlissingse vast
goedmarkt worden. Dat begon in 1985
met een deel van het overdekte winkel
centrum in de Lange Zelke, dat nog
steeds van Van Velzen is. De tijd dat
de binnenstad er nog leger was dan
nu. „In een paar maanden tijd kelder
de de waarde van je onroerend goed
met dertig tot veertig procent. De ren
te steeg tot vijftien procent. Het heeft
zeker twaalf jaar geduurd voordat de
markt helemaal hersteld was. Ik heb
steeds geprobeerd mijn verlies te be
perken en zonodig te verkopen om li
quide te blijven. Mijn basis haalde ik
uit de verhuur. En ik bleef lol houden
in het vak. Zo ben ik uiteindelijk ster
ker uit de crisis gekomen."
Nu is dat lastiger, vindt Van Velzen.
„Deze crisis is veel onzekerder. En de
huidige moraliteit is anders, de wereld
is veel vluchtiger geworden. Vroeger
maakte je afspraken zonder ze op pa
pier te zetten. Een man een man, een
woord een woord. Maar dat geldt niet
meer. Als ik nu moest beginnen, zou
ik het niet eens kunnen."
Dat merkt Van Velzen nergens zo
goed als in Vlissingen. Als lokale partij
werd AW regelmatig door de gemeen
te of woningcorporaties gevraagd te
helpen als zij er niet meer uit kwa
men. „Zo hebben we, in een maat
schap, de Kanariesprenk gekocht en ge
revitaliseerd, en de Witte Wijk in Sou
burg. De coffeeshop in de Kerkstraat
gekocht, zodat daar de bibliotheek in
kon, en Walstraat-Zuid herontwik-
keld. We aten er geen boterham meer
van, het was pure maatschappelijke be
trokkenheid. Zo deden we dat ook el
ders in het land. Goodwill kweekte je
er ook niet mee, nee. Die is hier sowie
so beperkt. In de jaren negentig tot
een jaar of tien geleden, nog voor het
dualisme met toenmalige bestuurders
en ambtenaren, was het goed zaken
doen in Vlissingen. Je was welkom.
Men dacht mee over problemen en de
oplossingen daarvoor."
Samen met andere partijen ontwikkel
de AW de hoogbouw van zorgcen
trum Ter Reede en woontorens aan de
boulevard. En toen kwam Britannia.
Dat hotel aan de boulevard, waarvan
de eigenaar verstrikt was geraakt tus
sen zijn eigen voortvarendheid, kocht
AW met nog vier partijen 'met de be
doeling er iets moois van te maken'.
Maar toen na vier jaar eindelijk de
bouwvergunning binnen was, vroeg
de Bond Heemschut een monumen
tenvergunning aan. Alles kwam stil te
liggen. Toen die periode in 2009 einde
lijk achter de rug was, de andere par
tijen waren inmiddels uitgestapt,
werd wethouder Polderman ongedul-
De spekver koper
die spekkoper werd
door Wendy Wagenmakers
Arnold van Velzen
