Ik heb gebeld en gemaild naar
Jeugdzorg en het Algemeen
Meldpunt Kindermishande
ling, de wijkagent, de GGZ
Goes, Stop Huiselijk Geweld,
Bemoeizorg en het zieken
huis. Al die instanties heb ik
meerdere keren gebeld of gemaild en
iedere keer krijg ik te horen dat ze er
mee bezig zijn. Maar de mishandeling
van Anna blijft maar doorgaan, zo
zegt Johan Jansen als hij terugblikt op
de laatste maanden van 2013 en de eer
ste van 2014.
Jansen woont in een portiekwoning
in de Vincent van Goghlaan in Vlissin-
gen. Twee verdiepingen hoger wonen
in die bewuste periode Petrus X (30),
zijn vriendin Wieke (22) en de meis
jes Anna (3) en baby Zoë Vanuit
zijn woning hoort hij hoe X en in
minder mate zijn vriendin, tekeer
gaan tegen vooral Anna. „Omdat ik
bang ben voor de veiligheid van Anna
en de in november geboren Zoë ben
ik al die instanties gaan bellen of die
iets voor de kinderen kunnen doen",
zegt de Vlissinger.
Hij is niet de enige die daar melding
van maakt, zo blijkt uit het dossier
dat door het Openbaar Ministerie
(OM) is samengesteld over deze zaak
en dat de verslaggever met toestem
ming van X mag inzien. Uit dat dos
sier blijkt dat ook een huisarts het
meldpunt van het AMK heeft gewaar
schuwd en dat minstens vier buren
meerdere keren allerlei instanties heb
ben gebeld en gemaild over hun vrees
dat er iets ernstigs aan de hand is in
de Vincent van Goghlaan.
Een andere buurman: „Ik heb gezien
dat mensen voorbij ons portiek fiet
sen en omkijken naar boven omdat
het meisje zo hard huilt en
schreeuwt." Ook beschrijft hij tegen
over de politie dat hij vanuit zijn wo
ning hoort dat er wordt geslagen.
„Dat slaan kan ik niet precies om
schrijven maar als ik dit geluid hoor,
gaat direct daarna het meisje heel
hard huilen." Ook hij trekt aan de
noodrem. „Er is echt vaak naar de kin
derbescherming gebeld. Wij maakten
ons als buren echt heel veel zorgen
over deze kinderen."
Wilco Koert, de derde buurman: „Sa
men met Johan Jansen hebben wij de
kinderbescherming gebeld. Ik weet
dat er toen ook wel mensen in het ge
zin zijn geweest maar zij zien geen
aanleiding stappen te ondernemen.
Omdat het gegil en geschreeuw door
blijft gaan, hebben we geluidsopna
mes gemaakt om zo de instanties te
overtuigen dat er iets moet gebeu
ren." Zijn vriendin is in die tijd zwan
ger. Hij: „Die geluiden, vreselijk. Zo
ga je niet met kinderen om."
Op de dag dat Johan Jansen de video
banden met de geluidsfragmenten
overhandigt aan een medewerker van
Jeugdzorg, laat hij ook weten dat de
buren de media inschakelen als de
hulpverleners nog langer treuzelen.
Ze hoeven hun dreigement niet uit te
voeren, want een medewerkster van
een Vlissings kinderdagverblijf ont
dekt diezelfde dag dat Anna onder de
blauwe plekken zit, onder andere op
haar hals. Het kinderdagverblijf slaat
alarm en licht Bureau Jeugdzorg in.
„Toen ik dat hoorde besloten we aan
gifte te doen", zegt directeur Nelleke
Groenewegen van Intervence, de nieu
we naam voor Bureau Jeugdzorg.
Vervolgens gaat het snel, de kinderen
worden nog diezelfde dag uit huis ge
haald en ondergebracht bij een pleeg
gezin. Petrus X is inmiddels veroor
deeld door de Middelburgse recht
bank tot een celstraf van 24 maanden,
waarvan zes voorwaardelijk. Zijn (in
middels ex-) vriendin is verhuisd,
maar wordt tot bitterheid van een van
de buren niet vervolgd. „Hoewel ze
ook schuldig is aan kindermishande
ling. Hij is de hoofddader, maar zij
liet het toe."
Tijdens de rechtszaak haalt officier
van justitie Jo Valente hard uit naar
de hulpverleners. Hij stelt zonder om
wegen dat zij hebben zitten slapen
toen ze het gezin begeleidden. Hij
vindt het nog steeds onbegrijpelijk
dat de hulpverleners niet eerder heb
ben ingegrepen. Niet eerder de vele
noodsignalen serieus hebben geno
men. Want niet alleen de buren heb
ben vaak alarm geslagen, ook de wijk
agent heeft de hulpverleners gewaar
schuwd, zo blijkt uit het dossier.
De beschuldigingen van de officier ko
men hard aan bij de hulpverleners, er
kennen de directeuren Nelleke Groe
newegen van Intervence en Hein
Abbing van Juvent. Want zij zijn er
juist om ervoor ter zorgen dat kinde
ren in veiligheid opgroeien. In Neder
land worden jaarlijks 100.000 kinde
ren mishandeld door hun naasten. In
Zeeland wordt volgens Groeneweg
maar een fractie van de daadwerke
lijke mishandelingen gesignaleerd.
„Een klein deel daarvan wordt ge
stopt." Volgens haar krijgt het Alge
meen Meldpunt Kindermishandeling
(AMK) Zeeland jaarlijks zo'n duizend
meldingen over kinderen die mishan
deld worden. Die meldingen komen
volgens haar van verschillende kan
ten. Van hulpverleners tot en met be
zorgde buren. „Als de melding komt
van een kinderarts, rukken we direct
uit." Anders ligt dat bij meldingen
van bijvoorbeeld buren. Die worden
volgens teamleider AMK Kitty Reij-
man bij Bureau Jeugdzorg 'wel serieus
genomen'. Maar als het om anonieme
meldingen gaat, waarbij de melder
aangeeft dat zijn naam niet verder be
kend mag worden gemaakt, wordt er
niet verteld welke acties er worden on
dernomen.
Zij bezweert dat er in het geval van
Anna telkens actie is ondernomen.
„Maar buren merken dat vaak niet."
Volgens haar hebben hulpverleners
die signalen van de buren aangekaart
bij Petrus en Wieke. En wel op zo'n
manier dat niet te herleiden is dat de
buren het AMK of andere instanties
hebben gebeld.
Uit het OM-dossier blijkt echter ook
dat hulpverleners, ondanks de stij
ging van het aantal meldingen, steeds
minder bij Petrus en Wieke over de
vloer komen. Een hulpverleenster van
Bureau Jeugdzorg, die het gezin onder
Jeugdzorg sliep toen
Anna werd mishandeld
door Emile Calon
