HEILIG GELOOF WOENSDAG 24 DECEMBER Het maakt ons meer mens als we voor een andere dan nnze eigen snnrt npknmen In Doorwerth, aan de rand van de Ve- luwe, groeide ze op met een hond en een stel katten. Ze reed een tijdje paard. Ooit kwam ze hevig veront waardigd thuis, nadat ze op schooltele visie had gezien dat zeehondjes wer den doodgeknuppeld. Niet alleen on recht tegen dieren maakte Marianne boos. Ze nam het volgens haar ouders ook op voor een klasgenootje dat werd gepest. „Ik voel me geroepen om voor stemlozen op te komen", zegt ze zelf. „Nu zijn dat de dieren. Als ik in een andere tijd was geboren, zou ik hebben gevochten voor afschaffing van de slavernij of voor emancipatie van vrouwen." In de mensenwereld is echter ook nog veel onrecht. Waarom steekt ze haar energie niet in het opkomen voor kwetsbare medemensen? „Vluch telingen die op straat leven, kinderen die worden misbruikt: mensen doen elkaar vreselijke dingen aan. Dat komt voort uit egocentrisme. Mensen stel len hun eigen kortetermijnbelangen voorop. Ik kom niet alleen op voor die ren, omdat ze geen stem hebben maar ook, omdat we veel van hen kunnen leren. Ze leven in vrijheid, nemen nooit meer dan nodig en zijn één met de natuur. Zij hebben het recht om verdedigd te worden. Niet alleen om dat zij niet zelf kunnen protesteren als wij rücksichtslos hun belangen schaden. Maar ook omdat het ons meer mens maakt, als we voor een an dere dan onze eigen soort opkomen; als we over de eigen belangen heen stappen. Als ons dat lukt, zal de sa menleving als geheel mooier worden, daar ben ik van overtuigd. Meer gedre ven vanuit mededogen, solidariteit." Veel boeren betichten Thieme er juist van op een nietsontziende wijze voor dieren te kiezen en de veehou der, de mens, daarbij uit het oog te verliezen. Die kritiek raakt haar niet, zegt ze. „Persoonlijk doet dat me niet zoveel meer. Ik begrijp wel dat het las tig is voor sommige boeren; alle veran dering is moeilijk. Maar er zijn ook boeren die lid zijn van onze partij. Zij begrijpen dat onze aanval op het sys teem geen aanval op individuele boe ren is." De ellende in de dierenwereld raakt haar wel nog altijd diep: „Dagelijks worden wij overstelpt met vreselijke foto's, fdmpjes en verhalen. Dat is zwaar. Dan moet ik echt een knop om zetten om er rationeel mee om te kun nen gaan." Ze zoekt die beelden niet zelf op. Hoewel ze in de Tweede Ka mer fel streed voor een verbod op on verdoofd slachten (dat overigens strandde in de Eerste Kamer), is ze nooit gaan kijken naar een rituele slacht. „De emoties die ik daarbij zou voelen, zijn ondergeschikt aan de fei ten: wetenschappelijk is aangetoond dat een dier ernstig lijdt. Objectieve argumenten zijn de enige manier om zo'n discussie naar een hoger plan te tillen." In de Tweede Kamer stut Thie me haar betogen voor dierenrechten met wetenschappelijk bewijs. Haar toon blijft altijd zakelijk. Een groot contrast met die andere dierenambas- sadeur in het parlement, PVV'er Dion Graus, die openlijk boos of verdrietig opkomt voor elke mishandelde hond. Haar rationele houding - volgens haar moeder heeft Thieme altijd een afschuwelijke afkeer gehad van dog ma's - is voor buitenstaanders moei lijk te rijmen met haar geloof. In 2006, het jaar dat de PvdD in de Twee de Kamer kwam, liet de van huis uit katholieke Thieme zich dopen door de Zevendedagsadventisten. Daar kwam veel kritiek op van lijstduwers als Maarten 't Hart en Rudy Kous broek. Ze vonden haar bekering tot een orthodox christelijk kerkgenoot schap niet rijmen met de seculiere uit gangspunten van de partij. Leden van de Adventskerk geloven in de terug keer van Christus op aarde en houden zich aan de tien geboden. Net als jo den houden ze zich aan spijswetten en de sabbat, de wekelijkse rustdag van God op zaterdag. Volgens Thieme zetten buitenstaanders een karikatuur neer van de Adventskerk. „Deze kerk staat voor de vrije wil en de eigen ver antwoordelijkheid van mensen. Ik ben altijd wars geweest van regels die van bovenaf worden opgelegd. Daar om had ik aanvankelijk helemaal niks met kerken. Ik kende alleen het katho lieke geloof, met de mis om de jacht in te zegenen." Ze leerde de Adventkerk kennen via haar partijgenoot Niko Koffeman. „Via hem ontmoette ik een groep leu ke mensen die op dezelfde manier in het leven staan als ik. In God heb ik al tijd geloofd. Ik ontdekte dat in de Ad ventkerk veel mensen vegetariër zijn en op een heel groene, duurzame ma nier in de wereld staan", verklaart ze. Wat ze dan precies gelooft en hoe de kerk haar leven beïnvloedt? Daar wil ze niet over praten. „Mijn geloof houd ik privé, omdat het niets te maken heeft met mijn politieke werk. Ik wil niet de indruk wekken dat ik het po dium dat mijn politieke functie me biedt, gebruik om mijn levensbe schouwing te promoten, of dat mijn religie mijn politieke keuzes beïn vloedt. In een seculiere partij moet ruimte zijn voor elke levensbeschou wing. De scheiding tussen kerk en staat vind ik heel belangrijk. Daarom zou ik nooit een christelijke partij wil len vertegenwoordigen." Alleen over de sabbat vertelt ze zon der scrupules. Want die helpt haar om het evenwicht te bewaren tussen haar hectische, politieke bestaan en haar gezin, verklaart ze. „Om de vrij dagavond en zaterdag staan echt hek ken. Dan is het tijd voor gezelligheid, lekker eten, een filmpje kijken, leuke dingen doen met vrienden of familie. Voor mij is de sabbat een heel fijne manier van timemanagement. Als ik op vrijdag thuiskom, gaat de compu ter uit en is het tijd om m'n eigen bat terijen op te laden."

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2014 | | pagina 49