ZEELAND 33
AW BEHEER
dig. Hij liet de gemeente alle aandelen
kopen, in de veronderstelling daarmee
eigenaar te worden en het koopcon
tract te kunnen verbreken. Dat lag in
gewikkelder. De rechtszaken liggen na
positief tussenvonnis voor AW tijde
lijk stil met de bedoeling er alsnog sa
men uit te komen. „Twee jaar geleden
dachten we dat het zover was. Wethou
der Van Dooren en ik gaven elkaar een
ferme handdruk en zelfs een kus, zo
opgelucht waren we. Maar het was
nog niet klaar. Pas nu durf ik te zeg
gen dat we er zo goed als uit zijn. Bin
nenkort hopen we dat samen met de
gemeente bekend te maken."
Het debacle heeft bijna vijftien jaar ge
duurd en hoeveel geld het hem
heeft gekost, durft Van Vel
zen niet te zeggen. „Ieder
zal op zijn manier zijn ver
lies moeten nemen. Het is triest. Nor
maal los je zoiets in twee middagen
op. Waarom het hier niet lukt? Ener
zijds omdat het zo'n groot project is:
hoe beeldbepalender, hoe meer men
sen hun stempel willen drukken. An
derzijds zijn gemeenten zo anders dan
vroeger. Ze zijn zich meer gaan profile
ren als projectontwikkelaars. Daar ko
men ze nu wel van terug, maar de
schade is er niet minder om. Alleen
komt het bij ons uit onze eigen zak,
en bij hun niet."
Na Britannia kwam nog Bestevaer, het
eerste bouwblok van het noodlijdende
Scheldekwartier in Vlissingen, waar
de grote landelijke projectontwikke
laar AM het risico van de bouwstart
niet meer aandurfde. AW nam de wo
ningen over en het project was gered.
Pas nu, dankzij de truc van woningin-
ruil, worden woningen verkocht.
Mondjesmaat.
Het zou misschien vlotter gaan als er
een jachthaven voor de deur lag. De
drijvers liggen klaar, maar ze mogen
van de gemeente niet het water in. Al
twee jaar niet, met alle eroderende ge
volgen van dien. „Terwijl de gemeente
ons zélf gevraagd heeft die jachthaven
aan te leggen", zegt Van Velzen. „Maar
dan weer een bommenonderzoek, dan
weer overleg met Damen, dan weer an
dere voorwaarden. Ik heb al een paar
keer gezegd: zég nou gewoon wat er is.
Ik kom er maar niet achter."
Toch blijft Van Velzen moed houden.
„Je moet wel. Er is geen weg terug. Ik
wil mensen in de ogen blijven kijken.
Een afspraak is een afspraak, en daar
houd ik mij aan. Bovendien: wij wo
nen hier ook en zullen daarom altijd
betrokken blijven. Dat is het lot van
een lokale ontwikkelaar. Maar dat is
ook het mooie. We lopen onze eigen
panden voorbij, doen inkopen bij onze
eigen huurders."
'We', want AW is niet alleen Arnold
van Velzen. Het is ook zijn vrouw Ire
ne die vroeger de woningen verhuur
de en ze nu inricht, en hun dochter
Monique en hun schoonzoon Jorgen
Geurts die hun carrières bij Robeco
staakten om in het bedrijf van haar va
der te gaan werken. Het is de bedoe
ling dat zij aan het roer komen staan
van AW, en dat Arnold van Velzen
steeds meer stappen terug neemt.
Al zal het hem niet meevallen zijn
werk los te laten, vertelt Monique.
„Mijn vader geeft zijn beste relaties
zelfs nog elk jaar een zelfgemaakte en
met de hand geknoopte rollade."
WOENSDAG 31 DECEMBER 2014
AW staat voor Arnold van Velzen.
Arnold van Velzen (1946, tiende
in een gezin van twaalf kinderen)
begon op zijn vijftiende als zelf
standig slager, eerst in Haarlem en
later in Serooskerke.
In 1969 stapte hij in vastgoed.
AW beheer heeft projecten en
panden door heel Zeeland en ook
daarbuiten. De bekendste projec
ten zijn het Scheldekwartier, Weu-
melinghe, Hotel Britannia en de ap
partementen aan de kreek in
Westkapelle.
Arnold van Velzen wordt in de toe
komst opgevolgd door dochter
Monique en schoonzoon Jorgen.
Arnold van Velzen (links) met zijn dochter Monique en schoonzoon Jorgen Geurts voor een van de bekendste projecten van AW Beheer, in het Vlissingse Scheldekwartier.
foto Lex de Meester
