iDeStem
woensdag 31 december 2014 tot en met woensdag 7 januari 2015
Even wennen bij Proef
Zeeland op Neeltje Jans
PAGINA 38 EN 39
Aus Greidanus neemt
afscheid van De Appel
PAGINA 38
Maud Mulder
de titelrol
in 'Sneeuwwitje de musical', die
vrijdag te zien is in het Ledel-
theater in Oostburg. De
Idol-deelneemster van tien jaar
terug voelt zich tegenwoordig
goed huis in sprookjes.
Het komt eruit zonder blikken
of blozen. „Ik heb het gevoel
dat ik een sprookje leef. Ik
ken mijn lieve vriend al zes
jaar, we hebben een dochter
tje van twee. We wonen in
een te gek huis aan het Vondelpark. En ik
doe wat ik leuk vind", zegt Maud Mulder.
Haar zonnige glimlach wijkt niet van haar
gezicht. „Ik verdien mijn geld met mijn
hobby; ik heb niet het gevoel dat het werk
is." Tien jaar na haar tweede plaats in de
tv-talentenjacht Idols heeft Mulder haar
draai gevonden. Niet in de top 40, maar in
het theater.
Als Sneeuwwitje heeft ze het gevoel dat al
les klopt. De hectiek van de eerste jaren na
Idols is weggeëbd. Tot volle tevredenheid
van de bijna 33-jarige Mulder. „Ik heb er
profijt van gehad, maar het was een wilde
tijd. Zelfs als ik in mijn joggingpak bij de
slager stond, wilden mensen met mij pra
ten. Privé sta ik niet graag in het middel
punt van de belangstelling. Op het podium
is dat anders; daar kies ik er juist bewust
voor."
Sinds zes jaar vertoeft ze veel in de Neder
landse theaters. „Ik heb veel in mijn eentje
door het land getoerd. Dat is eenzaam. Dan
voel je alle stress van op het podium staan.
Na afloop geeft het echter een voldaan ge
voel. Nu ben ik onderdeel van een team;
dat vind ik zo veel prettiger."
Sprookjes zijn haar 'core-business'. Mulder
was onder meer te zien in de familiemusi
cals Roodkapje en Doornroosje. „Ik zag het
theater aanvankelijk als een leuk uitstapje.
Al vond ik het acteren tijdens het schoolto-
neel vroeger altijd doodeng. Vooral tijdens
de eerste musical leerde ik veel van de col
lega's; ze waren streng en zetten me soms
op mijn plek." Ze zal, denkt ze, nooit een
groot actrice worden die Shakespeare of
Molière naar haar hand zet. „Maar ik word
steeds beter", benadrukt Mulder meteen.
„Zingen voelt voor mij meer iets van mij
zelf, maar ik weet inmiddels dat ik wél een
rol kan neerzetten. In Sneeuwwitje impro
viseren we veel. Dat is spannend, want we
zoeken steeds de grenzen op van wat kan."
Het fantasie-element in sprookjes spreekt
haar aan, maar vooral ook de moraal die er
in schuilt. „Sprookjes kennen vaak een gru
welijke afloop voor de slechteriken. Kijk
naar Hans en Grietje: de heks eindigt in de
oven. Dat zegt iets over het leven zelf: het
is niet alleen maar rozengeur en mane
schijn. Dus moet je het kinderen niet
mooier voorspiegelen dan het is."
Mulder houdt van straf voor de slechterik.
„Maar die straf moet afhangen van de mis
daad die is gepleegd", vindt ze. „Er is best
iets voor te zeggen om bijvoorbeeld de
wolf die Roodkapje opeet, te straffen. Maar
die wolf is een dier dat honger heeft en op
zoek gaat naar eten. Op zich doet die wolf
niets verkeerds. Goed en kwaad zijn niet al
tijd zo strikt te scheiden."
Hoe zit dat met de jaloezie van de stiefmoe
der in Sneeuwwitje? „Jaloezie is een lelijk
trekje dat bij mensen naar boven kan ko
men. Dat moet je accepteren. Maar ga je je
er negatief naar gedragen, dan is dat een
vrije keus. Op dat moment kun je ingrij
pen en andere keuzes maken."
Ze komt het in haar vak vaak tegen, die ja
loezie. „Mensen vinden al snel dat ze zelf
veel beter zijn dan die ander. Dus voelen
ze zich onrecht aangedaan. Dat wordt ech
ter nooit uitgesproken; het zoemt altijd op
de achtergrond. Veel mensen denken dat
ze goed kunnen zingen. Maar als je in de
popwereld aan de slag wilt, gaat het niet al
leen om een fantastische stem. Er komt
veel meer bij kijken."
UitGids
door Martin Hermans
Scène uit de musical 'Sneeuwwitje' met Maud Mulder in de titelrol, foto Levin den Boer
Jaloezie is lelijk trekje
Vrijdag 2 januari, Ledeltheater, Oostburg, 13.30
uur; aansluitend Meet Greet.
