Het begon met
ruzie over chips.
Het eindigde in
een verkrachting
en een jarenlange
nachtmerrie.
Maar Eva en haar
moeder geloofden
dat het goed zou
komen.
Ik steunde heel maar verzwh§t ^at ze 's verkracht.
vadop an miin s*e^-Naar sc'ao0' §aan 'u'a meer.
Eva zit aan tafel van de wo
ning die ze deelt met
haar moeder Gini Corne-
lissen. Een frêle meisje.
Ze vertelt „Ik was 15. Op
een avond kreeg ik knal
lende ruzie met mijn
zus. Ik weet niet meer waarover." Gi
ni: „Over een zak chips of zo." Eva:
„Ik ben naar mijn kamer gegaan. De
volgende dag voelde ik me beroerd.
Grieperig, verkouden. Mijn zus vond
dat ik naar school moest. En mijn va
der was het met mijn zus eens. Ook
van mijn moeder moest ik gaan."
Eva pakt haar tas en verlaat het
huis. Haar familie denkt dat ze naar
school gaat. In haar tas zitten echter
geen boeken, maar kleding. Eva fietst
naar Almelo. Daar woont een vriend
van haar zus. Iemand die zij overigens
niet zo goed kent. „Ik wilde gewoon
ver weg van huis. En toen dacht ik op
eens aan hem. Hij liet me binnen, ik
mocht van hem blijven."
Gini: „Toen Eva 's avonds niet thuis
kwam, dacht ik dat ik gek werd. Na
tuurlijk hoor je wel vaker over kinde
ren die vermist worden. Maar dat is
iets wat anderen overkomt. Dat je zelf
zoiets kan overkomen, geloof je niet.
Al snel bleek dat ze niet bij vrienden
of op andere logische plekken was.
We hadden geen idee waar we moes
ten zoeken, waren wanhopig."
Eva: „Die vriend van mijn zus was
in het begin heel vriendelijk. Hij luis
terde, troostte met de arm om me
heen en zo. Maar hij ging steeds ver
der." Ze zwijgt even. „Ik wist niks van
seks. Ik had er geen ervaring mee." Ze
zwijgt weer. „Ik kan er nog steeds
niet goed over praten. Ik mocht niet
weg. Hij had mijn mobieltje en fiets-
sleutel afgepakt." Drie dagen is Eva
weg. Dan slaagt de politie erin het
adres waar ze verblijft uit te peilen via
haar mobiele telefoon. Ze komt thuis,
Eva: „Ik steunde heel zwaar op ma
ma, claimde haar. Ze was er altijd. Ze
was mijn moeder, mijn vader en mijn
beste vriendin. Gini: „Ik geloofde dat
Eva erbovenop zou kunnen komen.
Ze is sterk. En wilde haar leven ook
normaal leiden." En het ging beter.
Na anderhalf jaar kon ze dankzij de
steun van haar moeder terug naar
school. „Maar toen ik daar weer hele
dagen heen moest, ging het opnieuw
fout. Na twee weken stortte ik in.
Raakte verlamd en heb drie weken in
het ziekenhuis gelegen. Ik moest op
nieuw leren lopen. Samen met mama
heb ik het gered."
Ze wordt doorverwezen naar de
Universiteit van Groningen. Daar
blijkt dat ze lijdt aan een conversie
stoornis, een psychische aandoening
die wordt veroorzaakt door het niet
kunnen verwerken van woede of
stress. Nieuwe therapie volgt. Eva: „Ik
was boos, heb veel gehuild. Ik had
toen een vriendje dat me wilde hel
pen. Maar ik kwam erachter dat hij te
gen mij loog. Ik heb het uitgemaakt.
Daar had ik de kracht voor. Uiteinde
lijk ben ik acht maanden niet naar
school geweest. Maar in augustus kon
ik naar de plusklas van het Vechtdal
College in Hardenberg. En nu weet ik
dat ik het red. Deze maand ben ik be
gonnen op Deltion College in Zwolle.
Ik ben er drie jaar onderdoor gegaan.
Heb geen diploma door alle shit. Maar
mama en ik zijn er samen doorheen
gekomen. Ik wil en zal een diploma
halen."
Eva heeft nog steeds baarmoeder
halskanker en wordt daarvoor behan
del. Maar moeder en dochter knokken
vastberaden door. Gini: „Chapeau
voor mijn meis. Dat ze eindelijk alle
blokkades op haar weg omver heeft ge
gooid en er heel sterk is uit gekomen.
We geloofden dat ze het verleden kon
verwerken. Dat er een toekomst is.
Hoe erg het voorval ook was. Daarom
willen dit verhaal ook vertellen. Een
donker hoofdstuk is afgesloten. De
weg naar de toekomst ligt weer
open."
Eva komt terecht bij Accare, een
ZWBBP OD mama hulporganisatie voor kinderen met
psychische problemen zoals onzeker-
Ze WaS miin an§sten depressies. Dat zijn
precies de klachten die Eva heeft. Ze
mnpripp mijn is bang voor mensen, zit thuis het
liefst in het donker, is boos en depres-
Ze komt in een tijdelijke opvang voor
bGStG VPiBndin leerlingen met gedragsproblemen.
Een jaar nadat ze is verkracht, krijgt
ze vaginale klachten. Een gynaecoloog
constateert baarmoederhalskanker,
waarschijnlijk als gevolg van geslachts
verkeer. Pas dan vertelt ze haar moe
der dat ze is verkracht. Moeder en
dochter stappen naar de politie om
aangifte te doen, maar krijgen nul op
het rekest. Volgens de agenten zal de
verkrachting moeilijk te bewijzen
zijn. Het enige waarop ze de man kun
nen pakken, is het feit dat Eva pas 15
was op het moment dat hij seks met
haar had. Moeder en dochter zien af
van aangifte, mede omdat de man ge
dreigd had Eva iets aan te doen als ze
hem zou aangeven.
Weer
toekomst
door Peter Leunissen
De naam van Eva is op haar verzoek gefin
geerd
