66 De arts zei: in dit soort situaties is je geestelijke kracht bepalend voor hoe je eruit komt 66 Als Piet en ik in het ziekenhuis komen, zeggen ze: daar komt ons wondertje weer! 40 ZEELAND VIJF JAAR NA DE MEXICAANSE GRIEP Als in de nacht van 31 december op 1 januari de klok twaalf slaat, begint voor Mary en Piet Sterrenburg een nieuw leven, hebben ze besloten. Vijfjaar geleden eindigde hun oude: toen Piet werd opgenomen met de Mexicaanse griep. O ironie. De dag voor dat Piet ziek werd, waren ze de griep prik gaan halen. Piet heeft diabetes, Mary COPD: ze be hoorden tot de risi cogroepen, maar waren verder goed ge zond. Mary: „De volgende morgen kwam Piet naar beneden en zei: 'Ik ga vandaag niet naar mijn werk. Ik heb pap in mijn poten. Dat was vreemd, want hij was bijna nóóit ziek." Piet gaat in een stoel zitten. Mary ver trekt naar haar werk. Als ze om zes uur thuis komt, zit hij er nóg. Piet: „Ik durfde niet te gaan liggen. Ik was benauwd, ik wist: als ik nu ga lig gen, sta ik niet meer op." Mary: „Het voelde niet goed. Tien mi nuten later heb ik de huisarts gebeld." Om 19.30 uur stelt de huisarts in Goes de vermoedelijke diagnose: Mexicaanse griep, ofwel nieuwe influenza H1N1, ook wel varkensgriep genoemd. Om 20 uur is Piet op de eerste hulp, om 23.15 uur die avond ligt hij op de Intensive Care van het Admiraal De Ruyter Zie kenhuis. In de meeste gevallen kent de Mexi caanse griep een mild verloop en duurt drie tot zeven dagen. Het gevaar schuilt in de complicaties, die zeer ern stig kunnen zijn. Bij Piet treedt de Wet van Murphy in werking. Alles wat mis kan gaan, gaat mis. Op het moment van opname heeft hij al een dubbele longontsteking. Piet gaat in quarantai ne. Zijn kamer is alleen toegankelijk via een luchtsluis en bezoekers moeten speciale, beschermende pakken aan. Er wordt bloed afgenomen om zekerheid te krijgen en jawel: zowel Piet als Mary blijken besmet. „Maar ik had er geen last van", zegt Mary. De incubatietijd van Mexicaanse griep is twee tot vier dagen. Piet moet toen hij de griepprik kreeg al besmet zijn geweest. Mary legt uit wat er dan gebeurt: „Het virus prikt je longblaasjes lek, zodat de longen vol lopen met longvocht. Met als gevolg dat je dreigt te stikken." Vanaf dan wordt het ziekenhuis hun tweede huis. Niets blijft Piet bespaard, bij elke stap van zijn genezingsproces lijkt een nieuwe complicatie op te dui ken. Mary begint een dagboek. 17 no vember: opname, dubbele longontsteking, aan de beademing. 21 november: in coma gebracht. 7 december: longbloedingen, re animatie. Terwijl zij af en aan loopt en het verple gend personeel verwent (elke woens dag bonbons en koek, elke zaterdag ge bak of een saucijzenbroodje), verblijft haar man in een wereld van hallucina ties en levensechte dromen. Piet: „Ooit schrijf ik er een boek over. Alles had een betekenis, heeft nieuw licht gewor pen op mijn leven. Ik heb dingen ge zien die ik niet kan hebben gezien. In die periode ben ik overgebracht naar het Universitair Ziekenhuis Antwer pen, het UZA. Achteraf zei ik tegen Ma ry: ik weet hoe mijn verpleger eruit zag. Ik weet hoe de entree eruit zag, waar het hokje van de verplegers was, dat er een bouwkraan voor het raam stond. Later ben ik teruggeweest in Antwerpen. En inderdaad, dat hokje was daar, en in de tijd dat ik er lag stónd er een kraan. Alleen die entree, die was heel anders. Toen ik in Leiden een hartoperatie moest ondergaan, her kende ik gelijk die entree. Precies zoals in mijn droom. Terwijl ik nog nooit in het ziekenhuis daar geweest ben." De hartproblemen waren het gevolg van 45 DAGEN IN COMA de longproblemen, legt Piet uit. „Dat hart kreeg enorm op z'n sodemieter, plat gezegd. Hart en longen kregen ru zie. En daarna kregen hart en nieren ru zie. Er is een soort van nierfalen ont staan." De handtekeningen zijn gezet: vanaf 1 januari neemt Piet officieel afscheid van zijn werkgever. „Ik heb het gepro beerd, maar het ging niet meer." Een goed moment om een dikke streep te zetten onder de afgelopen vijfjaar. Op het oog rustig zitten ze tegenover el kaar, aan de tafel in de huiskamer. Tus sen hen in hangen beladen gedachten en emoties die nog amper uitgespro ken of verwerkt zijn. De confrontatie met de dood, het besef dat de geest sterk kan zijn maar zomaar in de steek kan worden gelaten door je lichaam, is hard aangekomen. Piet heeft het over leefd, de 25 kilo die hij verloor zit er weer aan, maar op de achtergrond is de angst gebleven dat het noodlot weer toeslaat. Mary: „Wij gingen graag op va kantie. Dat kan nog steeds, maar we moeten altijd in de buurt zijn van een ziekenhuis dat zijn ICD kan uitlezen. Dat is een pacemaker en AED in één, voor mensen met gevaarlijke en on voorspelbare hartritmestoornissen." Piet, droogjes: „Ik kan niet meer dood gaan. Als ik een hartstilstand krijg, wordt ik automatisch gereanimeerd." Vier keer daags slikt hij pillen, in totaal twaalf soorten. „Ik ben gewoon huis man geworden. Doe boodschappen, kook, ga fietsen. Alles wat je doet is the rapie, in wezen." Op tafel staat een beeld van twee men sen die elkaar omarmen, gemaakt door cliënten van Gors. Een kleinere versie daarvan hebben Mary en Piet aan al het verplegend personeel geschonken waarmee ze te maken hebben gehad. Alle specialisten kregen een blauw ge glazuurd herinneringsbord. Maar één ding hebben ze wel geleerd, de afgelo pen vijfjaar: iemand die ziek is, heeft niet alleen goede medische zorg nodig, maar ook professionele geestelijke steun. Mary: „Wat dat betreft hebben we enorm veel gehad aan een bedrijfs maatschappelijk werker van Rijkswa terstaat, en aan de geestelijk verzorger van het ADRZ. Altijd als je hem nodig had, stond die man naast je." Geveld door de Wet van Murphy Piet Sterrenburg Mary Sterrenburg door Ondine van der Vleuten Piet Sterrenburg wordt op 17 november 2009 met een dubbele longontsteking opgenomen op de Intensive Care (IC) van het ADRZ. Bijna zeven maanden la ter, op 3 juni 2010, mag hij naar huis. Van de 160 ligdagen brengt hij er 65 op de ic door, waarvan 45 in coma. Sterrenburg is het eerste Zeeuwse slachtoffer van de Mexicaanse griep, ge paard gepaard gaande aan ernstige com plicaties. Als gevolg van de longontstekingen ont staan er hartproblemen (o.a. hartritme stoornissen en defecte aorta-klep). Als gevolg van de hartproblemen krij gen zijn nieren het moeilijk. Als gevolg van de coma ontstaat 'Criti- call Illness Polyneuropathie', met uitvals- verschijnselen over de hele linkerzijde van het lichaam. Dagelijks slikt hij twaalf medicijnen.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2014 | | pagina 82