'Wie Mij vindt,
vindt het leven',
staat op de muur. In
Sta Op Zorg begint
elke dag met gebed.
Hier is alle hoop op
God gevestigd.
Want zonder Hem
is de mens verloren.
Een pand in de Badhuisstraat
in Vlissingen. Een boekenkast
gevuld met folders over chris
telijke hulpverlening en maga
zines als Metamorfose, voor
pastoraat en hulpverlening.
Een tafel met koffie en koek
jes. Eromheen tien mensen: vrijwilligers
die straks gaan zorgen voor de warme
lunch in het inloophuis, een psychothera
peute die zo dadelijk haar eerste cliënt ont
vangt, coördinator Wietske Nijsse en straat
hoekwerker Jan Baaijens, klaar om aan zijn
vaste rondje langs de zelfkant van Vlissin
gen te beginnen.
Maar eerst is het tijd om zich te sterken
voor de taak die komen gaat. De tekst van
de dag is Jesaja 8:17: 'Ik zal de Heere ver
wachten. Die Zijn aangezicht verbergt voor
het huis van Jakob: op Hem zal ik hopen'.
Wietske Nijsse begint met het gebed:
„Dank U wel, Here, dat U voorziet. Dank U
voor onze gasten die clean zijn geworden,
of op andere gebieden herstel in hun leven
hebben ontvangen. Dank U voor de getui
genis van Harm, vorige week in het inloop
huis. Wij bidden voor Anita, die deze week
in De Hoop opgenomen wordt, dat zij de
kracht vindt om door te zetten. Voor Thij-
men, dat er daadwerkelijke verandering
komt in zijn leven, dat hij de moed en
kracht vindt om zijn verslaving te doorbre
ken. Voor onze ambulante gasten. Voor de
ze dag. En voor het interview dat wij van
daag geven."
Sta Op Zorg heet deze instelling die valt on
der De Hoop ggz in Dordrecht, een lande
lijk werkende, christelijke hulpverlenings
instelling. In Zeeland biedt Sta Op Zorg ver
slavingszorg (onder meer de Stay Clean-
groep voor pornoverslaafden) en ggz voor
volwassenen. Een belangrijk deel van de
clientèle kiest bewust voor de christelijke
identiteit, legt Nijsse uit: „Ze halen steun
en kracht uit het geloof, in hun zoektocht
naar de zin van het bestaan. Juist mensen
die worstelen met verslaving ervaren hun
leven vaak als leeg en doelloos. Het christe
lijk geloof kan hierin antwoorden bieden.
Vaak ook worstelen verslaafden met gevoe
lens van schuld en schaamte. Wij geloven
dat voor God ieder mens waardevol is en
dragen dat uit. Voor Hem bestaan geen ho
peloze gevallen. Maar wij zijn er niet alleen
voor gelovigen. Wij bieden iedereen hulp,
ongeacht achtergrond of overtuiging. En
wij dringen onze gasten het geloof niet op.
De keuze is aan hen."
Een van die gasten is Casper (60). Hij
was als begeleider bij het Leger des Heils al
bekend met het werk van Sta Op Zorg,
toen zijn huwelijk op de klippen liep, ze
ventien jaar geleden. „Toen ben ik afgegle
den. Voor die tijd dronk ik nooit, ik was al
tijd bezig met de kerk en het geloof. Tot de
eenzaamheid me overviel en ik naar de fles
greep", vertelt hij op het kantoor van Sta
Op Zorg. „Schaamte daarover en mijn autis
tische stoornis maakten dat ik totaal geïso
leerd raakte. Tot ik op een dag Gods stem
hoorde die zei dat ik hulp moest zoeken.
En dat heb ik gedaan. Via een interne be
handeling bij De Hoop ben ik afgekickt. Ik
zit nu in een woongemeenschap waar alles
vanuit bijbels perspectief wordt benaderd.
Christelijke normen en waarden zijn lei
dend, alle stappen worden met bijbeltek
sten ondersteund, je kunt pastorale ge
sprekken krijgen. Die stem van God zag ik
als de verhoring van mijn gebeden. Hij
heeft mij een nieuwe kans gegeven, want
anders had ik mezelf dood gedronken. Bij
Sta Op Zorg zit ik nu in een nabehandeling
om terugval te voorkomen."
Jan Baaijens, voormalig godsdienstleraar
aan het gereformeerde Calvijn College in
Goes, ritst zijn jas dicht en loopt met stevi
ge passen richting centrum. Daar hangen
ze rond, de daklozen, bijna zonder uitzon
dering met een blik bier in de hand, in een
jaszak of in een plastic tas met hun schame
le bezittingen. Sinds twee jaar stopt Baai
jens zijn ziel en zaligheid in dit werk, met
in zijn achterhoofd Spreuken 24:11: 'Red de
genen, die ter dood gegrepen zijn, want zij
wankelen ter doding, zo gij u onthoudt'.
Baaijens heeft een bevindelijk gereformeer
de achtergrond, maar is nu lid van de Pro
testantse Kerken Nederland (PKN). „Vroe
ger was ik een langharig figuur, met vrien
den die aan de drugs waren. Ik was de eni
ge die niet wilde. Van die oude vrienden
heb ik er verscheidene verloren", verklaart
de 58-jarige straathoekwerker zijn motiva
tie. En: „De kerk is erg naar binnen gericht.
Ik wil dat de kerk ook naar buiten toe iets
a
door Ondine van der Vleuten
