HEILIG GELOOF WOENSDAG 24 DECEMBER
Het maakt ons
meer mens als
we voor een
andere dan
nnze eigen snnrt
npknmen
In Doorwerth, aan de rand van de Ve-
luwe, groeide ze op met een hond en
een stel katten. Ze reed een tijdje
paard. Ooit kwam ze hevig veront
waardigd thuis, nadat ze op schooltele
visie had gezien dat zeehondjes wer
den doodgeknuppeld. Niet alleen on
recht tegen dieren maakte Marianne
boos. Ze nam het volgens haar ouders
ook op voor een klasgenootje dat
werd gepest. „Ik voel me geroepen om
voor stemlozen op te komen", zegt ze
zelf. „Nu zijn dat de dieren. Als ik in
een andere tijd was geboren, zou ik
hebben gevochten voor afschaffing
van de slavernij of voor emancipatie
van vrouwen."
In de mensenwereld is echter ook
nog veel onrecht. Waarom steekt ze
haar energie niet in het opkomen
voor kwetsbare medemensen? „Vluch
telingen die op straat leven, kinderen
die worden misbruikt: mensen doen
elkaar vreselijke dingen aan. Dat komt
voort uit egocentrisme. Mensen stel
len hun eigen kortetermijnbelangen
voorop. Ik kom niet alleen op voor die
ren, omdat ze geen stem hebben maar
ook, omdat we veel van hen kunnen
leren. Ze leven in vrijheid, nemen
nooit meer dan nodig en zijn één met
de natuur. Zij hebben het recht om
verdedigd te worden. Niet alleen om
dat zij niet zelf kunnen protesteren
als wij rücksichtslos hun belangen
schaden. Maar ook omdat het ons
meer mens maakt, als we voor een an
dere dan onze eigen soort opkomen;
als we over de eigen belangen heen
stappen. Als ons dat lukt, zal de sa
menleving als geheel mooier worden,
daar ben ik van overtuigd. Meer gedre
ven vanuit mededogen, solidariteit."
Veel boeren betichten Thieme er
juist van op een nietsontziende wijze
voor dieren te kiezen en de veehou
der, de mens, daarbij uit het oog te
verliezen. Die kritiek raakt haar niet,
zegt ze. „Persoonlijk doet dat me niet
zoveel meer. Ik begrijp wel dat het las
tig is voor sommige boeren; alle veran
dering is moeilijk. Maar er zijn ook
boeren die lid zijn van onze partij. Zij
begrijpen dat onze aanval op het sys
teem geen aanval op individuele boe
ren is."
De ellende in de dierenwereld raakt
haar wel nog altijd diep: „Dagelijks
worden wij overstelpt met vreselijke
foto's, fdmpjes en verhalen. Dat is
zwaar. Dan moet ik echt een knop om
zetten om er rationeel mee om te kun
nen gaan." Ze zoekt die beelden niet
zelf op. Hoewel ze in de Tweede Ka
mer fel streed voor een verbod op on
verdoofd slachten (dat overigens
strandde in de Eerste Kamer), is ze
nooit gaan kijken naar een rituele
slacht. „De emoties die ik daarbij zou
voelen, zijn ondergeschikt aan de fei
ten: wetenschappelijk is aangetoond
dat een dier ernstig lijdt. Objectieve
argumenten zijn de enige manier om
zo'n discussie naar een hoger plan te
tillen." In de Tweede Kamer stut Thie
me haar betogen voor dierenrechten
met wetenschappelijk bewijs. Haar
toon blijft altijd zakelijk. Een groot
contrast met die andere dierenambas-
sadeur in het parlement, PVV'er Dion
Graus, die openlijk boos of verdrietig
opkomt voor elke mishandelde hond.
Haar rationele houding - volgens
haar moeder heeft Thieme altijd een
afschuwelijke afkeer gehad van dog
ma's - is voor buitenstaanders moei
lijk te rijmen met haar geloof. In
2006, het jaar dat de PvdD in de Twee
de Kamer kwam, liet de van huis uit
katholieke Thieme zich dopen door
de Zevendedagsadventisten. Daar
kwam veel kritiek op van lijstduwers
als Maarten 't Hart en Rudy Kous
broek. Ze vonden haar bekering tot
een orthodox christelijk kerkgenoot
schap niet rijmen met de seculiere uit
gangspunten van de partij. Leden van
de Adventskerk geloven in de terug
keer van Christus op aarde en houden
zich aan de tien geboden. Net als jo
den houden ze zich aan spijswetten
en de sabbat, de wekelijkse rustdag
van God op zaterdag. Volgens Thieme
zetten buitenstaanders een karikatuur
neer van de Adventskerk. „Deze kerk
staat voor de vrije wil en de eigen ver
antwoordelijkheid van mensen. Ik
ben altijd wars geweest van regels die
van bovenaf worden opgelegd. Daar
om had ik aanvankelijk helemaal niks
met kerken. Ik kende alleen het katho
lieke geloof, met de mis om de jacht
in te zegenen."
Ze leerde de Adventkerk kennen
via haar partijgenoot Niko Koffeman.
„Via hem ontmoette ik een groep leu
ke mensen die op dezelfde manier in
het leven staan als ik. In God heb ik al
tijd geloofd. Ik ontdekte dat in de Ad
ventkerk veel mensen vegetariër zijn
en op een heel groene, duurzame ma
nier in de wereld staan", verklaart ze.
Wat ze dan precies gelooft en hoe de
kerk haar leven beïnvloedt? Daar wil
ze niet over praten. „Mijn geloof houd
ik privé, omdat het niets te maken
heeft met mijn politieke werk. Ik wil
niet de indruk wekken dat ik het po
dium dat mijn politieke functie me
biedt, gebruik om mijn levensbe
schouwing te promoten, of dat mijn
religie mijn politieke keuzes beïn
vloedt. In een seculiere partij moet
ruimte zijn voor elke levensbeschou
wing. De scheiding tussen kerk en
staat vind ik heel belangrijk. Daarom
zou ik nooit een christelijke partij wil
len vertegenwoordigen."
Alleen over de sabbat vertelt ze zon
der scrupules. Want die helpt haar
om het evenwicht te bewaren tussen
haar hectische, politieke bestaan en
haar gezin, verklaart ze. „Om de vrij
dagavond en zaterdag staan echt hek
ken. Dan is het tijd voor gezelligheid,
lekker eten, een filmpje kijken, leuke
dingen doen met vrienden of familie.
Voor mij is de sabbat een heel fijne
manier van timemanagement. Als ik
op vrijdag thuiskom, gaat de compu
ter uit en is het tijd om m'n eigen bat
terijen op te laden."